Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Tess.- Przyciągnął ja do siebie, pierś wypełniała mu wdzięczność. -Chcesz żyć ze mną tutaj, w taki sposób, jako kobieta wojownika? -Mojego wojownika- zaznaczyła z uśmiechem. W jej oczach widział miłość. -Zgadzam się na to tylko pod takim warunkiem.

-Tess.- Przyciągnął ja do siebie, pierś wypełniała mu wdzięczność. -Chcesz żyć ze mną tutaj, w taki sposób, jako kobieta wojownika? -Mojego ...

-No, dalej. Krzycz, jeśli tego chcesz. Ja nie będę cię powstrzymywał. Eliza się roześmiała i spojrzała na rezydencję. -Wtedy dopiero zaczną gadać. Wyobraź sobie te wszytskie niestworzone historie, jak sterroryzowałeś niewinna kobietę? Nigdy nie zdołasz naprawić swojej reputacji. Wzruszył ramionami. -Tym lepiej dla mnie. Westchnęła głęboko, a gdy znów na niego spojrzała, w jej lawendowych oczach widać było prośbę. -Nie moge tam wrócić - powiedziała. -Zostaniesz ze mną, Teganie? Tylko na chwilę?

-No, dalej. Krzycz, jeśli tego chcesz. Ja nie będę cię powstrzymywał. Eliza się roześmiała i spojrzała na rezydencję. -Wtedy dopiero zaczną ...

-O nic. O to właśnie chodzi. Wszystko w porządku. Jestem po prostu szczęśliwa. Sprawiłeś, że jestem najszczęśliwsza na świecie. Boję się tego uczucia. Nigdy wcześniej niczego takiego nie zaznałam i boję się, że to tylko sen. -To nie sen.- Delikatnie otarł jej łzy z policzka. -Możesz się mnie trzymać, jeśli się boisz. Będę przy tobie tak długo, jak będziesz tego chciała. -Chcę ciebie na zawsze. Nikolai pokiwał głową. -Tak, skarbie, będziemy razem na zawsze. Renata zaczęła się śmiać. Mocno go pocałowała, przytuliła się do niego i dołączyli do towarzystwa. Do reszty swojej rodziny.

-O nic. O to właśnie chodzi. Wszystko w porządku. Jestem po prostu szczęśliwa. Sprawiłeś, że jestem najszczęśliwsza na świecie. Boję się teg...

-Bardzo ją kochałeś?- spytała wreszcie. (...) -Zależało mi na niej- wyznał. -Ale nie mogłem oddać jej serca, bo oddałem je już innej. Claire uniosła głowę i spojrzała mu w oczy. Ujął jej twarz w dłonie i powiedział: -Oddałem je tobie. Zawsze tylko ciebie kochałem. Zamknęła na chwilę oczy. Kiedy je otworzyła, były pełne łez. -Och, Andre. Ja też cie kocham. Nigdy nie przestałam cię kochać.

-Bardzo ją kochałeś?- spytała wreszcie. (...) -Zależało mi na niej- wyznał. -Ale nie mogłem oddać jej serca, bo oddałem je już innej. Clair...

Ludzki rozsądek z najwyższym trudem panował nad jego pierwotną częścią natury. W głębi serca był drapieżnikiem. Nigdy nie czuł tego wyrażniej niz w tej chwili, gdy z odbicia w okiennej szybie spoglądały na niego oczy wampira znad ostrych jak brzytwa kłów.

Ludzki rozsądek z najwyższym trudem panował nad jego pierwotną częścią natury. W głębi serca był drapieżnikiem. Nigdy nie czuł tego wyrażnie...

-Czy zawsze opiekujesz się innymi i nie myślisz o sobie? Zmarszczyła brwi. -Nie potrzebuje opieki. Nie potrzebuje jej już od dawna. -Od jak dawna? -Od zawsze.

-Czy zawsze opiekujesz się innymi i nie myślisz o sobie? Zmarszczyła brwi. -Nie potrzebuje opieki. Nie potrzebuje jej już od dawna. -Od jak ...

-Nie poproszę cię o to, Dylan, ale chce, żebyś wiedziała, że tego pragnę. Być z tobą na zawsze. Chcę na ciebie czekać. Jego słowa napełniły ją radością. -Zaczekasz...? -Tyle, ile będzie trzeba.- Zdjął z policzka Dylan pasmo włosów i założył jej za ucho.

-Nie poproszę cię o to, Dylan, ale chce, żebyś wiedziała, że tego pragnę. Być z tobą na zawsze. Chcę na ciebie czekać. Jego słowa napełniły ...

-Wiesz, że nie musisz tego robić. Nie dla mnie. Pokrecil głową. -Robię to dla nas obojga. Możę i dla niej też. Czas pozwolić odejść temu, co się zdarzyło w przeszłości. Teraz jestem na to gotowy... dzięki tobie. Dzięki przyszłości, jaka mnie czeka u twego boku. Skończyłem z oglądaniem się za siebie. Dylan skinęła lekko głową. -W porządku.

-Wiesz, że nie musisz tego robić. Nie dla mnie. Pokrecil głową. -Robię to dla nas obojga. Możę i dla niej też. Czas pozwolić odejść temu, co...