Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Długo zbierałam się do tej lektury i teraz, zaraz po przeczytaniu, ogromnie żałuję straconego czasu. Debiut Kena Kesey'a okazał się być istnym arcydziełem, bowiem książka skłania do przemyśleń, a dzięki kreacji narratora - Wodza, rzekomo chorego psychicznie - możemy stać się jednym z pacjentów tego szpitala. Dlaczego "rzekomo chorego"? Spieszę z odpowiedzią: osoby tam zamknięte wydają mi się nie tyle chorzy, lecz zagubieni. Uformowali sobie otoczkę, w której czują się bezpiecznie. W końcu czuwa nad nimi anioł dobroci - Wielka Oddziałowa. Dopiero po przybyciu na oddział McMurphy'ego, dziwkarza i oszusta, wszyscy zrozumieli, że szpital ten nie jest najlepszym kandydatem na miano bezpiecznego, a Oddziałowa to sadystka, porcelanowa lalka, za której sznurki pociąga Kombinat. McMurphy trafił do szpitala nie tylko po to, by uniknąć odpowiedzialności za swoje czyny, ale również uznał to za świetny kawał. Dawał się we znaki służce Kombinatu przez bardzo długi czas: chodził po oddziale roznegliżowany, tłukł szyby, powołał drużynę koszykarską i organizował gry hazardowe. Dopiero kiedy zrozumiał, że jego opuszczenie szpitala zależy tylko od niej, spokorniał i znosił upokorzenia. Książka stawia czytelnikowi pytania o granice człowieczeństwa, wolność, zniewolenie i pokazuje narodziny buntu. Sądzę, że dzieło to zostawi u mnie na całe życie pewien rodzaj piętna. "Ene due like fake, ona dobrym jest rybakiem, łapie kurczaki i wsadza do paki... kosz klosz, kłódkę kładzie, trzy gąsiorki w stadzie... jeden poleciał tam, drugi śmignął siam, trzeci wzbił się nad kukułcze gniazdo...".

Długo zbierałam się do tej lektury i teraz, zaraz po przeczytaniu, ogromnie żałuję straconego czasu. Debiut Kena Kesey'a okazał się być istnym arcydziełem, bowiem książka skłania do przemyśleń, a dzięki kreacji narratora - Wodza, rzekomo chorego psychicznie - możemy stać się jednym z pacjentów tego szpitala. Dlaczego "rzekomo chorego"? Spieszę z odpowiedzią: osoby tam...

Kilka lat temu, straszliwie nudząc się w domu, sięgnęłam po książkę autorstwa J. K. Rowling. Była to pierwsza część z serii o młodym czarodzieju - Harrym Potterze. Od razu zakochałam się w tym świecie, zarówno książkowym, jak i filmowym. Tak rozpoczęła się moja przygoda z książkami. Teraz, mając 18 lat (tak, nadal miłuję się w przygodach Harry'ego), sięgnęłam po najnowszą książkę, kontynuację mojej fantastycznej przygody z dzieciństwa. "Przeklęte Dziecko" zrobiło na mnie ogromne wrażenie (podobnie jak to było z poprzednimi książkami Pani Rowling). Cudownie jest wrócić po tylu latach do świata, który jest kolebką mojej miłości do książek. Serdecznie polecam tę pozycję kazdemu, bowiem sądzę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie (mnie osobiście niesamowicie wzruszyła postać Severusa Snape'a - mojej pierwszej wielkiej miłości). Dodatkowo bardzo szybko i przyjemnie się ją czyta.

Kilka lat temu, straszliwie nudząc się w domu, sięgnęłam po książkę autorstwa J. K. Rowling. Była to pierwsza część z serii o młodym czarodzieju - Harrym Potterze. Od razu zakochałam się w tym świecie, zarówno książkowym, jak i filmowym. Tak rozpoczęła się moja przygoda z książkami. Teraz, mając 18 lat (tak, nadal miłuję się w przygodach Harry'ego), sięgnęłam po najnowszą...