Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zabierając się za tę książkę jakoś nie spodziewałam się wątków autobiograficznych, tymczasem autor serwuje ich Czytelnikowi dosyć sporo. I jest to zaskoczenie z serii tych dobrych. Oczywiście dużo jest o sekcjach zwłok, zmianach jakie zachodziły w patologii, ale też całym społeczeństwie w obliczu rozwijającej się technologii, polityki i nowych zagrożeń w postaci terroryzmu i katastrof np. pociągowych, na przestrzeni 40 lat. Jednak zza mrocznej zasłony codzienności pracy medyka sądowego, w snutej przez Autora opowieści, przebijają się rozważania dotyczące prawdy, uczciwości, godności ludzkiej, a także codzienności jaką znam wszyscy - wypełnionej trudami i radościami rodzicielstwa, małżeństwa i obowiązków domowych. Historia życia, z którą mierzy się Czytelnik na kolejnych stronach, zaspokaja ciekawość tego, jako wygląda praca patologa, ale też zmusza do zmierzenia się z emocjami, które on przeżywa.

Książka niby o umarłych, ale tak naprawdę bardzo o żywych. Przebija z niej ogromny humanizm i pozostawia refleksję o tym, jak ważną częścią naszego człowieczeństwa jest prawda i to, żeby nie utracić w sobie wrażliwości. Żeby nam ciągle zależało, żebyśmy się dalej przejmowali drugim człowiekiem i prawdą o nim, niezależnie od tego kim jest i był.

Zabierając się za tę książkę jakoś nie spodziewałam się wątków autobiograficznych, tymczasem autor serwuje ich Czytelnikowi dosyć sporo. I jest to zaskoczenie z serii tych dobrych. Oczywiście dużo jest o sekcjach zwłok, zmianach jakie zachodziły w patologii, ale też całym społeczeństwie w obliczu rozwijającej się technologii, polityki i nowych zagrożeń w postaci terroryzmu...