Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

Mówisz, że kochasz deszcz, a rozkładasz parasolkę, gdy zaczyna padać. Mówisz, że kochasz słońce, a chowasz się w cieniu, gdy zaczyna świecić. Mówisz, że kochasz wiatr, a zamykasz okno, gdy zaczyna wiać. Właśnie dlatego boję się, kiedy mówisz, że mnie kochasz.''

Mówisz, że kochasz deszcz, a rozkładasz parasolkę, gdy zaczyna padać. Mówisz, że kochasz słońce, a chowasz się w cieniu, gdy zaczyna świecić. Mówisz, że kochasz wiatr, a zamykasz okno, gdy zaczyna wiać. Właśnie dlatego boję się, kiedy mówisz, że mnie kochasz.''

Spędzałam życie wsunięta między kartki książek. Z braku bliskości z ludźmi budowałam więzi z papierowymi postaciami. Przeżyłam miłość i stratę z powieści historycznych, doświadczyłam dojrzewania przez analogię. Mój świat jest utkaną ze słów pajęczyną, splatającą kończyny, kości i ścięgna, myśli i obrazy. Jestem istotą złożoną z liter, postacią stworzoną przez zdania, wytworem wyobraźni, fikcją.

Spędzałam życie wsunięta między kartki książek. Z braku bliskości z ludźmi budowałam więzi z papierowymi postaciami. Przeżyłam miłość i stratę z powieści historycznych, doświadczyłam dojrzewania przez analogię. Mój świat jest utkaną ze słów pajęczyną, splatającą kończyny, kości i ścięgna, myśli i obrazy. Jestem istotą złożoną z liter, postacią stworzoną przez zdania, wytworem w...

Jeśli nie potrafisz wykorzystać minuty, to zmarnujesz i godzinę, i cały dzień, i całe życie!

Jeśli nie potrafisz wykorzystać minuty, to zmarnujesz i godzinę, i cały dzień, i całe życie!

Dom jest tam, gdzie chcą, żebyś został dłużej.

Dom jest tam, gdzie chcą, żebyś został dłużej.

Kto jest ok­rutny w sto­sun­ku do zwierząt, ten nie może być dob­rym człowiekiem.

Kto jest ok­rutny w sto­sun­ku do zwierząt, ten nie może być dob­rym człowiekiem.

Mój dotyk zabija - Mój dotyk to moja siła Zostałam przeklęta - Mam niezwykły dar Jestem potworem - Mam nadludzką moc Jestem narzędziem zniszczenia - Będę walczyć o miłość

Mój dotyk zabija - Mój dotyk to moja siła Zostałam przeklęta - Mam niezwykły dar Jestem potworem - Mam nadludzką moc Jestem narzędziem zniszczenia - Będę walczyć o miłość

(...)ja jestem cząstką części,co wszystkim wpierw była, cząstką ciemności, co światło zrodziła.

(...)ja jestem cząstką części,co wszystkim wpierw była, cząstką ciemności, co światło zrodziła.

Ale może właśnie po to robimy zdjęcia- żeby zdobyć fałszywe dowody i umocnić fałszywe twierdzenie, że byliśmy szczęśliwi. Bo myśl o tym, że w przeszłości ani razu nie byliśmy szczęśliwi, jest nieznośna.

Ale może właśnie po to robimy zdjęcia- żeby zdobyć fałszywe dowody i umocnić fałszywe twierdzenie, że byliśmy szczęśliwi. Bo myśl o tym, że w przeszłości ani razu nie byliśmy szczęśliwi, jest nieznośna.

- Myślisz, że zmarłych ob­chodzi, kiedy ktoś przyj­dzie na ich grób? - To święto jest pot­rzeb­ne żywym - zauważyła Ni­ka. - Żeby wie­dzieli, że jak odejdą, ktoś będzie o nich pamiętał.

- Myślisz, że zmarłych ob­chodzi, kiedy ktoś przyj­dzie na ich grób? - To święto jest pot­rzeb­ne żywym - zauważyła Ni­ka. - Żeby wie­dzieli, że jak odejdą, ktoś będzie o nich pamiętał.

- Ileż można siedzieć w szkole? - Siedź. Rośnie ci IQ - Raczej hemoroidy.

- Ileż można siedzieć w szkole? - Siedź. Rośnie ci IQ - Raczej hemoroidy.

Chorobą zgubną mówię: jest melancholija i zamyślenie się zbytnie o rzeczach duszy. Dwie są bowiem melancholije: jedna jest z mocy, druga ze słabości; pierwsza jest skrzydłami ludzi wysokich, druga kamieniem ludzi topiących się.

Chorobą zgubną mówię: jest melancholija i zamyślenie się zbytnie o rzeczach duszy. Dwie są bowiem melancholije: jedna jest z mocy, druga ze słabości; pierwsza jest skrzydłami ludzi wysokich, druga kamieniem ludzi topiących się.

Dzięki wszystkim zniechęcającym rodzicom, za to, że dają swym dzieciom siłę woli do udowodnienia im tego, iż się mylili.

Dzięki wszystkim zniechęcającym rodzicom, za to, że dają swym dzieciom siłę woli do udowodnienia im tego, iż się mylili.

Znam ten kamień; siedzieliśmy wtedy oboje na nim i patrzyliśmy to na rzekę, to na obłoki, których bieg niepowrotny uczył nas, że tak ucieka szczęście.

Znam ten kamień; siedzieliśmy wtedy oboje na nim i patrzyliśmy to na rzekę, to na obłoki, których bieg niepowrotny uczył nas, że tak ucieka szczęście.