Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ołena wygrywa konkurs na najbardziej irytującą postać książkową

Ołena wygrywa konkurs na najbardziej irytującą postać książkową

Ta powieść jest... mierna.
Do powieści historycznych, czerpiących z polskiego średniowiecza, podchodzę z wielką ciekawością i nadziejami - tyle przecież się działo, co fenomenalnie by mogło sprawdzić się w powieściach fabularnych - multum interesujących postaci, intrygujących wydarzeń, wojen, starć politycznych, wypraw etc. Z domieszką prasłowiańskiej aury, magii da radę stworzyć istne cudo.
No, J. M. Kaleta go nie stworzyła. Wręcz przeciwnie.
Książka jest... nudna. Nie zaciekawia. Nie angażuje. Nie pochłania na tyle, by koniecznie przeczytać jeszcze jeden rozdział. I jeszcze jeden. I kolejny. Od początków powieści do jej końca czytałem, aby tylko tą pozycję odhaczyć. I tyle.
Zgrzytów jest tutaj jednak całe mnóstwo i trafiają się już w samym prologu. Bo jeśli kreujemy wydarzenie, które ma definiować głównego bohatera, jego życie, a także fabułę powieści... To nie wiem, może by warto, aby fabuła związana z tym wydarzeniem W JAKIMŚ STOPNIU jednak się pojawiała w dalszej części historii? Nie? Ok, no bo po co. Mamy przecież ciekawych bohaterów...
A nie, nie mamy. Ani tych fikcyjnych, ani historycznych. Kompletnie nieangażujących, odbębniających swoje zadania i role, częściej niż o swojej misji, myślących o pięknych kobietach, co stanęły na ich drodze i co oni by im zrobili. Ewentualnie - myślących o przystojnych mężczyznach i jak nabrzmiali oni by nie byli.
No to może realia historyczne są dobrze opisane?
Opisania kluczowych faktów w dziejach historii naszego kraju nie spotkałem. Może się nie potoczyły? Może. Bitwy za to jakieś były. Ale dziwnym trafem, zazwyczaj nasi bohaterowie byli eliminowani w początkowych jej fazach i budzili się jakiś czas po nich. Cwane - nie musisz opisywać scen bitewnych, jeżeli twój bohater nie będzie brać w nich udziału.
Jeśli liczyliście na coś porządnego, możecie poczuć się oszukani - ja mam wrażenie, patrząc na pozostałe oceny, że czytałem zupełnie inną książkę.

Ta powieść jest... mierna.
Do powieści historycznych, czerpiących z polskiego średniowiecza, podchodzę z wielką ciekawością i nadziejami - tyle przecież się działo, co fenomenalnie by mogło sprawdzić się w powieściach fabularnych - multum interesujących postaci, intrygujących wydarzeń, wojen, starć politycznych, wypraw etc. Z domieszką prasłowiańskiej aury, magii da radę...

Jako fan podróży w czasie, alternatywnych historii i rzeczywistości nieco się zawiodłem - naprawdę liczyłem, że alternatywne światy będą bogatsze, większe i dogłębnie byśmy je poznali.
Może gdzieś w innym świecie powstał już jakiś bogaty spis historii alternatywnych, które autor wykorzystał tutaj, zbierając tutaj zaledwie do kilku stron.... :/

Jako fan podróży w czasie, alternatywnych historii i rzeczywistości nieco się zawiodłem - naprawdę liczyłem, że alternatywne światy będą bogatsze, większe i dogłębnie byśmy je poznali.
Może gdzieś w innym świecie powstał już jakiś bogaty spis historii alternatywnych, które autor wykorzystał tutaj, zbierając tutaj zaledwie do kilku stron.... :/