Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Stereotyp historyka, obiektywnego badacza minionych czasów po lekturze książki Pana Kopra może zostać poważnie zachwiany. Historia pisana na nowo w wersji dla masowego odbiorcy, upudelkowiona dla zwiększenia poczytności traci coś ze swojego majestatu, niemniej powaga nie jest chyba tym czego byśmy po niej wyłącznie oczekiwali. Trudno jest wyzbyć się powagi myśląc o ojcach naszego narodu, o tych wszystkich marszałkach, naczelnikach, generałach i generałowych ale pierwszeństwo w piramidzie ważności powinna tu chyba otrzymać tzw. prawda. Można odnieść wrażenie, że polskie elity i nie tylko te około-wojenne cechowało nadmierne umiłowanie do abstrakcyjnych pojęć, stąd być może te wszystkie klęski. Bardzo trudno jednoznacznie stwierdzić co było przyczyną a co skutkiem ale jeśli nasze polityczne porażki noszą swą genezę w semantyce to może należałby przerobić pewne narodowościowe aforyzmy jak "Bóg ,Honor,Ojczyzna" na te bardziej praktyczne i powszechnie obowiązujące w świecie jak "Pieniądz,Siła,Władza" czy "Mądrość,Zdrowy Rozsądek,Pragmatyzm".
Nie przyłączam się do zachwytów nad twórczością Pana Kopra, przy lekturze Polskiego piekiełka nie doznałem estetycznego poruszenia ani nawet dobrego wrażenia. Historyk Koper nie jest literatem przez wielkie el a jego aktywność literacka polegająca na wywlekaniu na światło dzienne wszelkich brudów mniej lub bardziej znanych i lubianych postaci historycznych nie wywołuje u mnie dobrego wrażenia. Historia podana w tym obyczajowo-skandalizującym sosie jest dla mnie ciężkostrawna. Z drugiej jednak strony ten rodzaj odbrązawiania posągowych romantyczno-patriotycznych figur może budzić zaciekawienie wśród tych którzy omijali je dotychczas szerokim łukiem. Optymizm może wszakże maleć gdy zdamy sobie sprawę, iż zainteresowanie to wynika jedynie z tego, że ten czy tamten był nałogowym hazardzistą, chorobliwym erotomanem, nosił pod mundurem damską bieliznę czy miał kochankę w każdym dużym mieście. Oczywiście odrobinę przerysowuję bo jest tu także moc doskonałego materiału historycznego z którego można czerpać garściami. Kto jednak poszukuje artystycznych uniesień literackich nie znajdzie ich wśród pozycji pióra Pana Kopra.

Stereotyp historyka, obiektywnego badacza minionych czasów po lekturze książki Pana Kopra może zostać poważnie zachwiany. Historia pisana na nowo w wersji dla masowego odbiorcy, upudelkowiona dla zwiększenia poczytności traci coś ze swojego majestatu, niemniej powaga nie jest chyba tym czego byśmy po niej wyłącznie oczekiwali. Trudno jest wyzbyć się powagi myśląc o ojcach...