Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam się szczerze, tak jak wielu innych ludzi, książka przyciągnęła mnie do siebie poprzez swoją okładkę. Pomyślałam sobie wtedy, że nareszcie głównym bohaterem nie będzie tu wampir… tylko anioł, co stanowiło miłą odmianę. I chociaż Nora przypominała mi trochę Bellę, która jest wieczną niezdarą ciągle wpadającą w kłopoty, to jednak Patch, ze swoją mrocznością i tajemniczością uratował tę książkę. Bo przecież każda z nas marzy o takim niegrzecznym i nieokrzesanym facecie. W książce tej tak naprawdę tylko tych dwoje liczy się, reszta jest tylko tłem. Powieść nie jest zbyt długa, jednak każda strona trzyma w napięciu i nie pozwala oderwać się od ciągłego czytania. Cały czas zmusza do myślenia o tym, co będzie się działo dalej. Akcja jest dynamiczna, bardzo szybko się zmienia. Jest tajemniczo, czasem trochę strasznie i niepokojąco, ale na pewno nie nudno. Książka ma coś z horroru, kryminału i powieści przygodowej połączonej w jedno. Mimo, że od początku można było przewidzieć jak się zakończy, nagłe i zaskakujące zwroty akcji powodowały wypieki na moich policzkach. Droga to tego jednoznacznego i przewidywalnego zakończenia była długa i bardzo kręta. Autorka na każdej stronie czymś nas zaskakiwała, nie pozwalając się nudzić.

Przyznam się szczerze, tak jak wielu innych ludzi, książka przyciągnęła mnie do siebie poprzez swoją okładkę. Pomyślałam sobie wtedy, że nareszcie głównym bohaterem nie będzie tu wampir… tylko anioł, co stanowiło miłą odmianę. I chociaż Nora przypominała mi trochę Bellę, która jest wieczną niezdarą ciągle wpadającą w kłopoty, to jednak Patch, ze swoją mrocznością i...

Książka już od pierwszych stron nie daje nam odetchnąć. Tak jak w poprzedniej części od początku wciągnęłam się w fabułę. Akcja jest dość szybka, a kolejne wydarzenia zmieniają całe nasze myślenie o tym, jak to wszystko się zakończy. Mnożące się wątki, niewyjaśnione tajemnice i nowe sprawy nie dawały mi spokoju i nie pozwalały zapomnieć o sobie, nawet kiedy odłożyłam książkę, żeby zrobić przerwę w czytaniu. Razem z bohaterami przeżywamy rozczarowania, strach, nadzieje. Powoduje to przyspieszone bicie serca, wypieki na twarzy i wielką ciekawość, co zdarzy się dalej. W tej części bohaterowie więcej nam o sobie mówią. Poznajemy historię Patcha, jego przyjaciela – Rixona, Nory, jej ojca. Wyjaśnionych zostaje dużo niedomówień z pierwszej części, ale też powstaje więcej, które mam nadzieję rozwiążą się szybko w kolejnej części powieści. Już samo przeczytanie ostatniej strony i bardzo niespodziewane zakończenie spowodowało, że nie mogę się doczekać, kiedy w swoje ręce dorwę „Ciszę”.

Książka już od pierwszych stron nie daje nam odetchnąć. Tak jak w poprzedniej części od początku wciągnęłam się w fabułę. Akcja jest dość szybka, a kolejne wydarzenia zmieniają całe nasze myślenie o tym, jak to wszystko się zakończy. Mnożące się wątki, niewyjaśnione tajemnice i nowe sprawy nie dawały mi spokoju i nie pozwalały zapomnieć o sobie, nawet kiedy odłożyłam...

To już szósta książka Anne Rice, jaką przeczytałam. Powieść napisana jest w podobny sposób, jak „Wywiad z wampirem”. Główny i tytułowy bohater – Armand opowiada swoją historię Dawidowi. Okładka, tak jak każda inna przyciąga naszą uwagę. Bardzo mi się one podobają. Są oryginalne, mroczne, trochę tajemnicze. Książka podzielona jest na trzy części. Część pierwsza i trzecia odbywają się współcześnie, część druga to historia Armanda. Dzięki takiemu podziałowi mamy wrażenie, że bohaterowie są obecnie żyjącymi istotami, a cała rozmowa mężczyzn i inne ich działania miały miejsce zupełnie niedawno. Tak, jak w każdej książce autorki i w tej, wampiry to nie krwiożercze bestie, które za jedyny cel stawiają sobie wyssanie rasy ludzkiej z krwi. Są dostojni, tajemniczy, jest to wampirza arystokracja. Mają problemy, tak samo jak ludzie, trapią ich tajemnice i pytania na temat: życia, Boga, śmierci, piekła i nieba. Tym właśnie ujął mnie ten sykl, pod tym względem wyróżnia się bardzo na tle innych pozycji o tej samej tematyce.
Jednak mimo wszystko, jestem rozczarowana i to bardzo. Wiem, że erotyka zajmuje ważne miejsce w powieściach Anne Rice, pojawia się praktycznie w każdej i pod różnymi postaciami, ale najczęściej jest to homoseksualizm. Jest to erotyka zmysłowa, bardzo emocjonalna, nie wulgarna. Nie wiem, jaki zamiar miała pisarka ukazując te wszystkie sceny, jednak moim zdaniem jest ich stanowczo za dużo. Opisy całujących się i robiących inne rzeczy mężczyzn są, jak wcześniej pisałam na bardzo wysokim poziomie, jednak ich duża częstość budzą niesmak i kilka razy miałam ochotę zakończyć czytanie. Jest to jedyna rzecz, która trochę mnie odrzuca. Mimo wszystko polecam. Nie tylko zapalonym fanom wampirów, ale także laikom, ponieważ przedstawia wampiry w zupełnie odmienny i ciekawy sposób, a także zmusza do zastanowienia się nad rzeczami, które trapią bohaterów. Jeśli ktoś przeczytał inne książki autorki, będzie to dobre uzupełnienie wątków w nich zawartych, a jeśli nie, to na pewno będzie to dobry początek, aby zacząć.

To już szósta książka Anne Rice, jaką przeczytałam. Powieść napisana jest w podobny sposób, jak „Wywiad z wampirem”. Główny i tytułowy bohater – Armand opowiada swoją historię Dawidowi. Okładka, tak jak każda inna przyciąga naszą uwagę. Bardzo mi się one podobają. Są oryginalne, mroczne, trochę tajemnicze. Książka podzielona jest na trzy części. Część pierwsza i trzecia...