Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie rozumiem tej książki. Nie wiem o czym ważnym traktuje. Może to jest właśnie jej urok? Że tytułowy pan Sommer jest przemykającym, gdzieś tam, w tle pozornie drugo- lub nawet trzecio-planowym bohaterem? Może w naszym całym życiu wypełnionym egoizmem i egocentryzmem jesteśmy właściwie tylko takim Panem S.? Ktoś tam wie, że istniejemy, ktoś tam po czasie zauważy, że już nas nie ma... Ta gorzka prawda przedstawiona jest często w prześmiesznych sytuacjach rzeczywistego głównego bohatera.

Nie rozumiem tej książki. Nie wiem o czym ważnym traktuje. Może to jest właśnie jej urok? Że tytułowy pan Sommer jest przemykającym, gdzieś tam, w tle pozornie drugo- lub nawet trzecio-planowym bohaterem? Może w naszym całym życiu wypełnionym egoizmem i egocentryzmem jesteśmy właściwie tylko takim Panem S.? Ktoś tam wie, że istniejemy, ktoś tam po czasie zauważy, że już nas...

Wspaniała. Piękna. Już po kilku pierwszych stronach można przewidzieć, że na koniec uroni się kilka łez (ale JAKICH). Według mnie niebanalna, acz kimże jestem by to oceniać. Myślę, że słusznie postąpiłam kupując ją (a nie wypożyczając), gdyż chętnie się do niej wróci, tak jak do "Małego Księcia", z którym jest porównywana. Czy słusznie? Obie książki traktują o czymś zupełnie różnym. Ale łączy je to, że są czymś więcej niż historią opisaną na parudziesięciu stronach.

Wspaniała. Piękna. Już po kilku pierwszych stronach można przewidzieć, że na koniec uroni się kilka łez (ale JAKICH). Według mnie niebanalna, acz kimże jestem by to oceniać. Myślę, że słusznie postąpiłam kupując ją (a nie wypożyczając), gdyż chętnie się do niej wróci, tak jak do "Małego Księcia", z którym jest porównywana. Czy słusznie? Obie książki traktują o czymś...