Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W "Portrecie Doriana Graya" Oscar Wilde ustami jednego z bohaterów powiada: "Książki niemoralne to w istocie takie, które obnażają hańbę świata".

Czy książka "Wszystkie światy Roberta Szmita" to powieść niemoralna? W zasadzie nie, ponieważ autor nie głosi tutaj niczego, co można by uznać za nieetyczne. Raczej prezentuje swój punkt widzenia, swoją optykę i perspektywę. I tu dla świata nie jest łaskawy.

Główny bohater utworu zdaje się mieć problem fundamentalny, problem ontologiczny, problem z istnieniem jako takim. "Żyć, być, istnieć, trwać jako świadomy eukariont to nigdy nie był dla niego właściwy stan energetyczny" - czytamy w pewnym momencie i to chyba oddaje sedno stanu ducha protagonisty.

Stąd właśnie nałóg, niedostosowanie społeczne, pesymizm i ciągłe zmagania z "materią, która stawia opór". Zmagania te przybierają różne formy i różna dynamikę. Niezależnie jednak, czy Robert Szmit występuje jako żul, korpoludek, ojciec i mąż lub guru Wyznawców Multiswiata - wszędzie za nim podąża jakaś nietzscheańska, przyglądająca mu się Otchłań. Otchłań, która mówi...

Kilka słów o języku, bo on nie jest tutaj przezroczysty i neutralny. Styl jest nietypowy, rejestry przemieszane. Obok bluzgów spod śmietnika, występuje poezja Williama Blake'a, a za chwilę żargon naukowy i to brzmiący naprawdę naukowo... I tak w kółko, konsekwentnie, do samego końca.

Na pewno książka nie jest dla wszystkich. Raczej poleciłbym ją ludziom otwartym na pewnego rodzaju eksperyment literacki w obrębie treści i formy. A także takim, którzy mają specyficzne poczucie humoru, bo, mimo trudnej tematyki, humor i dystans obecne są tutaj od pierwszego do ostatniego zdania.

W "Portrecie Doriana Graya" Oscar Wilde ustami jednego z bohaterów powiada: "Książki niemoralne to w istocie takie, które obnażają hańbę świata".

Czy książka "Wszystkie światy Roberta Szmita" to powieść niemoralna? W zasadzie nie, ponieważ autor nie głosi tutaj niczego, co można by uznać za nieetyczne. Raczej prezentuje swój punkt widzenia, swoją optykę i perspektywę. I...

Dla pijaków taka trochę "Odyseja", dla reszty niekoniecznie zajmujące. Momentami ciąży ku bełkotowi.

Dla pijaków taka trochę "Odyseja", dla reszty niekoniecznie zajmujące. Momentami ciąży ku bełkotowi.

To chyba główne zadanie literatury. Ocalać światy. Hrabal spełniał je doskonale.

To chyba główne zadanie literatury. Ocalać światy. Hrabal spełniał je doskonale.