Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść "Bezdomna" Katarzyny Michalak zalicza się do gatunku "literatury społecznie zaangażowanej" (informacja na okładce). Niestety jest to powieść społecznie szkodliwa, która utrwala krzywdzące stereotypy w społeczeństwie na temat osób psychicznie chorych oraz ich leczenia (temat jest mi szczególnie bliski, bo w rodzinie mam osoby leczące się z depresji i bywam w szpitalach psychiatrycznych dość często, wiem też o częstym niezrozumieniu ze strony otoczenia i izolacji osób chorych, o czym autorka już nie wspomina).

Poza tym powieść tę charakteryzuje, co u autorki jest wręcz znakiem rozpoznawczym jeśli ktoś już miał okazję zapoznać się z innymi książkami jej autorstwa, jakże odmiennymi gatunkowo (od literatury kobiecej, kryminału, erotyki, po fantasy), galopująca od pierwszej strony aż do ostatniej grafomania, płaskie, irytujące postacie, absolutny brak "researchu" i nurzanie się w patologii, której nie powstydziłyby się pewne dwa konkurujące ze sobą brukowce. I niech nikt nie daje się zwieść ani atrakcyjną kolorową okładką, ani poważnymi rekomendacjami - po lekturze zaledwie kilku stron nie ma się już żadnych złudzeń tak co do formy jak i, a może przede wszystkim, treści.

Zastanawia mnie tylko jak to możliwe, że tę powieść objęły patronatem dwie tak znaczące w Polsce organizacje kobiece - Fundacja Centrum Praw Kobiet i Kongres Kobiet? Przecież ta książka uwłacza godności kobiet i nie ma nic wspólnego z kobiecą literaturą społecznie zaangażowaną!

Omijać szerokim łukiem. Nie polecam nawet najgorszemu wrogowi. Miłośnikom "guilty pleasures" też nie.

Powieść "Bezdomna" Katarzyny Michalak zalicza się do gatunku "literatury społecznie zaangażowanej" (informacja na okładce). Niestety jest to powieść społecznie szkodliwa, która utrwala krzywdzące stereotypy w społeczeństwie na temat osób psychicznie chorych oraz ich leczenia (temat jest mi szczególnie bliski, bo w rodzinie mam osoby leczące się z depresji i bywam w...