Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla mnie powieść o lęku przed śmiercią, który nie pozwala... żyć. Głęboko rezonujące ze mną wezwanie do zastanowienia się, przed czym właściwie uciekamy i czy po drodze nie tracimy tego, co chcemy zachować.
A fabuła? Dość przewidywalna, choć przyjemna. Dla mnie jest tylko tłem do snucia refleksji.

Dla mnie powieść o lęku przed śmiercią, który nie pozwala... żyć. Głęboko rezonujące ze mną wezwanie do zastanowienia się, przed czym właściwie uciekamy i czy po drodze nie tracimy tego, co chcemy zachować.
A fabuła? Dość przewidywalna, choć przyjemna. Dla mnie jest tylko tłem do snucia refleksji.

Faktycznie to słabszy tom. Ale jednocześnie nie da się odmówić domknięcia wielu wątków, pokazania niszczącej siły zazdrości, nadmiernej ambicji oraz oszustwa. Dobrze spędziłam czas nawet jeśli zawarcie tego na 400 stronach, zamiast na 900, byłoby więcej niż wskazane 🙂

Faktycznie to słabszy tom. Ale jednocześnie nie da się odmówić domknięcia wielu wątków, pokazania niszczącej siły zazdrości, nadmiernej ambicji oraz oszustwa. Dobrze spędziłam czas nawet jeśli zawarcie tego na 400 stronach, zamiast na 900, byłoby więcej niż wskazane 🙂

Miałam dać tej książce niższą ocenę, bo nie porwała mnie zupełnie. Ale uświadomiłam sobie, że apel, żeby w uchodźcy zobaczyć człowieka, zobaczyć nie przedstawiciela tej czy innej strony, tej czy tamtej wojny, ale osobę, która chce znaleźć miejsce, w którym może postawić swój stół i łóżko włożony w usta kobiety, której perypetie śledzimy zostanie we mnie na dłużej.

Miałam dać tej książce niższą ocenę, bo nie porwała mnie zupełnie. Ale uświadomiłam sobie, że apel, żeby w uchodźcy zobaczyć człowieka, zobaczyć nie przedstawiciela tej czy innej strony, tej czy tamtej wojny, ale osobę, która chce znaleźć miejsce, w którym może postawić swój stół i łóżko włożony w usta kobiety, której perypetie śledzimy zostanie we mnie na dłużej.