Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pozwolę sobie zacytować Bereś, która mi tę książkę wcisnęła:
"Kiedy jesteś emo lesbą i próbujesz wyrwać swoją koleżankę konserwatywkę" XD
Ogólnie lesbijskie wampiry/10. Sztos.

Pozwolę sobie zacytować Bereś, która mi tę książkę wcisnęła:
"Kiedy jesteś emo lesbą i próbujesz wyrwać swoją koleżankę konserwatywkę" XD
Ogólnie lesbijskie wampiry/10. Sztos.

Jeśli Good Omens, to tylko w oryginale. Najlepiej w formie słuchowiska z serialową obsadą (jest na Spoti). Coś wspaniałego.

Jeśli Good Omens, to tylko w oryginale. Najlepiej w formie słuchowiska z serialową obsadą (jest na Spoti). Coś wspaniałego.

Nie spodziewałam się absolutnie niczego.
Dostałam mroźną, oniryczną, tajemniczą i pełną nazwykłego uroku historię, która zostawiła mnie tylko z większą liczbą pytań. Co w tym przypadku trudno byłoby nazwać minusem.

Nie spodziewałam się absolutnie niczego.
Dostałam mroźną, oniryczną, tajemniczą i pełną nazwykłego uroku historię, która zostawiła mnie tylko z większą liczbą pytań. Co w tym przypadku trudno byłoby nazwać minusem.

Mam wrażenie, że nie wiem nic o bohaterach, o świecie, o systemie magicznym i w sumie jest mi to wszystko całkiem obojętne, bo fabuła też niczym specjalnym mnie nie wciągnęła. Ot poprawne, niczym niewyróżniające się fantasy, o którym zapewne do jutra zapomnę.

Mam wrażenie, że nie wiem nic o bohaterach, o świecie, o systemie magicznym i w sumie jest mi to wszystko całkiem obojętne, bo fabuła też niczym specjalnym mnie nie wciągnęła. Ot poprawne, niczym niewyróżniające się fantasy, o którym zapewne do jutra zapomnę.

To była wspaniała przygoda, nie zapomnę jej nigdy.

To była wspaniała przygoda, nie zapomnę jej nigdy.

- Ej, Staszek, mam pomysł.
- Jaki?
- Kurwa sprytny.

I cyk, 88 stron "książki" wygenerowanej przez automat sprzedawane za 5 dych. 🤡

- Ej, Staszek, mam pomysł.
- Jaki?
- Kurwa sprytny.

I cyk, 88 stron "książki" wygenerowanej przez automat sprzedawane za 5 dych. 🤡

Dobra, setting aztecki totalnie wziął mnie z zaskoczenia, bo akurat w tej chwili siedzę mocno w klimatach. And that's why podobało mi się BARDZO. Zdecydowanie bardziej niż pierwszy tom!

Dobra, setting aztecki totalnie wziął mnie z zaskoczenia, bo akurat w tej chwili siedzę mocno w klimatach. And that's why podobało mi się BARDZO. Zdecydowanie bardziej niż pierwszy tom!

I DID IT!
Serio, czuję się, jakbym dokonała jakiejś niesamowicie imponującej rzeczy, przeczytawszy kolejny tom Diuny.

I DID IT!
Serio, czuję się, jakbym dokonała jakiejś niesamowicie imponującej rzeczy, przeczytawszy kolejny tom Diuny.

Graficznie: WOW.
W treści dużo (pozytywnego?) chaosu.
Need more.

Graficznie: WOW.
W treści dużo (pozytywnego?) chaosu.
Need more.

Znowu. Po tylu opiniach, jakież to porąbane, jak chaotyczne i niemieszczące się w głowie, spodziewałam się czegoś... więcej. Tak, było dziwne. Ale czy na tyle dziwne, na tyle pokręcone, by się w tym pogubić? Don't think so.
Tak czy inaczej bardzo dobre bizzaro fiction. Może nie ma u mnie zachwytu, ale bawiłam się przednio.

Znowu. Po tylu opiniach, jakież to porąbane, jak chaotyczne i niemieszczące się w głowie, spodziewałam się czegoś... więcej. Tak, było dziwne. Ale czy na tyle dziwne, na tyle pokręcone, by się w tym pogubić? Don't think so.
Tak czy inaczej bardzo dobre bizzaro fiction. Może nie ma u mnie zachwytu, ale bawiłam się przednio.

Za duże oczekiwania chyba miałam.
Gdzie ta obnażona szokująca prawda o świecie wydawniczym? Nie dostałam nic choćby zaskakującego w tym temacie, tylko to, o czym wszyscy doskonale wiedzą i głośno rozmawiają.

Za duże oczekiwania chyba miałam.
Gdzie ta obnażona szokująca prawda o świecie wydawniczym? Nie dostałam nic choćby zaskakującego w tym temacie, tylko to, o czym wszyscy doskonale wiedzą i głośno rozmawiają.

Jakoś w połowie (po tym pierwszym niby-rozwiązaniu fabuły) straciłam zainteresowanie tym, co się dalej działo. Mogłoby spokojnie się tam skończyć i pozostać nowelką. I mogłoby mieć starszych bohaterów, irytująco infantylni nastolatkowie nie siedli mi zupełnie (może dlatego, że jestem starym zgredem). Z plusów: fajny pomysł na magię.

Jakoś w połowie (po tym pierwszym niby-rozwiązaniu fabuły) straciłam zainteresowanie tym, co się dalej działo. Mogłoby spokojnie się tam skończyć i pozostać nowelką. I mogłoby mieć starszych bohaterów, irytująco infantylni nastolatkowie nie siedli mi zupełnie (może dlatego, że jestem starym zgredem). Z plusów: fajny pomysł na magię.

Totalnie nie mój typ literatury, ale sięgnęłam po tę książkę tylko dla scenerii wydawniczej i na tym polu zdecydowanie się nie zawiodłam.

Totalnie nie mój typ literatury, ale sięgnęłam po tę książkę tylko dla scenerii wydawniczej i na tym polu zdecydowanie się nie zawiodłam.

Kocham tę serię, dziękuję za uwagę.

Kocham tę serię, dziękuję za uwagę.

Zręcznie napisany, z nieźle wykreowanymi bohaterami, ale dla mnie zasadniczo zupełnie przeciętny romans wywołujący klasyczne przewracanie oczami. Przez ponad połowę książki miałam wrażenie, że czytam w kółko o tym samym. Dopiero zakończenie podciągnęło odrobinę moją ocenę.

Zręcznie napisany, z nieźle wykreowanymi bohaterami, ale dla mnie zasadniczo zupełnie przeciętny romans wywołujący klasyczne przewracanie oczami. Przez ponad połowę książki miałam wrażenie, że czytam w kółko o tym samym. Dopiero zakończenie podciągnęło odrobinę moją ocenę.

Niesamowicie wnikliwa, inteligentna i drobiazgowa analiza twórczości Mistrza. Fenomenalna książka.

Niesamowicie wnikliwa, inteligentna i drobiazgowa analiza twórczości Mistrza. Fenomenalna książka.

To prawdopodobnie najgłupsza książka, jaką kiedykolwiek przeczytałam.

To prawdopodobnie najgłupsza książka, jaką kiedykolwiek przeczytałam.

Płakałam, redagując tę książkę. Płaczę i teraz, o czwartej w nocy kilka miesięcy później, zamykając finalny egzemplarz, przeczytany już na spokojnie, bez pośpiechu.
Poznałam Roba osobiście. Miałam okazję z nim porozmawiać, zobaczyć i posłuchać, jak mówi o Terrym. I chyba właśnie dlatego uderza to we mnie jeszcze mocniej - mocniej niż jakakolwiek biografia kiedykolwiek.

Płakałam, redagując tę książkę. Płaczę i teraz, o czwartej w nocy kilka miesięcy później, zamykając finalny egzemplarz, przeczytany już na spokojnie, bez pośpiechu.
Poznałam Roba osobiście. Miałam okazję z nim porozmawiać, zobaczyć i posłuchać, jak mówi o Terrym. I chyba właśnie dlatego uderza to we mnie jeszcze mocniej - mocniej niż jakakolwiek biografia kiedykolwiek.

Ta trylogia to chyba moja ulubiona Miśkowa rzecz obok Komornika.

Ta trylogia to chyba moja ulubiona Miśkowa rzecz obok Komornika.

Od połowy jakoś mnie coraz mniej porywało i zakończenie było mało satysfakcjonujące. Ale ogólnie sprawnie napisane, z ciekawym pomysłem, bardzo dobra rzecz.

Od połowy jakoś mnie coraz mniej porywało i zakończenie było mało satysfakcjonujące. Ale ogólnie sprawnie napisane, z ciekawym pomysłem, bardzo dobra rzecz.