Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasy z pozoru się zmieniły - bo dziś prawie nikt już nie liczy ziemniaków potrzebnych do przetrwania zimy. Mleko to nie luksus dla ciężarnej kobiety, po prostu stoi w lodówce. Książka amerykańskiego noblisty porusza temat ważny, opisuje jeden z pierwszych w historii konfliktów człowieka z machiną finansową. Konflikt ten nie wygasł i w gabinetach prezesów banków wciąż decydują się losy wielu biednych ludzi, co szczególnie uwidacznia się przy okazji kryzysów. Zastanawiam się czy musi tak być, że w czasach gdy jako gatunek mamy nieprawdopodobne możliwości, ludzie muszą cierpieć biedę za sprawą cyfr wyświetlanych na monitorach? I dalej: co ma większą rację bytu: czy kapitalizm i darwinizm społeczny pozwalający światu gnać do przodu i zapewniający rozwój czy może tak piękny w swych założeniach i w dziełach Marksa socjalizm, który z czasem nieuchronnie wypaczy się do karykaturalnych kształtów.
Już trochę poza tematem, muszę powiedzieć, że od zawsze intuicyjnie żywię głęboką nienawiść do systemu bankowego, nie mam niestety wystarczającej wiedzy żeby zaproponować jakąkolwiek alternatywę, ale może na początek zakaz lichwy, tzn. sprzedaży kredytów na procent trochę uzdrowiłby świat?
Oczywiście głębokie ukłony dla Johna Steinbecka za jego wkład w rozwój reportażu, wracając do samej książki - niestety bardzo nie lubię takiego prostego języka, pewnie dlatego czytałem ją kilka miesięcy, ale rozumiem... może nie dało się inaczej.

Czasy z pozoru się zmieniły - bo dziś prawie nikt już nie liczy ziemniaków potrzebnych do przetrwania zimy. Mleko to nie luksus dla ciężarnej kobiety, po prostu stoi w lodówce. Książka amerykańskiego noblisty porusza temat ważny, opisuje jeden z pierwszych w historii konfliktów człowieka z machiną finansową. Konflikt ten nie wygasł i w gabinetach prezesów banków wciąż...

Najbardziej niepopularna książka z jaką przyszło mi się zmierzyć, zgodnie potępiana przez całość społeczeństwa i zgodnie tylko dlatego, że Adolf Hitler był kim był, a był zbrodniarzem. Warto jednak zauważyć, że została napisana prawie 20 lat przed '39 rokiem. Stanowi niechlubny pomnik historii, jest zbiorem przemyśleń Hitlera. Książki na pewno nie należy się bać, ja cenię ją ze względu na ciekawe pomysły odnośnie propagandy, kształtowania młodzieży szkolnej dla określonych celów, rozprawienia się z konkurencją polityczną. Późniejsza historia jasno pokazała, że skuteczność opisanych przez Hitlera podłych metod była nadzwyczajna. Skąd taka skuteczność się brała? Czy z żelaznego uporu wariata? Może znalazł się tylko w odpowiednim miejscu i czasie? Czy taki scenariusz może się powtórzyć? Rodzi się wiele pytań, a podobno dobra książka to taka, o której się mówi.

Najbardziej niepopularna książka z jaką przyszło mi się zmierzyć, zgodnie potępiana przez całość społeczeństwa i zgodnie tylko dlatego, że Adolf Hitler był kim był, a był zbrodniarzem. Warto jednak zauważyć, że została napisana prawie 20 lat przed '39 rokiem. Stanowi niechlubny pomnik historii, jest zbiorem przemyśleń Hitlera. Książki na pewno nie należy się bać, ja cenię...

Niezwykłe studium ludzkiej natury, napisane z wysokości psich oczu. Psiej natury, <a jakże!> również, ale uważam, że taka forma powieści to raczej środek, a nie cel sam w sobie. Opowieść o dalekiej północy, gdzie w ubiegłym wieku walka o przetrwanie była jeszcze dla wielu codziennością. Jack London był socjalistą, ale nie zmienia to faktu, że napisał dzieło uniwersalne, ciepłe, tchnące poszanowaniem dla natury i siebie samych. Warto przeczytać, warto nawet wracać, polecam.

Niezwykłe studium ludzkiej natury, napisane z wysokości psich oczu. Psiej natury, <a jakże!> również, ale uważam, że taka forma powieści to raczej środek, a nie cel sam w sobie. Opowieść o dalekiej północy, gdzie w ubiegłym wieku walka o przetrwanie była jeszcze dla wielu codziennością. Jack London był socjalistą, ale nie zmienia to faktu, że napisał dzieło uniwersalne,...