Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z moich ulubionych książek. Wolha Redna, adeptka szkoły magii kontra dolina wampirów. Książka napisana lekko, z ogromną dawką humoru. Czyta się ją jednym tchem. Jeden minus? Lepiej nie czytać jej w komunikacji miejskiej lub w trakcie wykładu na uczelni - niekontrolowane wybuchy śmiechu nie zawsze będą na miejscu.

Jedna z moich ulubionych książek. Wolha Redna, adeptka szkoły magii kontra dolina wampirów. Książka napisana lekko, z ogromną dawką humoru. Czyta się ją jednym tchem. Jeden minus? Lepiej nie czytać jej w komunikacji miejskiej lub w trakcie wykładu na uczelni - niekontrolowane wybuchy śmiechu nie zawsze będą na miejscu.

Jestem fanką fantastyki. Trylogia magów prochowych w inny, ciekawy sposób przedstawia magię i wojnę. W morzu podobnych sobie książek zdecydowanie wybija się. Książka wciąga, czytając mówi się, że jeszcze tylko stronę, jeszcze tylko stronę i nagle okazuje się, że jest się 100 stron dalej. Obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika fantasy!

Jestem fanką fantastyki. Trylogia magów prochowych w inny, ciekawy sposób przedstawia magię i wojnę. W morzu podobnych sobie książek zdecydowanie wybija się. Książka wciąga, czytając mówi się, że jeszcze tylko stronę, jeszcze tylko stronę i nagle okazuje się, że jest się 100 stron dalej. Obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika fantasy!

W porównaniu do pierwszej części trochę się zawiodłam. Liczyłam na coś innego. W książce jest bardzo dużo retrospekcji, wspomnień, które, jak dla mnie, bardziej pasowałyby na inny tom.

W porównaniu do pierwszej części trochę się zawiodłam. Liczyłam na coś innego. W książce jest bardzo dużo retrospekcji, wspomnień, które, jak dla mnie, bardziej pasowałyby na inny tom.

Czyta się nadal dobrze i szybko, tak jak poprzednie części. Jednak.. Brakuje mi tego "czegoś" co wciągało bardzo.

Czyta się nadal dobrze i szybko, tak jak poprzednie części. Jednak.. Brakuje mi tego "czegoś" co wciągało bardzo.

Historia Tatiany zaczyna się z chwilą wybuchu wojny w Związku Radzieckim. Przez kilka pierwszych stron można pomyśleć, że jest to książka opowiadająca o życiu w Rosji, w czasach wojny. Poniekąd jest to prawda,jednak wybija się wątek Tatiany i Aleksandra. Jestem osobą, która nie lubi książek w typie romansu, jednak tą przeczytałam w tempie ekspresowym. Czyta się lekko, przyjemnie, idealna na zimowe wieczory, gdy chcemy się odprężyć.

Historia Tatiany zaczyna się z chwilą wybuchu wojny w Związku Radzieckim. Przez kilka pierwszych stron można pomyśleć, że jest to książka opowiadająca o życiu w Rosji, w czasach wojny. Poniekąd jest to prawda,jednak wybija się wątek Tatiany i Aleksandra. Jestem osobą, która nie lubi książek w typie romansu, jednak tą przeczytałam w tempie ekspresowym. Czyta się lekko,...

Początkowo czyta się dość ciężko, na pierwszy plan wybija się taktyka militarna. Jednak z każdą stroną książka wciąga bardziej.

Początkowo czyta się dość ciężko, na pierwszy plan wybija się taktyka militarna. Jednak z każdą stroną książka wciąga bardziej.

Przeczytałam w ciągu jednego dnia, gdy tylko wpadła w moje ręce. Czytałam wszystkie książki autorstwa Tomka Michniewicza, ta rzeczywiście jest inna. Dużo zadanych pytań wprost (ale też między wierszami) i brak odpowiedzi. Zmuszeni jesteśmy sami sobie na nie odpowiedzieć. Niezmienne jest to, co tak bardzo lubię w jego książkach- obiektywne i barwne opisy tego, co zobaczył, co przeżył. Reportaże zawarte w "Świecie równoległym" pokazują z całą brutalnością jak bardzo różni się od siebie to, co przekazują nam media, na podstawie czego wyrabiamy sobie opinie na temat innych ludzi, organizacji itp., a tym jak jest naprawdę. Czytając książkę widzimy, że ci, którzy w naszym mniemaniu są terrorystami tak naprawdę są miłymi, otwartymi ludźmi, którzy również są ofiarami terrorystów. Lektura najnowszej książki Michniewicza zostawia w czytelniku refleksję o tym jak bardzo mylimy się co do ludzi, rzeczy i sytuacji, jak bardzo wierzymy mediom, stereotypom i temu, co widzimy na pierwszy rzut oka, nie starając się zgłębić tematu.

Przeczytałam w ciągu jednego dnia, gdy tylko wpadła w moje ręce. Czytałam wszystkie książki autorstwa Tomka Michniewicza, ta rzeczywiście jest inna. Dużo zadanych pytań wprost (ale też między wierszami) i brak odpowiedzi. Zmuszeni jesteśmy sami sobie na nie odpowiedzieć. Niezmienne jest to, co tak bardzo lubię w jego książkach- obiektywne i barwne opisy tego, co zobaczył,...