Jesteśmy społecznością, która kocha książki

miłość wygrała w różu i diamencie. chciałbym

miłość wygrała w różu i diamencie. chciałbym

Mimo regularnego światopoglądowego triggera Houellebecq bardzo sprawnie prowadzi przez swoją powieść dając czytelnikowi płynąć w świecie nie tyle pełnym najgorszych koszmarów europejskiej prawicy, co samotności, braku szczęścia i pustego konformizmu. Stanie z boku nigdy jeszcze nie było tak powszechne, aż kątów prawie zabrakło żeby się ukryć.

Mimo regularnego światopoglądowego triggera Houellebecq bardzo sprawnie prowadzi przez swoją powieść dając czytelnikowi płynąć w świecie nie tyle pełnym najgorszych koszmarów europejskiej prawicy, co samotności, braku szczęścia i pustego konformizmu. Stanie z boku nigdy jeszcze nie było tak powszechne, aż kątów prawie zabrakło żeby się ukryć.

Późny Konwicki z tym samym rozczarowaniem, zmysłem obserwatora i fenomenalnie trafnymi dialogami co zawsze, ale gdyby ograniczył mówienie o kraju na rzecz mówienia o ludziach w kraju byłaby miłość prawdziwa. Ale nie boli aż tak bardzo, bo to nadal rewelacyjnie napisana rzecz, rewelacyjnie usmutniona i rewelacyjnie sprowadzająca na dno den.

Późny Konwicki z tym samym rozczarowaniem, zmysłem obserwatora i fenomenalnie trafnymi dialogami co zawsze, ale gdyby ograniczył mówienie o kraju na rzecz mówienia o ludziach w kraju byłaby miłość prawdziwa. Ale nie boli aż tak bardzo, bo to nadal rewelacyjnie napisana rzecz, rewelacyjnie usmutniona i rewelacyjnie sprowadzająca na dno den.