Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat stworzony przez Marisha Pessl oczarował mnie w każdym słowie. Książka zaczęła się od śmierci tajemniczej dziewczyny, która okazała się córką jeszcze bardziej tajemniczego twórcy filmów - Stanislawa Cordovy. Dziennikarz śledczy wraz ze swoimi pomocnikami odkrywa coraz to nowe poszlaki, które prowadzą do coraz to większej liczby pytań. Czy Scott McGratha odkryje kim jest Cordova? Na znalezienie odpowiedzi na tak banalne pytanie, trzeba poświęcić dobrych kilka dni na przeczytanie tak objętościowo dużej książki. Trzeba również pozwolić zatracić się w świecie czarnej magii, która fascynuje i oczarowuje sobą. Zakończenie spowodowało tylko, że do tej pory nurtuje fakt, czy koniec może być aż tak zwyczajny, czy nie lepiej pozostawić w pamięci nutki grozy, czy fantazji? Na to każdy musi sam spbie odpowiedzieć, a szczerze to nie wiem co mam myśleć o finale thrilleru. Muszę jeszcze to przetrawić na spokojnie. Na pewno jestem oczarowana całokształtem.
Najciekawsze w czytaniu były zdjęcia, wycinki z gazet, czy notatek, a nawet raport policyjny, który spowodował, że wizualnie i czynnie brałam udział w śledztwie głównego bohatera. Czułam się oczarowana!

Świat stworzony przez Marisha Pessl oczarował mnie w każdym słowie. Książka zaczęła się od śmierci tajemniczej dziewczyny, która okazała się córką jeszcze bardziej tajemniczego twórcy filmów - Stanislawa Cordovy. Dziennikarz śledczy wraz ze swoimi pomocnikami odkrywa coraz to nowe poszlaki, które prowadzą do coraz to większej liczby pytań. Czy Scott McGratha odkryje kim...

Niestety czytanie "Dom mgieł" nałożyło się z moim poourlopowym nieogarem i "nie chce mi się czytać". W związku czym długo "męczyłam" się z nią. Co nie oznacza, że nie podobała mi się 😊 Może chwilami przegadana, ale porwała od połowy i byłam ciekawa zakończenia. Muszę przyznać się, że pierwszy raz czytałam coś pisarza niemieckiego i zauroczył jakością języka pisanego. Koncepcja tajemniczych zabójstw w tajemniczym domu otoczonym poranną mgłą jednak wciągnęła. W pewnym momencie byłam tak zakręcona dążeniem odkrycia kto jest mordercą, że każdy bohater był nim, a za chwilę pojawiała się kolejna osoba, która miała powód do zbrodni. Takiego zamieszania w książce jeszcze nie przeżyłam. Najlepsze jednak były ostatnie zdania książki, które były moim zdaniem małym pstryczkiem w nos od pisarza, ale w pozytywnym tego znaczeniu. Niestety nie zostałam zahipnotyzowana twórczością Erica Berg i nie wiem czy sięgnę po jego książki.

Niestety czytanie "Dom mgieł" nałożyło się z moim poourlopowym nieogarem i "nie chce mi się czytać". W związku czym długo "męczyłam" się z nią. Co nie oznacza, że nie podobała mi się 😊 Może chwilami przegadana, ale porwała od połowy i byłam ciekawa zakończenia. Muszę przyznać się, że pierwszy raz czytałam coś pisarza niemieckiego i zauroczył jakością języka pisanego. ...

Przy drugim tomie mam mieszane uczucia. Raz powalał na nogi, raz trochę przynudzał 🙄 Jedno trzeba przyznać, a mianowicie że jedna akcja goni drugą. Jak już zostanie coś wyjaśnione, za chwilę pojawiają się kolejne pytania i człowiek chce czytać więcej, aby znaleźć rozwiązanie. Kyla wśród wielu wydarzeń poszukuje swoje prawdziwego ja i jest rozdarta pomiędzy dwoma walczącymi między sobą ugrupowaniami. Czy została podwójnym szpiegiem? Czy odkryła swoje prawdziwe imię i swoich rodziców? Czy poznała smak prawdziwej miłości? Jednym słowem polecam na odprężenie się przy lekkiej, ale wciągającej lekturze 😊

Przy drugim tomie mam mieszane uczucia. Raz powalał na nogi, raz trochę przynudzał 🙄 Jedno trzeba przyznać, a mianowicie że jedna akcja goni drugą. Jak już zostanie coś wyjaśnione, za chwilę pojawiają się kolejne pytania i człowiek chce czytać więcej, aby znaleźć rozwiązanie. Kyla wśród wielu wydarzeń poszukuje swoje prawdziwego ja i jest rozdarta pomiędzy dwoma walczącymi...