Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeszłość - Każdy z nas ma taką za sobą, niezależnie czy była ona dobra czy też nie. Gdy zrobiliśmy kilka błędów albo dużo złych rzeczy, staramy się za to odpokutować w teraźniejszości, zmieniając swoją osobę o sto osiemdziesiąt stopni i powoli zapominamy o tym co wydarzyło się kiedyś, skupiając się na tym co jest tu i teraz. Prawda jednak jest taka, że jeśli wyrządziliśmy obcej bądź bliskiej osobie masę bólu, ona nam tego nie zapomni i prędzej czy później może do nas wrócić z jeszcze większym bólem, niż dotychczas. A co wtedy? Tego nie wiemy. Myślę, że nie chcielibyśmy się przekonać o tym na własnej skórze.

Katie Maguire wraca po serii dramatycznych wydarzeń w jej życiu. Przypominają one istny huragan i nie wspominam o jej życiu zawodowym, ale również prywatnym. Gdy jej mąż Paul zginął, zakochuje się po raz drugi, wszystko idzie ku dobremu, lecz Paul postawia ją przed kolejną ważną decyzją, Czy wyjedzie z nim i porzuci swoją dotychczasową karierę w policji? Czy jednak postawi na swoim i zostanie na miejscu, narażając swój związek na rozpad?

Wątek miłosny to nie jedyny problem. Katie próbuje dojść do porozumienia również ze swoją siostrą, niestety maja one inne podejście do życia, przez co atmosfera jest również wystawiana niejednokrotnie na próbę.

Wracając do sfery zawodowej- zostaje znalezione ciało przez dwójkę mężczyzn na zamarzniętym jeziorze. świadkowie rozpoznają ofiarę, okazuje się iż, jest to jeden z księży ze znanej parafii. Ksiądz został brutalnie okaleczony przed śmiercią. Został wykastrowany. Któż mógł dopuścić się takiego czynu? Czy padł ofiarą przypadkowej przemocy czy może kryje się za tym coś większego?

Wszystkie poszlaki prowadzą do jednej parafii. Okazuje się, że zabójca może mścić się dalej za czyny z przeszłości, które zostały mu wyrządzone. Czy Katie Maquire ubiegnie mordercę? Tego dowiedźcie się sami sięgając po lekturę.


Odczucia do tej książki mam kolejny raz mieszane. Sam pomysł na fabułę, jest ciekawy, lecz pytanie czy nie dostajemy za dużo prywatnych informacji zamiast akcji? Większej analizy śledztwa. Czasem miałem wrażenie, że nie czytam kryminału a śledzę tylko prywatne losy głównej bohaterki i jej problemów. Jednocześnie jestem ciekaw jak to wszystko się rozwiąże dalej i nie mam ochoty odłożyć książki. Czy Graham Masterton coś zmieni w kolejnych pozycjach? Może jest to mankament pewnego rodzaju, niczym u Stephena Kinga z szczegółowymi opisami? Pozostaje mi przekonać się w kolejnym tomie.

Mimo powyższych negatywów, książkę czyta się naprawdę dobrze i szybko. Jeśli zastanawiacie się czy dostaniemy tutaj brutalne opisy tortur? Tak! Otrzymacie to z czego słynie autor. Co było trafnym pomysłem? Pomysł fabuły, mamy tutaj dość kontrowersyjny temat, jakim jest kościół i księża, którzy są podejrzani o pedofilie. Masterton nie boi się swoich pomysłów i śmiało wprowadza czytelnika w ten świat, gdzie mimo wiary, za koloratką kryje się człowiek, jakim jest każdy z nas i odpowiada tak samo za swoje popełnione czyny jak każdy kto żyje na ziemi, niezależnie od statusu i zajmowanej pozycji oraz tego, że spotka go kara.


A jak wasze odczucia Upadłych Aniołów? Przypadły wam do gustu czy wręcz przeciwnie?



„Czasami Bóg daje ci to, czego chcesz, ale czasami pokazuje ci, czego naprawdę nie chcesz.”


Bohaterowie: 7/10
Fabuła: 8/10
Emocje:7/10
Kreacja świata: 7/10
Język: 7/10
Ogólna ocena: 7,2

http://slowamiedzyrozdzialami.blogspot.com/2023/04/upade-anioy-graham-masterton.html#more

Przeszłość - Każdy z nas ma taką za sobą, niezależnie czy była ona dobra czy też nie. Gdy zrobiliśmy kilka błędów albo dużo złych rzeczy, staramy się za to odpokutować w teraźniejszości, zmieniając swoją osobę o sto osiemdziesiąt stopni i powoli zapominamy o tym co wydarzyło się kiedyś, skupiając się na tym co jest tu i teraz. Prawda jednak jest taka, że jeśli wyrządziliśmy...

Ból. Może on mieć szeroko pojęte odzwierciedlenie. Jednemu sprawia on przyjemność i pełnie ekscytujących doznań, wpadanie w stan ekstazy. Tak naprawdę odczuwamy go różnorako, lecz gdy staniemy na klocku lego czy uderzymy małym palcem u stopy, chociażby o szafkę zdarza nam sie krzyknąć z bólu. Powiem wam jedno, ten ból z podanych powyższych przykładów porównałbym do łaskotania. Co gdybyście obudzili się w nieznanym miejscu, unieruchomieni. wasze neurony przetwarzają coś czego w życiu nie odczuwaliście, ból, którego nigdy w życiu nie zaznaliście. Rozglądacie się ledwo przytomnymi oczami i nagle kolejny impuls w waszej głowie - "Coś tu nie gra". Wasza noga to istny szkielet, mięśnie tylko ledwo ją podtrzymują w całości, aby się nie rozsypała.

Kim może być osoba, która dopuszcza się takiego niewytłumaczalnego czynu i co nią kieruje?

Sprawdźcie sami!


Katie Maguire zostaje wezwana na farmę w pobliżu Cork. Jeden z pracowników odkrywa niecodzienne znalezisko, 11 szkieletów. Są to kobiety, oś czasu pokazuje, że zaginęły one 80 lat temu. Co może zaskakiwać? Do ich ciał zostały przywieszone laleczki voodoo. Wszystko prowadzi do powiązania śmierci danych kobiet z rytuałem, odprawianego przez mordercę.

Tymczasem śledztwo trwa, oprócz wątku kryminalnego, otrzymujemy wgląd na życie prywatne samej komisarz i jej męża Paula. Para żyje w kryzysie po śmierci dziecka. Mąż nie potrafi się odnaleźć, szukając co rusz jakiejś pracy, przez co wpada w różnego rodzaju kłopoty zagrażającego nie tylko jemu samemu, lecz reputacji samej Katie.

Na tej samej farmie zostają odnalezione kolejne zwłoki, młodej kobiety również z przywieszoną tą samą laleczką voodoo. Czy sprawa jest powiązana z niedawno zaginioną dziewczyną? Od tego wydarzenia, czas zaczyna przyśpieszać a komisarz Maquire musi za wszelką cenę dopaść mordercę, ponieważ wszystko wskazuje na to że zwłoki tych kobiet oraz aktualnej ofiary mają ze sobą coś wspólnego, mimo odległego czasu morderstwa.


Na duży plus zasługuje opis Irlandii. Graham Masterton idealnie odwzorował klimat państwa. Osobiście byłem tym zaskoczony, ponieważ miałem styczność z kulturą Irlandii gdy ją odwiedziłem i nie sądziłem, że czytając tę pozycje, przeniosę się tam z powrotem tak szybko. Podmuch zimnego powietrza, otaczającej mnie zieleni z każdej strony oraz strugi deszczu, który pojawia się tam co chwile. Idealnie!

Drugi dodatkowy pomysł to mitologia celtycka, autor wplata ją tutaj nienachalnie, tak że jest ona interesująca i zapewnia pewnego rodzaju dobry smaczek dla czytelnika. Jeśli chodzi o mnie, mogłoby być jej troszkę więcej. Może autor nie chciał po prostu przedobrzyć?

Sama sylwetka komisarz Katie Maquire, jest jak najbardziej w porządku. Śniada cera, rude włosy, niestronna od żartów z morderstw, jednak czegoś mi w niej brakuje. Rzekomo główna bohaterka jest jedną z najlepszych w policji a same jej naiwne zachowania tego nie potwierdzają. Mam nadzieje, że jej postać ewoluuje w kolejnych tomach.

Mam troszkę mieszane odczucia co do samego zakończenie i mordercy. Nie wiem czy podczas pisania autorowi ktoś podmienił kartki z maszynopisu? Ale zamieszanie z mordercą na samym końcu jest co najmniej dziwne.

Mimo powyższych minusów oraz plusów, polecam jednak przeczytać tę książkę i przekonać się, że Graham Masterton potrafi zachęcić scenami brutalności. Tutaj musze przyznać, że osobiście czytając te sceny czułem się zszokowany. Jednak po przeczytaniu tego, nie miałem ochoty zamknąć tej książki, tylko ją dokończyć.


Dajcie znać w komentarzach jak wasze opinie odnośnie Grahama Mastertona. Czytaliście? Co wam się podobało a co nie?

Już niebawem drugi tom i kilka słów o nim.



„Ale niezależnie od tego, jak bardzo cierpisz, pamiętaj, że każdy ból można zagłuszyć jeszcze większym bólem.”



Bohaterowie: 7/10
Fabuła: 7/10
Emocje: 6/10
Kreacja Świata: 6/10
Język: 7/10
Ogólna ocena: 6,6

http://slowamiedzyrozdzialami.blogspot.com/2023/04/biae-kosci-graham-masterton.html

Ból. Może on mieć szeroko pojęte odzwierciedlenie. Jednemu sprawia on przyjemność i pełnie ekscytujących doznań, wpadanie w stan ekstazy. Tak naprawdę odczuwamy go różnorako, lecz gdy staniemy na klocku lego czy uderzymy małym palcem u stopy, chociażby o szafkę zdarza nam sie krzyknąć z bólu. Powiem wam jedno, ten ból z podanych powyższych przykładów porównałbym do...

Śmierć. Gdy przychodzimy na świat, nie do końca jesteśmy świadomi, że to co nas otacza niestety nie jest wieczne. Ona nie pyta, nie daje nam pożegnać się z rodziną, wybrać sobie dogodnego miejsca czy chociażby dokończyć to co mamy w planach. Przychodzi do nas w niespodziewanym momencie.
A co gdybym was zaprosił na spacer w pewne tajemnicze miejsce? Gdzieś na skraj, gdzie ima się magia, lecz tak stara, że nie słyszał o niej dosłownie nikt.

Louis wraz ze swą żoną Rachel oraz dwójką dzieci Gage'm, Ellie oraz kotem Churchem przyjeżdżają do Ludlow - cichej a zarazem piękne mieściny, w której rodzina Creedów ma zamiar zacząć żyć pełnią życia.

Oprócz wspaniałego domu, rodzina poznaje podczas samego przyjazdu sąsiadów. Juda Crandall'a wraz z swoją małżonką. Jak się okazuje, Jud przypomina Louisowi ojca jakiego chciałby mieć.
Wszyscy od razu bardzo przypadają sobie do gustu. Pewnego dnia Crandall zabiera rodzinę Creedów na spacer i pokazuję tajemnicze miejsce o którym nie każdy wie, a mianowicie ścieżkę prowadząca do "Cmętażu dla zwierząt". Nagrobki zostały zbudowane przez dzieci ku pamięci swoich pupili. Każdy dzieciak wiedzący o tym miejscu, chowa tutaj swojego pupila. Samo miejsce przepełnia pewnego rodzaju magiczna aura, choć przebywając tutaj, wyczuwamy lęk, przerażenie oraz tęsknotę.

Pewnego dnia na jezdni ginie Church, ulubiony kot Ellie, Jud zatroskany miłością Ellie do swojego zwierzaka, postanawia zaproponować pogrzebanie kota w miejscu o którym głośno sie nie mówi. Nasz główny bohater, kochający swoją córeczkę, bez wahania się zgadza. Jak później się okazuje to miejsce ma potężniejszą moc, niż może sie wydawać.

Czy dostaniemy tutaj Horror, który nas przerazi? Nie. Jednak im dalej zagłębiamy się w historie tym bardziej otrzymujemy napięcie szybujące z każdą chwilą w górę. Każdy z bohaterów występujących w jego historii ma swój bagaż doświadczeń i swoje przemyślenia dotyczące śmierci wraz z traumami, które nabył podczas tych wydarzeń.

Mamy Ellie, dziewczynkę która dopiero co wkracza w świat i nie rozumie wszystkiego, kształtuje swoją wizje na temat istoty umierania.

Rachel, dorosłą kobietę, jednak jej doświadczenia po stracie chorej siostry dręczą ją nieustannie, nie potrafi sobie poradzić z tym co się wydarzyło.

Autor daje nam to czego większość z nas się obawia. Śmierć, lecz oprócz tego doświadczymy tutaj duchów, zarówno tych dobrych jak i złych , istotę odwrócenia śmierci, a co za tym idzie liczenie sie z konsekwencjami, które one mogą wywołać. Dodatkowo dostajemy chociażby legendę indiańską o Wendigo.

Śledząc poczynania Louisa Creeda czujemy coraz większe emocje, lęk tego co wydarzy się dalej. Sam złapałem się na tym, gdy miałem chęć zmienienia kilka jego decyzji, wściekałem się na niego.
Bohaterowie odzwierciedlają swoje uczucia oraz emocje, co pozwala nam sie z nimi utożsamić.


Osobiście jestem zaskoczony tą pozycją. Nie otrzymałem tutaj klasycznego horroru, lecz cały czas miałem poczucie niepokoju a im dalej w las tym bardziej dochodził stres przed tym co się wydarzy.
Co bardzo mi się spodobało? Poruszany motyw śmierci, zła czyhającego poza naszymi wymiarami oraz tym jak bardzo w naszym codziennym życiu musimy walczyć z wyborami, lecz nie zawsze mogą być dobre w późniejszym rezultacie, a mimo tego dalej jesteśmy owładnięci nieraz żądzą osiągnięcia powierzonego nam celu, nie zważając na nic, zamiast przeanalizować sobie pewne rzeczy na chłodno.

Czasem jednak może się to nie udać... Dlaczego? Sprawdźcie sami.

http://slowamiedzyrozdzialami.blogspot.com/2023/03/cmetarz-dla-zwiezat-stephen-king.html#more

Śmierć. Gdy przychodzimy na świat, nie do końca jesteśmy świadomi, że to co nas otacza niestety nie jest wieczne. Ona nie pyta, nie daje nam pożegnać się z rodziną, wybrać sobie dogodnego miejsca czy chociażby dokończyć to co mamy w planach. Przychodzi do nas w niespodziewanym momencie.
A co gdybym was zaprosił na spacer w pewne tajemnicze miejsce? Gdzieś na skraj, gdzie...