Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

Nie żałuj umarłych, Harry, żałuj żywych, a przede wszystkim tych, którzy żyją bez miłości.

Nie żałuj umarłych, Harry, żałuj żywych, a przede wszystkim tych, którzy żyją bez miłości.

To, że twoja wrażliwość uczuciowa mieści się w łyżeczce od herbaty, nie świadczy o tym, że wszyscy są tak upośledzeni.

To, że twoja wrażliwość uczuciowa mieści się w łyżeczce od herbaty, nie świadczy o tym, że wszyscy są tak upośledzeni.

- Czy to prawda, że podniosłeś głos na profesor Umbridge? - Tak. - I że zarzuciłeś jej kłamstwo? - Tak. - I powiedziałeś jej, że Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać powrócił? - Tak. Profesor McGonagall usiadła za biurkiem i spojrzała na niego srogo. Potem powiedziała: - Weź sobie ciasteczko, Potter.

- Czy to prawda, że podniosłeś głos na profesor Umbridge? - Tak. - I że zarzuciłeś jej kłamstwo? - Tak. - I powiedziałeś jej, że Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać powrócił? - Tak. Profesor McGonagall usiadła za biurkiem i spojrzała na niego srogo. Potem powiedziała: - Weź sobie ciasteczko, Potter.

Otworzył oczy. Snape patrzył na niego z przerażeniem. - Chroniłeś go, utrzymywałeś tak długo przy życiu tylko po to, by umarł we właściwym momencie? -To cię tak szokuje, Severusie? A ilu ludzi umarło na twoich oczach? - Ostatnio tylko ci,których nie byłem w stanie ocalić- odparł Snape,wstając. - Wykorzystałeś mnie. - To znaczy? - Szpiegowałem dla ciebie,kłamałem dla ciebie, narażałem dla ciebie życie,a wszystko to robiłem , by zapewnić bezpieczeństwo synowi Lily. A teraz mówisz mi, że hodowałes go jak prosiaka na rzeź... - To bardzo wzruszające, Severusie- powiedział z powagą Dumbldore.- A więc w końcu dojrzałeś do tego, by przejmować się losem tego chłopca? - Jego losem?-wykrzyknął Snape.- Expecto patronum! Z końca jego różdżki wystrzeliła srebrna łanai. Wylądowała na podłodze, przebiegła przez pokój i wyskoczyła przez okno. Dumbldore patrzył, aż jej srebrna poświata znikła w ciemności, a potem odwrócił się do Snape'a. Oczy miał pełne łez. -Przez te wszystkie lata?... -Zawsze.

Otworzył oczy. Snape patrzył na niego z przerażeniem. - Chroniłeś go, utrzymywałeś tak długo przy życiu tylko po to, by umarł we właściwym momencie? -To cię tak szokuje, Severusie? A ilu ludzi umarło na twoich oczach? - Ostatnio tylko ci,których nie byłem w stanie ocalić- odparł Snape,wstając. - Wykorzystałeś mnie. - To znaczy? - Szpiegowałem dla ciebie,kłamałem dla ciebie, nar...

Przysięgam uroczyście, że knuje coś niedobrego.

Przysięgam uroczyście, że knuje coś niedobrego.

Gdzie skarb wasz, tam i serce wasze!

Gdzie skarb wasz, tam i serce wasze!

-After all this time? -Always...

-After all this time? -Always...

- Boi się igły - mruknął Edward pod nosem, kręcąc głową. - Sadystyczny wampir, który chce ją zamęczyć na śmierć, prosi o spotkanie - nie ma sprawy, już leci, już jej nie ma. Ale gdy podłączyć ją do kroplówki...

- Boi się igły - mruknął Edward pod nosem, kręcąc głową. - Sadystyczny wampir, który chce ją zamęczyć na śmierć, prosi o spotkanie - nie ma sprawy, już leci, już jej nie ma. Ale gdy podłączyć ją do kroplówki...

- W pokoju zapanowała martwa cisza - szepnął Xemerius z żyrandola. - Wzrok wszystkich spoczywał na dziewczynie w bluzce w kolorze żółtych sików...

- W pokoju zapanowała martwa cisza - szepnął Xemerius z żyrandola. - Wzrok wszystkich spoczywał na dziewczynie w bluzce w kolorze żółtych sików...

Może faktycznie jestem autorką mojej własnej historii, ale też wszyscy inni są autorami swoich i czasami te historie się nie zazębiają.

Może faktycznie jestem autorką mojej własnej historii, ale też wszyscy inni są autorami swoich i czasami te historie się nie zazębiają.

- Bardzo ładnie - powiedziałam szybko. - Ponadczasowy strój bossa mafii. Nawiasem mówiąć, krawat jest zawiązany doskonale, madame Rossini byłaby z ciebie dumna. - Wzdychając, znów zajęłam się swoimi guzikami. - O Boże, wynalazca zamka błyskawicznego powinien był już dawno zastać ogłoszony świętym. Gideon się uśmiechnął. - Odwróć się i pozwól mi to zrobić - powiedział. - Och... - zająknął się - są ich setki.

- Bardzo ładnie - powiedziałam szybko. - Ponadczasowy strój bossa mafii. Nawiasem mówiąć, krawat jest zawiązany doskonale, madame Rossini byłaby z ciebie dumna. - Wzdychając, znów zajęłam się swoimi guzikami. - O Boże, wynalazca zamka błyskawicznego powinien był już dawno zastać ogłoszony świętym. Gideon się uśmiechnął. - Odwróć się i pozwól mi to zrobić - powiedział. - Och... ...

- Lubię go. Tak sobie pomyślałam, że jeśli nie odnajdzie Liv, to wiesz... Oboje jesteśmy Audami. Zresztą nieważne. Roar nigdy nie zapomni o Liv. Perry zupełnie oprzytomniał. - C o? - O, już nie śpisz. Myślałeś, że mówię poważnie?

- Lubię go. Tak sobie pomyślałam, że jeśli nie odnajdzie Liv, to wiesz... Oboje jesteśmy Audami. Zresztą nieważne. Roar nigdy nie zapomni o Liv. Perry zupełnie oprzytomniał. - C o? - O, już nie śpisz. Myślałeś, że mówię poważnie?

- Nieee, ty głupku - zaskrzeczał Xemerius, wytykając głowę przez właz. - To stary ser, a Gwendolyn przechowuje go tu na górze na wypadek, gdyby w nocy zrobiła się głodna.

- Nieee, ty głupku - zaskrzeczał Xemerius, wytykając głowę przez właz. - To stary ser, a Gwendolyn przechowuje go tu na górze na wypadek, gdyby w nocy zrobiła się głodna.