Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka moim zdaniem dużo lepsza od swojej poprzedniczki, czyli ,,Błazna Królowej". Poznajemy tu historię młodej Elżbiety I, która zmaga się z problemami, którymi musi stawić czoła monarchini. Poznajemy Roberta Dudleya, kochanka młodej królowej, który myśli przede wszystkim o własnej karierze i zaspokojeniu swych ambicji. Ukazana zostaje postać także Cecila, wiernego doradcy królowej oraz żonę Dudleya - Amy.
Przez pryzmat wszystkich tych postaci możemy obejrzeć początki panowania Elżbiety I. Ona sama została ukazana jako niezdecydowana i bezgranicznie zakochana w swoim kochanku. Momentami irytuje i moim zdaniem została przedstawiona w sposób zbyt dziecinny. Odnosi się wrażenie, że jest głupiutką dziewczynką bez własnego zdania a nie monarchinią dobiegającą trzydziestki. Czy rzeczywiście taka była?
Robert Dudley w moim odczuciu jest egocentrykiem nastawionym wyłącznie na własną korzyść. Myślę, że w głębi serca rzeczywiście kochał swoją żonę, kochał też królową, ale zżerała go ambicja,która ostatecznie go zniszczyła.
Z kolei Amy Dudley jest przeciwieństwem swego męża. Zdaje się zwykłą, prostą dziewczyną, która do szczęścia potrzebuje jedynie ukochanego męża, domu i dzieci. Niestety nawet tego nie może dostać. Dla mnie to postać tragiczna, zagubiona w otaczającym ją świecie, w którym jej własny mąż ma ją za nic. Smutny był jej koniec.
Najciekawszą postacią był chyba Cecil. Błyskotliwy doradca królowej, który wszystko, co robił robił dla Anglii. Był wiernym poddanym i kochającym mężem.
Całość bardzo mi się podobała, zostałam wręcz wciągnięta przez tą część mimo tego, że przeszkadzało mi to w jaki sposób została nakreślona postać królowej. Jednak wszystkim szczerze polecam.

Książka moim zdaniem dużo lepsza od swojej poprzedniczki, czyli ,,Błazna Królowej". Poznajemy tu historię młodej Elżbiety I, która zmaga się z problemami, którymi musi stawić czoła monarchini. Poznajemy Roberta Dudleya, kochanka młodej królowej, który myśli przede wszystkim o własnej karierze i zaspokojeniu swych ambicji. Ukazana zostaje postać także Cecila, wiernego...

Niestety czuję się lekko zawiedziona tą książką. Sam pomysł, aby przedstawić losy młodego króla Edwarda a potem królowej Marii jest ciekawy, ale dla mnie nie trafiony. Jej losy wolałabym poznać z perspektywy jej samej lub kogoś kto znał ją najlepiej. Ciężko mi się czytało z perspektywy błaźnicy, wydawało się to jakieś nierealne. Bo dlaczego najważniejsi ludzie w Anglii mieli się akurat jej zwierzać? Same losy Hanny i jej rodziny były ciekawe i chętnie bym o nich poczytała, ale w osobnej książce.
Książka nie była zła, ale po lekturze poprzednich części miałam wyższe oczekiwania. Mam nadzieję, że następna część bardziej mnie wciągnie, bo tą powieść trochę ,,męczyłam".

Niestety czuję się lekko zawiedziona tą książką. Sam pomysł, aby przedstawić losy młodego króla Edwarda a potem królowej Marii jest ciekawy, ale dla mnie nie trafiony. Jej losy wolałabym poznać z perspektywy jej samej lub kogoś kto znał ją najlepiej. Ciężko mi się czytało z perspektywy błaźnicy, wydawało się to jakieś nierealne. Bo dlaczego najważniejsi ludzie w Anglii...

Właśnie skończyłam czytać i wciąż jestem pod wrażeniem jak książki tej autorki mnie wciągają. Ale po kolei.
W tej powieści mamy szansę poznać dwie żony Henryka VIII Annę i Katarzynę. Dla Anny to małżeństwo ma być wyzwoleniem spod rządów zaborczego brata. Postanawia, więc nie zawieść swojej nowej ojczyzny i za punkt honoru stawia sobie być dobrą żoną i dobrą królową. I moim zdaniem gdyby tylko dano jej szansę spełniłaby się w tych rolach. Lud bardzo szybko zapałał miłością do uśmiechniętej królowej Anny. Dla swojego kapryśnego męża również starała się być pogodna i miła a także pragnęła być matką dla jego dzieci, które ją pokochały. Czego chcieć więcej od małżonki i królowej w tamtych czasach?
Teraz spójrzmy na następczynię Anny Katarzynę. Najpierw dworka żony Henryka a potem jego małżonka. Katarzyna Howard jest przedstawiona jako naiwna nastolatka, której wychowaniu nie okazywano dużo uwagi. Była próżna, naiwna i głupiutka a zarazem świadoma swojej urody. Pragnęła pięknych sukien, klejnotów choć później zdała sobie sprawę, że nie jest to wiele warte, gdy żyje się u boku schorowanego mężczyzny w wieku własnego dziadka. Choć jej postać z początku może irytować czytelnika to na samym końcu jest mi jej żal. Do jej upadku doprowadzili przede wszystkim ludzie, którzy mieli na względzie jedynie własne dobro. O to, co się z nią stanie nie dbał tak naprawdę nikt.
Jednak książka nie jest pisana tylko z perspektywy tych dwóch królowych. Poznajemy także punkt widzenia lady Rochford. Kobieta, która swoimi oskarżeniami doprowadziła do śmierci swojego męża i szwagierkę, była świadkiem śmierci Joanny Seymour, zeznawała przeciwko Annie Kliwijskiej i wreszcie namawiała Katarzynę Howard do cudzołóstwa. Na początku książki naprawdę wydawało się, że zrobiła to z miłości ślepo wierząc Tomaszowi Howardowi i w obawie o własne życie. Później jednak dostrzegamy jednak jej zawiść, pragnienie tytułów i zaczątki szaleństwa. Pod koniec życia chcąc uniknąć szafotu udawała szaloną, choć moim zdaniem już wcześniejsze oznaki takie jak zaprzeczanie samemu sobie, ciągłe wspominanie męża i jego stosunków z siostrą pokazują, że naprawdę popadała w obłęd nie zdając sobie z tego sprawy.
Podsumowując książka naprawdę bardzo ciekawa, ponieważ pokazuje te same wydarzenia z perspektywy trzech różnych osób. Zdecydowanie warta poświęconego jej czasu.

Właśnie skończyłam czytać i wciąż jestem pod wrażeniem jak książki tej autorki mnie wciągają. Ale po kolei.
W tej powieści mamy szansę poznać dwie żony Henryka VIII Annę i Katarzynę. Dla Anny to małżeństwo ma być wyzwoleniem spod rządów zaborczego brata. Postanawia, więc nie zawieść swojej nowej ojczyzny i za punkt honoru stawia sobie być dobrą żoną i dobrą królową. I moim...