Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka powstaje z żalu za tym, że artysta nie wypytał swojego ojca o jego przeszłość. Ai WeiWei nie chce żeby jego syn doświadczył tego samego uczucia, dlatego rekonstruuje przeszłość swojego ojca i opisuje swoją. W obu historiach sztuka oraz koleje życia są zmieszane z polityką państwa i cały czas się z nią ścierają. W książce przedstawionych jest kilka prac Ai WeiWeia, które usytuowane w kontekście życia artysty robią jeszcze większe wrażenie. Polecam!

Książka powstaje z żalu za tym, że artysta nie wypytał swojego ojca o jego przeszłość. Ai WeiWei nie chce żeby jego syn doświadczył tego samego uczucia, dlatego rekonstruuje przeszłość swojego ojca i opisuje swoją. W obu historiach sztuka oraz koleje życia są zmieszane z polityką państwa i cały czas się z nią ścierają. W książce przedstawionych jest kilka prac Ai WeiWeia,...

Ciągnąca się, szara rzeczywistość zaczyna drgać otwierając pole do własnych wyobrażeń.

Ciągnąca się, szara rzeczywistość zaczyna drgać otwierając pole do własnych wyobrażeń.

Udany związek wymaga kochania się rano i wieczorem. To powtarza swojej Kinguni Nowosielski i to usłyszałam w wywiadzie ze Stanisławem Niemczykiem. Przeżywam fascynację tandemem Nowosielski-Niemczyk i samo wyobrażenie sobie rozmowy, w której Panowie dochodzą do takiego wniosku jest inspirujące.

Opowieść o artyście ma sumiennie nakreślony kontekst społeczno-polityczny. Autorka już na początku oświadcza, że z upływem czasu coraz bardziej ceni sobie te osobiste historie, niż tło wydarzeń. Te bardzo delikatne i dramatyczne wątki nawarstwiają się z kolejnymi rozdziałami, a czytelnik jest coraz bliżej i bliżej. Zastanawia mnie jednak jak to jest być specjalistą od innego człowieka i jakie się ma prawa do opowiadania jego historii, która jak mi się wydaje nie jest jedna.

Udany związek wymaga kochania się rano i wieczorem. To powtarza swojej Kinguni Nowosielski i to usłyszałam w wywiadzie ze Stanisławem Niemczykiem. Przeżywam fascynację tandemem Nowosielski-Niemczyk i samo wyobrażenie sobie rozmowy, w której Panowie dochodzą do takiego wniosku jest inspirujące.

Opowieść o artyście ma sumiennie nakreślony kontekst społeczno-polityczny....

Pięknie tkana opowieść. To nie ma znaczenia, ale tak jest.

Pięknie tkana opowieść. To nie ma znaczenia, ale tak jest.

Piękne, ciepłe, bardzo osobiste opowiadania nasycone zapachami i dźwiękami. Utwory spokojnie kręcą się wokół tematu śmierci, czasem trafiając na jakieś rysy.

Piękne, ciepłe, bardzo osobiste opowiadania nasycone zapachami i dźwiękami. Utwory spokojnie kręcą się wokół tematu śmierci, czasem trafiając na jakieś rysy.

Piękne zdjęcia mebli. Takiego materiału nie ma w internetach. Zostałam fanką mebli Władysława Wołkowskiego, Teresy Kruszewskiej jestem już od dawna. Książka może przytłoczyć ilością informacji o fabrykach, jest bardziej naukowa/historyczna niż popularyzatorska. Często ją kartkuję ze względu na zdjęcia.

Piękne zdjęcia mebli. Takiego materiału nie ma w internetach. Zostałam fanką mebli Władysława Wołkowskiego, Teresy Kruszewskiej jestem już od dawna. Książka może przytłoczyć ilością informacji o fabrykach, jest bardziej naukowa/historyczna niż popularyzatorska. Często ją kartkuję ze względu na zdjęcia.

Chciałabym przeczytać kolejną rozmowę, ta jest sprzed dziesięciu lat co wyraźnie się czuje. Lekka i treściwa pozycja o polskich realiach. Można czytać na role jak ktoś ma ochotę ( jako Grzegorz Piątek dostałam szybko chrypki). O architekturze, którą nawet jeśli się nie interesujemy to ona się interesuje się nami:)

Chciałabym przeczytać kolejną rozmowę, ta jest sprzed dziesięciu lat co wyraźnie się czuje. Lekka i treściwa pozycja o polskich realiach. Można czytać na role jak ktoś ma ochotę ( jako Grzegorz Piątek dostałam szybko chrypki). O architekturze, którą nawet jeśli się nie interesujemy to ona się interesuje się nami:)

Lekko napisana książka prześlizgująca się między ciężkimi tematami - jak złote węgorze! Podobno napisana jako część terapii, co chyba nasuwało mi inne wyobrażenie o niej, a ja cały dzień myślę o smaku i zapachu wędzonych węgorzy.

Lekko napisana książka prześlizgująca się między ciężkimi tematami - jak złote węgorze! Podobno napisana jako część terapii, co chyba nasuwało mi inne wyobrażenie o niej, a ja cały dzień myślę o smaku i zapachu wędzonych węgorzy.

Trochę pamiętnik, trochę esej. Bardzo interesujące wycinki z życia Murakamiego. Książka zawiera fragmenty o bolącym kolanie jak i o momencie w którym autor zmienia swój styl życia po to żeby pisać powieści. Jestem pod wrażeniem. Pisarz utkał bardzo ciekawą przeplatankę połączeń między bieganiem, pisaniem i swoim życiem.

Trochę pamiętnik, trochę esej. Bardzo interesujące wycinki z życia Murakamiego. Książka zawiera fragmenty o bolącym kolanie jak i o momencie w którym autor zmienia swój styl życia po to żeby pisać powieści. Jestem pod wrażeniem. Pisarz utkał bardzo ciekawą przeplatankę połączeń między bieganiem, pisaniem i swoim życiem.

Książka jest subiektywnym obrazem, w którym na Hasiora patrzymy trochę z boku, oczami autorki. Znajdziemy pisane przez nią artykuły o artyście, listy, które od niego dostawała oraz pełno emocji jakie wytwarzały się podczas ich długoletniej przyjaźni. Ciekawe fakty i spostrzeżenia mieszają się z także z rzeczami, które autorkę peszyły czy usztywniały. Cenna opowieść.

Książka jest subiektywnym obrazem, w którym na Hasiora patrzymy trochę z boku, oczami autorki. Znajdziemy pisane przez nią artykuły o artyście, listy, które od niego dostawała oraz pełno emocji jakie wytwarzały się podczas ich długoletniej przyjaźni. Ciekawe fakty i spostrzeżenia mieszają się z także z rzeczami, które autorkę peszyły czy usztywniały. Cenna opowieść.

Książka zawiera - poza 30 stronami z krótką historią o architekcie - 50 stron z ilustracjami (zdjęciami i rysunkami projektów). Często wracam tylko do oglądania szkiców.

Książka zawiera - poza 30 stronami z krótką historią o architekcie - 50 stron z ilustracjami (zdjęciami i rysunkami projektów). Często wracam tylko do oglądania szkiców.