Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mając na uwadze ocenę książki, nominacje do książki roku 2017 oraz samą renomę autora sięgnąłem po lekturę z dużym zaciekawieniem. Być może moje oczekiwania były zbyt wysokie ale mocno się zawiodłem.

Po nudnym wprowadzeniu, autor ciekawie opisuje stymulowaną ewolucję życia na planecie oraz walkę arki ludzkości o przetrwanie. Dwa wątki, które w oczywisty sposób dążą do splecenia w kulminacyjnym momencie... i w zasadzie opowiedziałem 95% treści książki, reszta to zakończenie.

Może i pokusiłbym się o refleksję nad aspektami charakteru ludzkości ale znudzony lekturą szybko sięgnąłem po inną pozycję. Jest dużo książek do przeczytania i za mało czasu na nie wszystkie, na tę nie warto go poświęcać.

Mając na uwadze ocenę książki, nominacje do książki roku 2017 oraz samą renomę autora sięgnąłem po lekturę z dużym zaciekawieniem. Być może moje oczekiwania były zbyt wysokie ale mocno się zawiodłem.

Po nudnym wprowadzeniu, autor ciekawie opisuje stymulowaną ewolucję życia na planecie oraz walkę arki ludzkości o przetrwanie. Dwa wątki, które w oczywisty sposób dążą do...

Zacząłem cykl czytać jak miałem 12 lat, ponieważ kolejne części wychodziły powoli, to zarzuciłem lekturę, żeby wrócić do niej rok temu. Spełniły się moje obawy i to co podobało mi się jako nastolatkowi, 20 lat i wiele książek później już nie było takie cudowne. Mimo wszystko brnąłem przez narrację prowadzoną w sposób dosyć monotonny i powolny, gdzie praktycznie wszystko jest czarno-białe bez odcieni szarości.
Dobrnąłem do końcowej części cyklu pisanej już przez Sandersona i sposób w jaki poprowadził on fabułę jest godna podziwu, zwroty akcji w ostatnich trzech tomach zapierają dech w piersiach. Książka z przeciętnej stałą się niesamowita, akcja staje się szybka, narracja skacze z wątku na wątek we wręcz idealnym tempie, a opis ostatecznej bitwy o losy świata na przeszło 900 stron jest niesamowity.
Co do samego zakończenia, to początkowo nie byłem zachwycony, po 20 latach oczekiwania, chyba spodziewałem się czegoś głębszego, jednak po 3 miesiącach od przeczytania nadal wracam do książki myślami i chyba taka długa lektura musiała emocjonalnie 'wsiąknąć', bo z czasem emocje z ostatnich tomów jak w przypadku wielu książek nie słabną.
To co napisał Sanderson ratuje cały cykl i to przez co musiałem się czasami przemęczyć we wcześniejszych tomach wynagradza czytelnikowi z nawiązką.

Ze względu na podział cyklu oraz zmianę autora warto by również podzielić ocenę.
Cześć pisana przez Jordana to moim zdaniem 6/10
Część Sandersona to 9/10
Ostatni tom cyklu zasługuje na ocenę 10/10

Zacząłem cykl czytać jak miałem 12 lat, ponieważ kolejne części wychodziły powoli, to zarzuciłem lekturę, żeby wrócić do niej rok temu. Spełniły się moje obawy i to co podobało mi się jako nastolatkowi, 20 lat i wiele książek później już nie było takie cudowne. Mimo wszystko brnąłem przez narrację prowadzoną w sposób dosyć monotonny i powolny, gdzie praktycznie wszystko...

Jest to pozycja obowiązkowa dla tych, którym Ślepowidzenie się podobało. Poza ciekawą fabułą i niesamowitą jak na mój gust narracją, gdzie pełno jest przeskoków myślowych, ta książka to prawdziwa perełka pod względem wykorzystanych teorii naukowych z całego spektrum dziedzin.
W fabułe są zręcznie wplecione teorie naukowe w sposób o wiele zręcznijeszy niż miało to miejsce w poprzedniczce.
Trzeba oddać autorowi, że bardzo zręcznie przyspiesza akcję i spowalnia, budując swoisty klimat książki. Przez większość książki miałem pewne poczucie niewiedzy i dyskomfortu, klimat był ciężki, cel fabuł niejasny, a poczucie zagrożenia i izolacji bohaterów wszechobecne. Tym większe wrażanie na mnie zakonczenie, nadające sens całości fabuły.

Jest to pozycja obowiązkowa dla tych, którym Ślepowidzenie się podobało. Poza ciekawą fabułą i niesamowitą jak na mój gust narracją, gdzie pełno jest przeskoków myślowych, ta książka to prawdziwa perełka pod względem wykorzystanych teorii naukowych z całego spektrum dziedzin.
W fabułe są zręcznie wplecione teorie naukowe w sposób o wiele zręcznijeszy niż miało to miejsce w...

Autor świetnej trzy tomowej serii o Ambergris daje dalszy upust swojej wyobraźni, przedstawiając niesamowite obrazy i pomysły. Bardzo ciekawa surrealistyczna wizja koszmarnego miasta pod miastem. No i w zasadzie tyle. Książka moim zdaniem ogranicza się samej do wizji. Fabuła nie porywa i wydaje się być jedynie pretekstem do przelania wizji całości na strony opowiadania.
Nie mniej całość robi pozytywne wrażenie, powiedziałbym, że jest to książka raczej dla fanów autora, na pewno nie poleciłbym jej każdemu.

Autor świetnej trzy tomowej serii o Ambergris daje dalszy upust swojej wyobraźni, przedstawiając niesamowite obrazy i pomysły. Bardzo ciekawa surrealistyczna wizja koszmarnego miasta pod miastem. No i w zasadzie tyle. Książka moim zdaniem ogranicza się samej do wizji. Fabuła nie porywa i wydaje się być jedynie pretekstem do przelania wizji całości na strony opowiadania.
Nie...

Jak na czasy, w których autor pisał pomysły jakie zaprezentował w swojej książce o utopijnym świecie robią spore wrażenie. Niestety książka mocno się zestarzała, widać to w skrajnie prostej fabule i narracji.
Co do samych przemyśleń na temat przedstawionego problemu jest odnalezienie się człowieka z nieutopijnej rzeczywistości we w pełni kontrolowanym utopijnym świecie. Parafrazująć, głównym problemem postawionym w książce wydaje mi się być, to czy świat w niej przedstawiony jest utopią czy anty-utopią. Większość ludzi zapytana czy chcieliby w takim świecie żyć zapewne odpowiedziałaby, że nie, bo wizja jest z punktu widzenia człowieka współczesnego odrzucająca. Natomiast ludzie z tego świata poza pojedynczymi (wybitnymi?) jednostkami, żyją bez problemów, wiecznie szczęśliwi i mocno zakotwiczeni - uwarunkowani w otaczającej ich rzeczywistości.

Jak na czasy, w których autor pisał pomysły jakie zaprezentował w swojej książce o utopijnym świecie robią spore wrażenie. Niestety książka mocno się zestarzała, widać to w skrajnie prostej fabule i narracji.
Co do samych przemyśleń na temat przedstawionego problemu jest odnalezienie się człowieka z nieutopijnej rzeczywistości we w pełni kontrolowanym utopijnym świecie....

Ilion zacząłem czytać po lekturze cyklu Hyperiona, który dla mnie był najlepszym co w życiu przeczytałem. Muszę przyznać, że moje oczekiwania były spore.
Do książki podchodziłem 3 razy, niestety bardzo się zawiodłem. Przeczytałem 300 stron i nie planuję zmuszać się do dalszego czytania tego bełkotu.

Ilion zacząłem czytać po lekturze cyklu Hyperiona, który dla mnie był najlepszym co w życiu przeczytałem. Muszę przyznać, że moje oczekiwania były spore.
Do książki podchodziłem 3 razy, niestety bardzo się zawiodłem. Przeczytałem 300 stron i nie planuję zmuszać się do dalszego czytania tego bełkotu.