Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co jest najśmieszniejsze w ludziach: Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli.

Co jest najśmieszniejsze w ludziach: Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Trac...

Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma...

Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma...

Czuję się mniej więcej tak, jak ktoś, kto bujał w obłokach i nagle spadł.

Czuję się mniej więcej tak, jak ktoś, kto bujał w obłokach i nagle spadł.

Będę mruczał upiorne kołysanki, świecie zaśnij wreszcie, zdrętwiej, zemdlej i nie rań więcej

Będę mruczał upiorne kołysanki, świecie zaśnij wreszcie, zdrętwiej, zemdlej i nie rań więcej

(...) dla mnie prawdziwymi ludźmi są szaleńcy ogarnięci szałem życia, szałem rozmowy, chęcią zbawienia, pragnący wszystkiego naraz, ci, co nigdy nie ziewają, nie plotą banałów, ale płoną, płoną, płoną, jak bajeczne race eksplodujące na tle gwiazd

(...) dla mnie prawdziwymi ludźmi są szaleńcy ogarnięci szałem życia, szałem rozmowy, chęcią zbawienia, pragnący wszystkiego naraz, ci, co n...

Nie chciało mi się już spać i patrzyłem na gwiazdy. Byłem trochę głodny, ale więcej myślałem. Zawsze dużo myślę, ale wtedy bardzo dużo. Ale najwięcej tęskniłem. Myślę, że za Tobą, bo Ty może nic nie wiesz albo wiesz trochę. Tęskniłem nieprzebranie, nieprzebranie i myślę, że ktoś tam daleko, pod tym samym niebem musiał też za mną tęsknić, a jeśli spał, to musiał się zbudzić, bo to niemożliwe, żebym nikogo nie trafił w serce w tamtym środku nocy, sercu nocy.

Nie chciało mi się już spać i patrzyłem na gwiazdy. Byłem trochę głodny, ale więcej myślałem. Zawsze dużo myślę, ale wtedy bardzo dużo. Ale ...

Gdy­bym miał nie­bios wyszy­waną szatę Z nici zło­tego i srebr­nego świa­tła, Ciemną i bladą, i błę­kitną szatę Ze świa­tła, mroku, pół­mroku, pół­świa­tła, Roz­po­starł­bym ci tę szatę pod stopy, Lecz jestem nędza­rzem, posia­dam tylko marze­nia, roz­sia­łem je u twych stóp. Stą­paj lekko, gdyż stą­pasz po moich marze­niach

Gdy­bym miał nie­bios wyszy­waną szatę Z nici zło­tego i srebr­nego świa­tła, Ciemną i bladą, i błę­kitną szatę Ze świa­tła, mroku, pół­mrok...

Idąc w góry trzeba nieść ze sobą bardziej niż plecak i sprzęt głód Czegoś lub Kogoś. Nieść nienasycenie i pragnienie czegoś większego ode mnie i wspanialszego od gór.

Idąc w góry trzeba nieść ze sobą bardziej niż plecak i sprzęt głód Czegoś lub Kogoś. Nieść nienasycenie i pragnienie czegoś większego ode mn...

Posłuchaj, Nieobecna... Złapałem się na tym, że nie ma takiej godziny - co tam godziny, minuty takiej nie ma, żebym o tobie nie pomyślał. A co myślę? W jednej minucie, że cię kocham, w drugiej, że nienawidzę. Kolejność przypadkowa. W jednej, że bez ciebie ani kroczka, w drugiej, że przy tobie stoję w miejscu albo nawet, że się cofam. W jednej, że ogień, w drugiej, że woda... I tak bez przerwy. I od tego myślenia już mi się wszystkie sprawy - wszystkie razem i każda z osobna - potasowały... Zbłądziły mi się końce i początki, biele i czernie, przestworza i grudki ziemi... Ani co dobre, ani co złe - nie wiedziałem, Nieobecna. Ot, klasyczna nienawimiłość.

Posłuchaj, Nieobecna... Złapałem się na tym, że nie ma takiej godziny - co tam godziny, minuty takiej nie ma, żebym o tobie nie pomyślał. A ...