Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka moim zdaniem dużo lepsza od swojej poprzedniczki, czyli ,,Błazna Królowej". Poznajemy tu historię młodej Elżbiety I, która zmaga się z problemami, którymi musi stawić czoła monarchini. Poznajemy Roberta Dudleya, kochanka młodej królowej, który myśli przede wszystkim o własnej karierze i zaspokojeniu swych ambicji. Ukazana zostaje postać także Cecila, wiernego doradcy królowej oraz żonę Dudleya - Amy.
Przez pryzmat wszystkich tych postaci możemy obejrzeć początki panowania Elżbiety I. Ona sama została ukazana jako niezdecydowana i bezgranicznie zakochana w swoim kochanku. Momentami irytuje i moim zdaniem została przedstawiona w sposób zbyt dziecinny. Odnosi się wrażenie, że jest głupiutką dziewczynką bez własnego zdania a nie monarchinią dobiegającą trzydziestki. Czy rzeczywiście taka była?
Robert Dudley w moim odczuciu jest egocentrykiem nastawionym wyłącznie na własną korzyść. Myślę, że w głębi serca rzeczywiście kochał swoją żonę, kochał też królową, ale zżerała go ambicja,która ostatecznie go zniszczyła.
Z kolei Amy Dudley jest przeciwieństwem swego męża. Zdaje się zwykłą, prostą dziewczyną, która do szczęścia potrzebuje jedynie ukochanego męża, domu i dzieci. Niestety nawet tego nie może dostać. Dla mnie to postać tragiczna, zagubiona w otaczającym ją świecie, w którym jej własny mąż ma ją za nic. Smutny był jej koniec.
Najciekawszą postacią był chyba Cecil. Błyskotliwy doradca królowej, który wszystko, co robił robił dla Anglii. Był wiernym poddanym i kochającym mężem.
Całość bardzo mi się podobała, zostałam wręcz wciągnięta przez tą część mimo tego, że przeszkadzało mi to w jaki sposób została nakreślona postać królowej. Jednak wszystkim szczerze polecam.

Książka moim zdaniem dużo lepsza od swojej poprzedniczki, czyli ,,Błazna Królowej". Poznajemy tu historię młodej Elżbiety I, która zmaga się z problemami, którymi musi stawić czoła monarchini. Poznajemy Roberta Dudleya, kochanka młodej królowej, który myśli przede wszystkim o własnej karierze i zaspokojeniu swych ambicji. Ukazana zostaje postać także Cecila, wiernego...

Niestety czuję się lekko zawiedziona tą książką. Sam pomysł, aby przedstawić losy młodego króla Edwarda a potem królowej Marii jest ciekawy, ale dla mnie nie trafiony. Jej losy wolałabym poznać z perspektywy jej samej lub kogoś kto znał ją najlepiej. Ciężko mi się czytało z perspektywy błaźnicy, wydawało się to jakieś nierealne. Bo dlaczego najważniejsi ludzie w Anglii mieli się akurat jej zwierzać? Same losy Hanny i jej rodziny były ciekawe i chętnie bym o nich poczytała, ale w osobnej książce.
Książka nie była zła, ale po lekturze poprzednich części miałam wyższe oczekiwania. Mam nadzieję, że następna część bardziej mnie wciągnie, bo tą powieść trochę ,,męczyłam".

Niestety czuję się lekko zawiedziona tą książką. Sam pomysł, aby przedstawić losy młodego króla Edwarda a potem królowej Marii jest ciekawy, ale dla mnie nie trafiony. Jej losy wolałabym poznać z perspektywy jej samej lub kogoś kto znał ją najlepiej. Ciężko mi się czytało z perspektywy błaźnicy, wydawało się to jakieś nierealne. Bo dlaczego najważniejsi ludzie w Anglii...

Właśnie skończyłam czytać i wciąż jestem pod wrażeniem jak książki tej autorki mnie wciągają. Ale po kolei.
W tej powieści mamy szansę poznać dwie żony Henryka VIII Annę i Katarzynę. Dla Anny to małżeństwo ma być wyzwoleniem spod rządów zaborczego brata. Postanawia, więc nie zawieść swojej nowej ojczyzny i za punkt honoru stawia sobie być dobrą żoną i dobrą królową. I moim zdaniem gdyby tylko dano jej szansę spełniłaby się w tych rolach. Lud bardzo szybko zapałał miłością do uśmiechniętej królowej Anny. Dla swojego kapryśnego męża również starała się być pogodna i miła a także pragnęła być matką dla jego dzieci, które ją pokochały. Czego chcieć więcej od małżonki i królowej w tamtych czasach?
Teraz spójrzmy na następczynię Anny Katarzynę. Najpierw dworka żony Henryka a potem jego małżonka. Katarzyna Howard jest przedstawiona jako naiwna nastolatka, której wychowaniu nie okazywano dużo uwagi. Była próżna, naiwna i głupiutka a zarazem świadoma swojej urody. Pragnęła pięknych sukien, klejnotów choć później zdała sobie sprawę, że nie jest to wiele warte, gdy żyje się u boku schorowanego mężczyzny w wieku własnego dziadka. Choć jej postać z początku może irytować czytelnika to na samym końcu jest mi jej żal. Do jej upadku doprowadzili przede wszystkim ludzie, którzy mieli na względzie jedynie własne dobro. O to, co się z nią stanie nie dbał tak naprawdę nikt.
Jednak książka nie jest pisana tylko z perspektywy tych dwóch królowych. Poznajemy także punkt widzenia lady Rochford. Kobieta, która swoimi oskarżeniami doprowadziła do śmierci swojego męża i szwagierkę, była świadkiem śmierci Joanny Seymour, zeznawała przeciwko Annie Kliwijskiej i wreszcie namawiała Katarzynę Howard do cudzołóstwa. Na początku książki naprawdę wydawało się, że zrobiła to z miłości ślepo wierząc Tomaszowi Howardowi i w obawie o własne życie. Później jednak dostrzegamy jednak jej zawiść, pragnienie tytułów i zaczątki szaleństwa. Pod koniec życia chcąc uniknąć szafotu udawała szaloną, choć moim zdaniem już wcześniejsze oznaki takie jak zaprzeczanie samemu sobie, ciągłe wspominanie męża i jego stosunków z siostrą pokazują, że naprawdę popadała w obłęd nie zdając sobie z tego sprawy.
Podsumowując książka naprawdę bardzo ciekawa, ponieważ pokazuje te same wydarzenia z perspektywy trzech różnych osób. Zdecydowanie warta poświęconego jej czasu.

Właśnie skończyłam czytać i wciąż jestem pod wrażeniem jak książki tej autorki mnie wciągają. Ale po kolei.
W tej powieści mamy szansę poznać dwie żony Henryka VIII Annę i Katarzynę. Dla Anny to małżeństwo ma być wyzwoleniem spod rządów zaborczego brata. Postanawia, więc nie zawieść swojej nowej ojczyzny i za punkt honoru stawia sobie być dobrą żoną i dobrą królową. I moim...

,,Kochanice króla" zaczynałam czytać z lekką obawą po tym, jak kilka lat temu widziałam film o tym samym tytule, a który nie przypadł mi do gustu. Ta powieść to jednak zupełnie coś innego.
Całą historię romansu króla z siostrami Boleyn, rozwód Henryka, koronację i śmierć Anny poznajemy z perspektywy Marii Boleyn.
Podobało mi się szczególnie to jak z głupiutkiego dziecka, którego dobro się nie liczy stała się kobietą nareszcie myślącą o sobie. Wieczne życie w cieniu egoistycznej i chorobliwie ambitnej siostry bardzo doświadczyło i zmieniło Marię Boleyn. Niewątpliwie ogromny wpływ miał na nią także jej drugi mąż.
Co do samej Anny przedstawiono ją w bardzo złym świetle, jako chorobliwą ambitnie kobietę, która jest w stanie poświęcić wszystko i wszystkich w dążeniu do swoich celów. Czytając książkę zastanawiałam się czy była taka naprawdę? Czy nie miała ani jednej pozytywnej cechy?
Książkę bardzo polecam, czytało mi się ją nawet lepiej niż ,,Wieczną księżniczkę". Powieść wspaniale napisana a do tego historia wiecznie aktualna. Bo czy nawet teraz mało jest ambitnych rodzin, które są w stanie poświęcić własne dzieci dla zaspokojenia swych ambicji?

,,Kochanice króla" zaczynałam czytać z lekką obawą po tym, jak kilka lat temu widziałam film o tym samym tytule, a który nie przypadł mi do gustu. Ta powieść to jednak zupełnie coś innego.
Całą historię romansu króla z siostrami Boleyn, rozwód Henryka, koronację i śmierć Anny poznajemy z perspektywy Marii Boleyn.
Podobało mi się szczególnie to jak z głupiutkiego dziecka,...

Właśnie skończyłam czytać tą powieść i muszę stwierdzić, że jestem pod wrażeniem. Spodziewałam się raczej dłużącej się książki opartej na samych faktach a tymczasem autorka daje nam przepiękną historię o dorastaniu młodej dziewczyny, na którą narzuconych było tyle obowiązków.
Katarzynę poznajemy w książce jeszcze jako małą dziewczynkę i obserwujemy jej uwielbienie dla rodziców zwanych Władcami Katolickimi. To uwielbienie i wiara w ich nieomylność ulegają zmianie wraz z dorastaniem księżniczki. Przeżywszy tyle przeciwności losu jakimi były śmierć jej pierwszego męża, upokorzenie przez Henryka VII, czy utrata dzieci można się spodziewać że infantka się załamie. Ona tymczasem czerpie siłę i naukę z tych wydarzeń.
Spodziewałam się, że autorka opisze więcej o Katarzynie z okresu romansu Henryka z Anną, rozwodem i jej życiem po upokarzającym odebraniu jej tytułu królowej Anglii. Na pewno jednak sięgnę po dalsze części cyklu tudorskiego napisanych przez autorkę ,,Wiecznej księżniczki".

Właśnie skończyłam czytać tą powieść i muszę stwierdzić, że jestem pod wrażeniem. Spodziewałam się raczej dłużącej się książki opartej na samych faktach a tymczasem autorka daje nam przepiękną historię o dorastaniu młodej dziewczyny, na którą narzuconych było tyle obowiązków.
Katarzynę poznajemy w książce jeszcze jako małą dziewczynkę i obserwujemy jej uwielbienie dla...

Po raz kolejny spotykamy Silasa i Caroline w powieści Z tobą się nie nudzę. Śledzimy rozwój kariery głównej bohaterki i przemianę wewnętrzną jej partnera. Poznajemy go od zupełnie innej strony przez pryzmat osób z jego przeszłości.
Książkę tą czyta się szybko i łatwo aczkolwiek ma swoje wady. W poprzedniej części urzekły mnie zabawne dialogi i przemyślenia głównej bohaterki, co w tej części również występowało, ale rzadziej. W moim odczuciu nie ma tu także jakiegoś głównego kierunku, w którym zmierza fabuła. Czyta się do bardziej jak pamiętnik niż jak powieść, która ma mieć jakieś konkretne zakończenie.
Mimo wszystko polecam każdemu kto chce się odstresować i ma po prostu chęć na łatwą w odbiorze lekturę.

Po raz kolejny spotykamy Silasa i Caroline w powieści Z tobą się nie nudzę. Śledzimy rozwój kariery głównej bohaterki i przemianę wewnętrzną jej partnera. Poznajemy go od zupełnie innej strony przez pryzmat osób z jego przeszłości.
Książkę tą czyta się szybko i łatwo aczkolwiek ma swoje wady. W poprzedniej części urzekły mnie zabawne dialogi i przemyślenia głównej...

Lekka, łatwa, przyjemna i z humorem. Tak w kilku słowach mogę opisać tą książkę. Miałam pewne obawy zanim zaczęłam ją czytać, czy nie jest to kolejna powieść napisana na fali ,,Greya" ale zdecydowanie nie. Zabawne dialogi, prosty język i książkę pochłonęłam w ponad jeden dzień. Nie jest to oczywiście literatura najwyższych lotów. Prosta fabuła, trochę zbyt idealne postaci i oczywiste zakończenie sprawia, że jest to książka, którą moim zdaniem chętnie przeczyta każda kobieta dla chwili relaksu.

Lekka, łatwa, przyjemna i z humorem. Tak w kilku słowach mogę opisać tą książkę. Miałam pewne obawy zanim zaczęłam ją czytać, czy nie jest to kolejna powieść napisana na fali ,,Greya" ale zdecydowanie nie. Zabawne dialogi, prosty język i książkę pochłonęłam w ponad jeden dzień. Nie jest to oczywiście literatura najwyższych lotów. Prosta fabuła, trochę zbyt idealne postaci i...

Na początku byłam sceptycznie nastawiona do tej książki. Bałam się, że będzie ciężka i niezrozumiała a tu takie zaskoczenie!
Heretycką Królową czyta się lekko i przyjemnie jak romans osadzony w realiach starożytnego Egiptu. Jesteśmy świadkami jak główna bohaterka, którą poznajemy tak naprawdę jako dziecko przeistacza się w świadomą swojej wartości kobietę, która odnajduje się na dworze królewskim i potrafi walczyć o dobre imię swojej rodziny. Dodatkowo dowiadujemy się czegoś o życiu w starożytnym Egipcie w łatwo przyswajalnej formie, co sprawi, że zapewne nawet ci, którzy nienawidzili historii w szkole będą zafascynowani ukazanym przez autorkę światem.
Zdecydowanie polecam tą książkę każdemu i zaznaczam, że nie jest to na pewno biografia ale powieść luźno powiązana z życiem postaci historycznej na tle Starożytnego Egiptu.

Na początku byłam sceptycznie nastawiona do tej książki. Bałam się, że będzie ciężka i niezrozumiała a tu takie zaskoczenie!
Heretycką Królową czyta się lekko i przyjemnie jak romans osadzony w realiach starożytnego Egiptu. Jesteśmy świadkami jak główna bohaterka, którą poznajemy tak naprawdę jako dziecko przeistacza się w świadomą swojej wartości kobietę, która odnajduje...

To już niestety ostatnie spotkanie z Wiktorią Biankowską. Książka Ja, potępiona kończy niestety ten cykl. W ostatniej części swojej powieści autorka pokazuje nam ostatni z istniejących w realiach jej książki z zaświatów, czyli Tartar. Jest to miejsce dla morderców, gwałcicieli i najgorszych zbrodniarzy, którzy nigdy nie żałowali swoich czynów. Autorka ukazuje nam Tartar oczami Wiktorii, która w wyniku przekupstwa i pomyłki ląduje tam jako potępiona dusza. W miejscu spoczynku potępionych dusz poznajemy takie sławy jak Adolf Hitler, Kuba Rozpruwacz, Neron, czy Achillesa, syna Beletha. Po raz kolejny nasza bohaterka musi sprostać wielu przeciwnościom, aby wydostać się z tego podziemnego świata. Także Beleth będzie musiał podjąć trudne decyzje i zdecydować ile Wiktoria dla niego znaczy.
Całość powieści okraszona jest sporą dawką humoru, do którego autorka przyzwyczaiła nas od pierwszej części. Jest to pozycja zdecydowanie lepsza od jej poprzedniczki i dorównuje poziomem pierwszej części. Jest napisana prostym językiem, co sprawia, że lekko i przyjemnie się ją czyta, choć taki język nie każdemu zapewne odpowiada. Zdecydowanie polecam każdemu komu spodobała się pierwsza część.

To już niestety ostatnie spotkanie z Wiktorią Biankowską. Książka Ja, potępiona kończy niestety ten cykl. W ostatniej części swojej powieści autorka pokazuje nam ostatni z istniejących w realiach jej książki z zaświatów, czyli Tartar. Jest to miejsce dla morderców, gwałcicieli i najgorszych zbrodniarzy, którzy nigdy nie żałowali swoich czynów. Autorka ukazuje nam Tartar...