Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bohaterem powieści Ireny Jurgiewiczowej jest kilkunastoletni chłopiec - Zenek Wójcik. W momencie poznania go niewiele o nim wiemy. Wygląda biednie, ma zniszczone ubranie, jest brudny i zaniedbany. Skaleczoną nogę owija szmatami. Nie posiada przy sobie żadnych rzeczy. jego wygląd wskazuje, iż los nie obszedł się z nim przyjaźnie. W jego życiu musiała zdarzyć się jakaś tragedia, pewnie dużo wycierpiał. Zachowuje się bardzo dziwnie. jest skryty, tajemniczy, wręcz odpychający. Nie ufa ludziom, niechętnie mówi o sobie. Jedyną osobą, która zdobywa jego zainteresowanie, jest Ula.
Dopiero w trakcie nawiązującej się między nimi przyjaźni dziewczyna dowiaduje się, iż Zenek nie ma matki. Jego wychowaniem po śmierci tej najbliższej mu osoby miał się zająć ojciec, nałogowy alkoholik.
Prawdopodobnie chłopak był często krzywdzony, nie maił z tym chorym człowiekiem łatwego życia. Chociaż z jego powodu wiele wyciepał, nie chciał o ojcu źle mówić. Wiedział, że nie może na niego liczyć, mieć w nim ojcowskiego oparcia, czuł się niekochany i niepotrzebny. Jednak nie potrafi żyć przez nikogo nie kochany, bez właściwej opieki.
Dlatego zdecydował się wyruszyć na poszukiwania wuja Antosia. Liczył, że krewny, zresztą bardzo lubiany i ceniony przez chłopaka, zapewni mu spokojny dom i szczęśliwe dzieciństwo.
Odnalezienie wuja nie było łatwą rzeczą, ponieważ jego praca wiązała się z ciągłą zmianą miejsca pobytu.
Małoletni podróżnik nie miał pieniędzy, dlatego wybrał najprostszy sposób przemieszczania się po kraju - autostop. Nie posiadał również środków na zakup żywności, dlatego zdarzyło mu się ukraść jabłko z sadu lub nawet pieniądze. Sypiał, gdzie się dało.
Trafił wreszcie na wyspę, gdzie zaopiekowały się nim dzieci z Olszyn. Opatrzyły jego chora nogę, przyniosły pożywienie oraz spróbowały pomóc odnaleźć wujka. Zenek, skrzywdzony przez złego ojca, stracił zaufanie nawet do ludzi dobrych. Niechętnie przyjmował pomoc od obcych, nawet dzieci. Mógł liczyć tylko na siebie. W swej podróży nauczył sie radzić sobie z kłopotami.
Ta jego zaradność i samodzielność spodobała się Julkowi i Marianowi. Jednak nie zdawali oni sobie sprawy z tego, że wynikała ona z osamotnienia i trudnego życia. W gruncie rzeczy chłopak był jeszcze dzieckiem. Powinien beztrosko spędzać czas u boku kochających rodziców, a nie włóczyć się bez opieki po kraju.
Sytuacje Zenka potrafiła zrozumieć jedynie Ula, gdyż jej dzieciństwo także nie było szczęśliwe. Po śmierci matki przyjechała do ojca. Miała mu za złe, że opuścił rodzinę. Bardzo przeżyła rozstanie rodziców, a potem utratę jednego z nich. Straciła na długo kontakty z ojcem, po przyjeździe do Olszyn trudno jej było zaufać panu Zalewskiemu, nie chciała nawet słuchać jego wyjaśnień. Stała się skryta i nieufna. Dlatego tak dobrze rozumiała dramat kolegi.
Rozłąka lub utrata rodziców stanowi dla dzieci wielką tragedię. Zawsze pociąga za sobą problemy i jest przyczyną cierpień. Doświadczyła tego dwójka dzieci z powieści. Na szczęście los uśmiechnął się wreszcie do nich. Zenek odnalazł wujka i rozpoczął normalne życie. Ula w końcu uwierzyła w wyjaśnienia ojca, zrozumiał go i wybaczyła mu.
"Ten obcy" to historia, która może być pisana na faktach. Porusza trudne tematy i problemy.

Bohaterem powieści Ireny Jurgiewiczowej jest kilkunastoletni chłopiec - Zenek Wójcik. W momencie poznania go niewiele o nim wiemy. Wygląda biednie, ma zniszczone ubranie, jest brudny i zaniedbany. Skaleczoną nogę owija szmatami. Nie posiada przy sobie żadnych rzeczy. jego wygląd wskazuje, iż los nie obszedł się z nim przyjaźnie. W jego życiu musiała zdarzyć się jakaś...

Bohaterka powieści, Ania Shirley, wcześnie straciła rodziców. jej dzieciństwo nie było wesołe. Najpierw przebywała u pani Thomas, gdzie musiała ciężko pracować, opiekując się małymi dziećmi. Potem oddano ją do Domu Sierot. Stamtąd właśnie trafiła do domu Maryli i Mateusza Cuthbert. Zły los i w tym przypadku nie był dla niej litościwy. Dwoje starszych ludzi zapragnęło przygarnąć z sierocińca chłopaka, który mógłby im pomagać w pracy. Na skutek pomyłki przysłano im dziewczynkę. w dodatku to "chude i nędzne stworzenie" było bardzo dziwne. Rudowłosa, o piegowatej twarzy i zielonych oczach, Ania nadużywała afektownych wyrażeń, dużo mówiła, trochę fantazjowała. Potrafiła jednak wzruszyć swoim losem nowych opiekunów, którzy ujęci jej w gruncie rzeczy dobrym charakterem zgodzili się się na jej pozostanie na Zielonym Wzgórzu.
Odtąd bohaterka wiodła szczęśliwe, aczkolwiek nie zawsze bezproblemowe życie. Jej żywa natura, skłonna do przesady gadatliwości, roztrzepanie i uczuciowość doprowadziły do wielu kłopotów.
najpierw była kłótnia z panią Linde. Krytyczne uwagi tej kobiety na temat wyglądu Ani spotkały się z gwałtowną reakcją dziewczynki. w rezultacie wypowiedziała kilka niegrzecznych słów. Na prośbę Mateusza i na skutek gróźb surowej Maryli przeprosiła starszą panią, wygłaszając dramatyczną, ujmującą za serce mowę.
W szkółce niedzielnej pojawiła się w kapeluszu przybranym polnymi kwiatami, czym wzbudziła powszechne zaciekawienie i opinię bardzo oryginalnej osóbki.
Kiedy Maryli zginęła ametystowa broszka, posądziła ona Anię o zgubienie tego klejnociku, który był dla niej bardzo ważną pamiątką rodzinną. W obawie przed karą dziewczynka wymyśliła bajeczną historię o okolicznościach zaginięcia broszki. Prawda wyszła jednak na jaw i pani Cuthbert odnalazła swoją ozdobę.
Swój gwałtowny charakter okazywała Ania w szkole. Gdy Gilbert nazwał ją "marchewką", szczególnie czujna na puncie swojego wyglądu, rozbiła na jego głowie tabliczkę. Głęboko urażona poleceniem nauczyciela, by usiąść z chłopcem w jednej ławce,postanowiła nie chodzić do szkoły, a do Gilberta nigdy się nie odzywać. Ten niefortunny incydent zaowocował później wielką przyjaźnią, wreszcie małżeństwem tych dwojga młodych ludzi.
Wśród innych wyczynów Ania można wymienić jeszcze przypadkowe pomalowanie włosów na zielono i upicie Diany podaną pomyłkowo zamiast soku nalewką.
Ze wszystkich perypetii wychodzi jednak obronną ręką, gdyż jest wesołą, inteligentna osobą. Na Zielonym Wzgórzu znalazła dom i życzliwych ludzi, poznała wielka serdeczność i dobroć, z jakimi wcześniej się nie spotkała.
Przyjaźń z Diana pozwoliła jej przetrwać trudne chwile. Pokochała swoich opiekunów i stała się dla nich ogromną pomocą. Wprowadziła do nich życia ciepło, radość i wielką miłość.
Jej nieszczęśliwe dzieciństwo nauczyło Anię nie ufać innym ludziom. Jednak w domu surowej z pozoru, lecz dobrej i szczerej Maryli i małomównego Mateusza, który pokochał dziewczynkę już w drodze za stacji do domu, nauczyła się życia i nabrała wiary w siebie i swoje możliwości. Zmieniła się na lepsze, wydoroślała, zaczęła inaczej traktować ludzi i siebie.
Staje się sumienna i pilna. Dobrze się uczy, a duma pozwala jej stanąć do rywalizacji z Gilbertem i wygrać. W pełni realizuje swoje dziecięce marzenia. Cały swój zasób inteligencji, błyskotliwości oraz uzdolnienia literackie wykorzystuje najpierw di pisania opowiadań dla potrzeb założonego z przyjaciółką klubu powieściowego. później zacznie doskonalić swoje umiejętności, w przyszłości stanie się znaną literatką. Z wyróżnieniem ukończy szkołę i zda egzaminy do seminarium.
Lucy Maud Montgomery w swojej cudownej powieści stworzyła niezwykle barwny świat, który zachwyca urokami krajobrazów Wyspy Księcia Edwarda, miasteczka Avonley. Ania inaczej postrzega przyrodę. To co dla innych jest zwyczajne i codzienne, w jej oczach nabiera zalet czegoś nowego, pięknego, często baśniowego. Wszystko, co ją otaczało, było " wspaniałym kwitnącym ogrodem", dawało spokój i ukojenie w chwilach samotności i dostarczało radości z życia.

Bohaterka powieści, Ania Shirley, wcześnie straciła rodziców. jej dzieciństwo nie było wesołe. Najpierw przebywała u pani Thomas, gdzie musiała ciężko pracować, opiekując się małymi dziećmi. Potem oddano ją do Domu Sierot. Stamtąd właśnie trafiła do domu Maryli i Mateusza Cuthbert. Zły los i w tym przypadku nie był dla niej litościwy. Dwoje starszych ludzi zapragnęło...

Niewątpliwym bestsellerem literatury młodzieżowej początku XXI wieku okazały się książki J.K. Rowling, angielskiej pisarki współczesnej. Zarówno książki, jak i filmy nakręcone na ich podstawie cieszą się wielką popularnością nie tylko dzieci i młodzieży.
Powieści te pokazują inny, niezwykły świat, za którym tęskni każdy z nas. Jest to świat czarów, zaklęć, eliksirów, w którym "można się przejrzeć w czarodziejskim lustrze swoich marzeń. Albo choć raz założyć płaszcz czyniący nas niewidzialnymi". Świat ten leży całkiem blisko, w zasięgu wyobraźni ludzkiej, wystarczy tylko mieć szeroko otwarte oczy i wrażliwość dziecka.

Bohaterem całego cyklu jest chłopiec, pozornie zwykły, normalny, przeciętny malec noszący okulary, nieśmiały i trochę niezdarny. Nie zna swoich rodziców, którzy rzekomo zginęli w wypadku. Wychowuje się w domu ciotki i wujka, ludzi, którzy przyjęli sierotę z obowiązku i nie obdarzyli miłością. Prawdopodobnie znali oni nadzwyczajne umiejętności rodziców Harrego, lecz nie przyjmowali ich do wiadomości i jako mugole, czyli nie-ludzie( ludzie w powieści dzielą się na "mugoli" i "czarodziejów") nie rozumieli ich, a całą t wrogość przenosili na biednego chłopaka. Dlatego dzieciństwo bohatera nie należało do najweselszych i najprostszych. Dydleyowie poświęcali mu mało czasu (o ile w ogóle zwracali na niego uwagę), traktowali jako kulę u nogi, gorzej niż swojego ukochanego synka- Dudleya. Harry pokornie znosił dokuczanie i znęcanie się w domu i w szkole.
Dopiero w dniu swoich jedenastych urodzin dowiedział się , kim tak na prawdę jest o wraz ze swoim nowym ( jak dotąd pierwszym) przyjacielem Hagridem zawędrował do świata czarodziejów.
Niezwykle ciekawy jest ten świat. Wejście do niego znajduje się między dziewiątym a dziesiątym peronem na stacji kolejowej ( peron dziewięć i trzy czwarte). Tam Harry poznaje swoje zdolności , rozwija nowe umiejętności, zdobywa czarodziejską wiedzę. Zyskuje wienych przyjaciół, na których zawsze może liczyć, nawet w najtrudniejszych sytuacjach, w osobach Rona, Hermiony i Newille'a. Razem z nimi uczy się w nietypowej szkole, jaką jest Hogwart, rywalizuje z innymi grupami uczniów, gra w drużynie quidditcha. I oczywiście rozwiązuje zagadkę złego czarodzieja - Lorda Vildemorta, czyli Sam-Wiesz-Kogo. Osobnik ten pragnie zniszczyć czarodziejski świat, przejąć nad nim władzę. Jest sprawcą śmierci rodziców i blizny chłopca. Harry rozszyfrowuje bezbłędnie jego tajemnicę, demaskuje i doprowadza do wielu porażek wroga, a także ratuje kamień filozoficzny.

Z niepozornego chłopaka wychowywanego w świcie mugoli staje się ważny, sławny i doceniany. Zna go każde dziecko, figuruje na liście sławnych czarodziejów.

Świat czarodziejski obfituje w czary, nadzwyczajne umiejętności bohaterów i magiczne przedmioty. Jest tu dobra magia, nie czyniąca nikomu zła, lecz uprzyjemniająca życie. Szkoła uczy życzliwości, przyjaźni, pomagania innym w potrzebie. Pełno tu baśniowych rekwizytów. Harry otrzymuje w prezencie pelerynę - niewidkę, a jego środkiem lokomocji jest miotła, najszybszy model, Nimbus Dwa Tysiące. W posiadaniu każdego ucznia znajduje się czarodziejska różdżka oraz sowa.
W Hogwarcie mieszkają duchy oraz różne stwory. Budynek zawiera wiele tajemniczych przejść , komnat i skrytek, dzieją się tam dziwne rzeczy: Obrazy ożywają, pojawiają się dziwne istoty, porządku pilnuje dość zdziwaczały woźny , pan Flich z okropnym kotem. W czarodziejskim lustrze można zobaczyć to wszystko, o czym się zawsze marzyło( Zwierciadło Ain Eingarp). W szachy gra się żywymi figurkami.

książko opowiada o niezwykłych i niesamowitych przygodach. Jest to także utwór o przyjaźni, odwadze, lojalności i miłości. Nic dziwnego, że ta piękna, współczesna opowieść baśniowa budzi ogromne zainteresowanie nie tylko dzieci. Dorośli również chętnie przenoszą się w świat marzeń i fantazji.

Niewątpliwym bestsellerem literatury młodzieżowej początku XXI wieku okazały się książki J.K. Rowling, angielskiej pisarki współczesnej. Zarówno książki, jak i filmy nakręcone na ich podstawie cieszą się wielką popularnością nie tylko dzieci i młodzieży.
Powieści te pokazują inny, niezwykły świat, za którym tęskni każdy z nas. Jest to świat czarów, zaklęć, eliksirów, w...