Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już wiem, że zbliża się poważna rozmowa, ta, podczas której zwykle ustalamy, co dalej. Tylko że ja nie mam pojęcia, co dalej i jeszcze nie jestem w stanie o tym myśleć. Wystarczy, że wybiegnę myślami naprzód dziesięć sekund i już czuję, jak skręca mnie w żołądku. Wszystko, co wydarzy się później, jest dla mnie niczym niezbadane terytorium ze starożytnej mapy - jak to miejsce, gdzie kończy się świat i można spaść z krawędzi.

Już wiem, że zbliża się poważna rozmowa, ta, podczas której zwykle ustalamy, co dalej. Tylko że ja nie mam pojęcia, co dalej i jeszcze nie jestem w stanie o tym myśleć. Wystarczy, że wybiegnę myślami naprzód dziesięć sekund i już czuję, jak skręca mnie w żołądku. Wszystko, co wydarzy się później, jest dla mnie niczym niezbadane terytorium ze starożytnej mapy - jak to miejsce, g...

Osoby chore psychicznie są przez społeczeństwo piętnowane, ale w pewnym momencie przestalo mi to przeszkadzać. (...) Nie mam jednak żadnego wpływu na skrępowanie innych ludzi - na ich uprzedzenia i strach. Gdy słyszą, że mają do czynienia z wariatem, zapala im się czerwona lampka - dotyczy to też niektórych przedstawicieli służby zdrowia - jakby najbardziej niewinny komentarz czy źle sformułowane pytanie mogły wyzwolić napad choroby. Od czasu do czasu trzeba im wówczas przypominać, że niczym się nie różnimy; że tak jak oni jesteśmy złożonym systemem naczyń krwionośnych, myśli i uczuć, a chodzenie na terapię i przyjmowanie leków nie jest jednoznaczne z chirurgicznym usunięciem tożsamości.

Osoby chore psychicznie są przez społeczeństwo piętnowane, ale w pewnym momencie przestalo mi to przeszkadzać. (...) Nie mam jednak żadnego wpływu na skrępowanie innych ludzi - na ich uprzedzenia i strach. Gdy słyszą, że mają do czynienia z wariatem, zapala im się czerwona lampka - dotyczy to też niektórych przedstawicieli służby zdrowia - jakby najbardziej niewinny komentarz c...

Zarazem ogarnia mnie niewysłowiona radość. (...) Kiedy człowiek szybuje wysoko, nie myśli o powrocie na ziemię. Jakżeby mógł! Chwilowo martwię się jednym - żeby nikt nie próbował powstrzymać mnie przed czuciem tego, co czuję. Do diabła z konsekwencjami! Konsekwencje są nieuniknione, wiem to z całą pewnością. Euforia nie trwa wiecznie. Zresztą ta ulotność odpowiada po części za jej wyjątkowe, rozmigotane piękno. Kryzys nadejdzie prędzej, czy później, jutro, a może pojutrze. Nie ma jednak dostępu do chwili obecnej, której będę bronić jak lwica. Teraźniejszość jest czysta, ekstatyczna, wzniosła i właśnie dlatego nie mogę wrócić do domu. Nie pozwolę, żeby odebrano mi to uczucie.

Zarazem ogarnia mnie niewysłowiona radość. (...) Kiedy człowiek szybuje wysoko, nie myśli o powrocie na ziemię. Jakżeby mógł! Chwilowo martwię się jednym - żeby nikt nie próbował powstrzymać mnie przed czuciem tego, co czuję. Do diabła z konsekwencjami! Konsekwencje są nieuniknione, wiem to z całą pewnością. Euforia nie trwa wiecznie. Zresztą ta ulotność odpowiada po części za ...