Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Częścią dojrzewania jest uczucie, że w twoim otoczeniu nie ma nikogo, kto byłby na tyle do ciebie podobny, żeby cię zrozumieć.

Częścią dojrzewania jest uczucie, że w twoim otoczeniu nie ma nikogo, kto byłby na tyle do ciebie podobny, żeby cię zrozumieć.

Jeśli ktoś, kogo kochasz, umiera i to niespodziewanie, nie odczuwasz straty natychmiast. Tracisz tego kogoś kawałek po kawałku przez długi czas - w miarę jak przestaje do niego przychodzić poczta, jak wietrzeje zapach jego perfum na poduszce oraz ubrań w szafie i szufladzie. Stopniowo gromadzisz fragmenty, które odeszły. Właśnie wtedy nadchodzi ten dzień - ten dzień, gdy brakuje ci szczególnie jednej konkretnej cząstki i przytłacza cię uczucie, że ta osoba odeszła na zawsze, a potem nadchodzi inny dzień i odczuwasz szczególny brak czego innego.

Jeśli ktoś, kogo kochasz, umiera i to niespodziewanie, nie odczuwasz straty natychmiast. Tracisz tego kogoś kawałek po kawałku przez długi czas - w miarę jak przestaje do niego przychodzić poczta, jak wietrzeje zapach jego perfum na poduszce oraz ubrań w szafie i szufladzie. Stopniowo gromadzisz fragmenty, które odeszły. Właśnie wtedy nadchodzi ten dzień - ten dzień, gdy brakuj...

Prawdziwe arcydzieła literackie mają tę właściwość, że można je wałkować bez przerwy.

Prawdziwe arcydzieła literackie mają tę właściwość, że można je wałkować bez przerwy.

Nie trzeba szukać p r z y g o d y. Nie znajdzie się jej, choćby pojechało się aż na koniec świata, przez siedem rzek i za siedem gór. Nie zjawi się, choćby czekało się na nią dzień i noc, prowokując ją i zastawiając na nią pułapki. Nie przywoła jej żadna prośba i może się okazać, że nie ma jej nawet tam, gdzie tylu już ją spotkało.

Nie trzeba szukać p r z y g o d y. Nie znajdzie się jej, choćby pojechało się aż na koniec świata, przez siedem rzek i za siedem gór. Nie zjawi się, choćby czekało się na nią dzień i noc, prowokując ją i zastawiając na nią pułapki. Nie przywoła jej żadna prośba i może się okazać, że nie ma jej nawet tam, gdzie tylu już ją spotkało.

Czujemy więcej, niż potrafimy nazwać. Nasz język jest zbyt ubogi w stosunku do naszych emocji.

Czujemy więcej, niż potrafimy nazwać. Nasz język jest zbyt ubogi w stosunku do naszych emocji.

nie można począć życia tam, gdzie między dwojgiem ludzi wszystko umiera na raty

nie można począć życia tam, gdzie między dwojgiem ludzi wszystko umiera na raty

Najgorsza prawda jest lepsza od najlepszego kłamstwa, autentyczność od wyuczonych schematów zachowań.

Najgorsza prawda jest lepsza od najlepszego kłamstwa, autentyczność od wyuczonych schematów zachowań.

Za drzwiami czekał na mnie cały świat

Za drzwiami czekał na mnie cały świat

Wspomnienia to wspaniała rzecz. Tego nikt nie może nikomu zabrać. Na to, co było, teraźniejszość nie ma żadnego wpływu. Przeszłość żyje własnym życiem gdzieś w środku, wewnątrz nas.

Wspomnienia to wspaniała rzecz. Tego nikt nie może nikomu zabrać. Na to, co było, teraźniejszość nie ma żadnego wpływu. Przeszłość żyje własnym życiem gdzieś w środku, wewnątrz nas.

Życie jest tylko grą pozorów, ma pierwsze, drugie, trzecie, czwarte dno... Ma nałożone na siebie kolejne maski. Można ściągać je po kolei, ale i tak nigdy nie ma się pewności, czy ta przed chwilą zdjęta nareszcie ukazała oczekiwaną prawdę, czy tylko następne pozory.

Życie jest tylko grą pozorów, ma pierwsze, drugie, trzecie, czwarte dno... Ma nałożone na siebie kolejne maski. Można ściągać je po kolei, ale i tak nigdy nie ma się pewności, czy ta przed chwilą zdjęta nareszcie ukazała oczekiwaną prawdę, czy tylko następne pozory.

Zrobić dobrze to wcale nie znaczy nagiąć się do oczekiwań tych wszystkich ludzi. Robić to, czego inni od nas oczekują, byłoby najłatwiej. Bylibyśmy wtedy powszechnie kochani i szanowani, tylko z dnia na dzień coraz bardziej nieszczęśliwi, przytłoczeni, zdegustowani, wewnętrznie zrujnowani. Stracilibyśmy poczucie własnej wartości. Bylibyśmy coraz bardziej i bardziej nieszczęśliwi. "Zrobić dobrze" to znaczy zupełnie coś innego. To znaczy pozostać ze sobą w wewnętrznej harmonii, nie zniszczyć siebie, swojego wnętrza, to znaczy móc spojrzeć sobie spokojnie w lustrze w oczy, uśmiechnąć się i być z siebie samego dumnym.

Zrobić dobrze to wcale nie znaczy nagiąć się do oczekiwań tych wszystkich ludzi. Robić to, czego inni od nas oczekują, byłoby najłatwiej. Bylibyśmy wtedy powszechnie kochani i szanowani, tylko z dnia na dzień coraz bardziej nieszczęśliwi, przytłoczeni, zdegustowani, wewnętrznie zrujnowani. Stracilibyśmy poczucie własnej wartości. Bylibyśmy coraz bardziej i bardziej nieszczęśliw...

Powiedziała mi, że nikt nigdy cały nie umiera, że to na samym początku tłumaczył jej Marco. Ludzie odchodzą, ale coś pozostaje, coś, co jest w nas. Jak długo pamiętamy o kimś, tak długo on tak całkiem nie odszedł.

Powiedziała mi, że nikt nigdy cały nie umiera, że to na samym początku tłumaczył jej Marco. Ludzie odchodzą, ale coś pozostaje, coś, co jest w nas. Jak długo pamiętamy o kimś, tak długo on tak całkiem nie odszedł.

Musisz zawsze mieć swoje zdanie. Wszystko jedno jakie, ale coś, co cię określa, jest wyrazem twojej osobowości, odzwierciedleniem twoich przemyśleń, choć cieniem twojego wnętrza.

Musisz zawsze mieć swoje zdanie. Wszystko jedno jakie, ale coś, co cię określa, jest wyrazem twojej osobowości, odzwierciedleniem twoich przemyśleń, choć cieniem twojego wnętrza.