Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ja to bym chciał, żeby Archanioł Michał upadł i sobie głupi ryj rozwalił.

Ja to bym chciał, żeby Archanioł Michał upadł i sobie głupi ryj rozwalił.

i chuj wam w dupę!!!!!!!!!

i chuj wam w dupę!!!!!!!!!

Chodziło mi to po głowie już dłuższą chwilę. Patrząc w jego oczy, niemalże odczytywałem czającą się tam odpowiedź… Ale On chciał, żebym go o to zapytał. Jak każda istota nadrzędna, delektował się swą wyższością – a zarazem był w czysto ludzki sposób głodny mojej uwagi. Zebrałem w sobie wszystkie siły, a potem wyrzuciłem jednym tchem: - Kim tak naprawdę jesteś? Spojrzał na mnie, w jego oczach błysnęło coś… niemalże ludzkiego. Uśmiechnął się szeroko: - Jam jest bestia straszna, sroga, jam jest szatan, śmierć i trwoga; dowodziłem na Wołyniu, pociągałem spust w Katyniu, prowadziłem Tupolewa, celowałem prosto w drzewa...

Chodziło mi to po głowie już dłuższą chwilę. Patrząc w jego oczy, niemalże odczytywałem czającą się tam odpowiedź… Ale On chciał, żebym go o to zapytał. Jak każda istota nadrzędna, delektował się swą wyższością – a zarazem był w czysto ludzki sposób głodny mojej uwagi. Zebrałem w sobie wszystkie siły, a potem wyrzuciłem jednym tchem: - Kim tak naprawdę jesteś? Spojrzał na mnie...

Nie ma dobrych pożegnań. Są tylko krótkie i długie, a bolą tak samo. I nigdy nie powiesz wszystkiego, co chciałaś... A potem drąży cię to niczym robak drzewo, aż zostaje tylko pusty w środku pień.

Nie ma dobrych pożegnań. Są tylko krótkie i długie, a bolą tak samo. I nigdy nie powiesz wszystkiego, co chciałaś... A potem drąży cię to niczym robak drzewo, aż zostaje tylko pusty w środku pień.

,,Ale''. Słowo, które sprawia, że cokolwiek powiesz przed nim, staje się kłamstwem.

,,Ale''. Słowo, które sprawia, że cokolwiek powiesz przed nim, staje się kłamstwem.

- Z raz obranej dro-ogi nie zawracaj w tył, nie opuszczaj wia-ary, tralalalala…. Szedłem coraz głębiej w Rewers, nucąc pod nosem urywki popowych piosenek z czasów Przed. Ściana deszczu i bagna zostały już za mną, teraz wszystko wokół spowijał bezlitosną szadzią mróz. - Odrodzony dla świata! – ryknąłem, aż echo poniosło się po pustych skorupach budynków. Zatrzymałem się, rozłożyłem szeroko ręce. Potoczyłem wzrokiem po spowijającej wszystko ciemności, gęstniejącej w mroku wyziębionych mieszkań. - No chodźcie!! Chodźcie tutaj, pokażcie się tylko! Ja, Ezekiel Siódmy, były Komornik na usługach tych skurwysynów z Góry, wyzywam was! Głos odbił się od ściany bloku, ścichł i zamarł. Pozostała tylko dzwoniąca w uszach cisza, bicie mojego serca i ciężki oddech. Nie było demonów, nie było zjaw ani potworów. Był tylko pusty, martwy świat, przez który parłem naprzód. Niczym kometa złożona z płynnej nienawiści i palącego gniewu na niesprawiedliwość Bożą.

- Z raz obranej dro-ogi nie zawracaj w tył, nie opuszczaj wia-ary, tralalalala…. Szedłem coraz głębiej w Rewers, nucąc pod nosem urywki popowych piosenek z czasów Przed. Ściana deszczu i bagna zostały już za mną, teraz wszystko wokół spowijał bezlitosną szadzią mróz. - Odrodzony dla świata! – ryknąłem, aż echo poniosło się po pustych skorupach budynków. Zatrzymałem się, rozłoży...

- Ja obstaję przy swojej wersji, Ezekielu: zostałem oszukany. Nie pierwszy raz zresztą, ale tym razem w wyjątkowo paskudnym stylu. Naprawdę, myślał by kto, że zrobiłem wszystko, by udobruchać swego Ojca. Ale nie, rozumiesz? Jemu nadal było mało. Cholerne, zadawnione urazy… Zamrugałem, nie nadążając za tokiem myśli. Mój rozmówce przewrócił ostentacyjnie oczami, zrobił rękoma gest, jakby tłumaczył coś od początku pięciolatkowi. - Popatrz: załóżmy, że masz ojca i kilku braci. Okej, dasz radę sobie to wyobrazić? No, zuch chłopak. I pewnego dnia twój stary po pijaku przynosi do domu małpę. No dobra, mówisz: małpa to małpa, niech będzie. Czego się dla ojca nie robi, co nie? Nieśmiało przytaknąłem. - No… - Ale staremu tego mało. On tej małpie zaczyna budować wielkie terrarium, bo mówi, że teraz ta małpa jest dla niego najważniejsza. Zaczyna z nią rozmawiać, uczyć ją sztuczek, szyć jej ubranka… A ty i twoi bracia w odstawkę, rozumiesz? Bo teraz liczy się tylko ta pierdolona małpa. Ale to jeszcze nie jest najlepsze, poczekaj! Bo pewnego dnia ojciec każe wam się zebrać w salonie i… - …I oddać tej małpie pokłon. – sapnąłem. - Do-kład-nie-tak. – Mężczyzna rozciągnął się złym uśmiechem. – Małpa jest teraz równa wam, mówi Ojciec. Kocham ją ponad wszystko inne! A ty patrzysz, jak twoi braciszkowie posłusznie, po kolei podchodzą, klękają i całują tę małpę w dupę. Małpa, rozumiesz, nawet nie ma pojęcia, co się dzieje, bo właśnie obiera banana…I w końcu przychodzi twoja kolej. Patrzysz na tę śmierdzącą małpę, rozumiesz, i czujesz, jak coś w tobie pęka. Mówisz: Ojciec, ale zaraz, chwila, to przecież tylko małpa. A my jesteśmy twoimi dziećmi! Mieszkamy przecież razem, gotujemy ci zupę, prasujemy koszule! Logiczne, nie? A ten niewdzięcznik, wyobraź sobie, dostaje szału. Wygania cię z mieszkania i zrzuca ze schodów. Wysyła jeszcze za tobą twojego młodszego brata-koksiarza, który na kopach wynosi cię z bloku i mówi, że od dziś masz mieszkać w piwnicy.

- Ja obstaję przy swojej wersji, Ezekielu: zostałem oszukany. Nie pierwszy raz zresztą, ale tym razem w wyjątkowo paskudnym stylu. Naprawdę, myślał by kto, że zrobiłem wszystko, by udobruchać swego Ojca. Ale nie, rozumiesz? Jemu nadal było mało. Cholerne, zadawnione urazy… Zamrugałem, nie nadążając za tokiem myśli. Mój rozmówce przewrócił ostentacyjnie oczami, zrobił rękoma ges...

- Była jeszcze dziewczyna. Święty pokiwał głową, wreszcie wyciągnął ze sterty właściwy kamień. - Ach. No cóż, to dużo tłumaczy. Od nich zawsze zaczynają się kłopoty, prawda? Wszystko jest ułożone i uporządkowane, dopóki któraś się nie pojawi.

- Była jeszcze dziewczyna. Święty pokiwał głową, wreszcie wyciągnął ze sterty właściwy kamień. - Ach. No cóż, to dużo tłumaczy. Od nich zawsze zaczynają się kłopoty, prawda? Wszystko jest ułożone i uporządkowane, dopóki któraś się nie pojawi.

Jonasz patrzył mi się wciąż prosto w oczy. - Niczego nie żałuję. – powiedział tylko. – Ani jednej chwili Przed, ani momentu Po. Każda chwila mojego istnienia miała przyczynę, sens i cel… I dlatego też mimo, że jestem już martwy, to żyłem po tysiąckroć bardziej niż ty, Komorniku.

Jonasz patrzył mi się wciąż prosto w oczy. - Niczego nie żałuję. – powiedział tylko. – Ani jednej chwili Przed, ani momentu Po. Każda chwila mojego istnienia miała przyczynę, sens i cel… I dlatego też mimo, że jestem już martwy, to żyłem po tysiąckroć bardziej niż ty, Komorniku.

Prawda jest taka, że gdy jest się w pomieszczeniu pełnym przerażonych, wściekłych ludzi, kiedy każdy próbuje coś zrobić, większość strzela, inni wrzeszczą, a spora część albo już umiera, albo zaraz zacznie… No, wtedy nawet pokonanie głupich kilku kroków staje się niewyobrażalnie skomplikowaną, akrobatyczną odyseją.

Prawda jest taka, że gdy jest się w pomieszczeniu pełnym przerażonych, wściekłych ludzi, kiedy każdy próbuje coś zrobić, większość strzela, inni wrzeszczą, a spora część albo już umiera, albo zaraz zacznie… No, wtedy nawet pokonanie głupich kilku kroków staje się niewyobrażalnie skomplikowaną, akrobatyczną odyseją.