Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fajny średniak. Zabawne, prawdziwe ale bez szału. Na plażę w sam raz.

Fajny średniak. Zabawne, prawdziwe ale bez szału. Na plażę w sam raz.

Kocham. Absolutnie kocham. Książka co prawda może być dość ciężka w odbiorze, jednak genialne ilustracje Franciszki Themerson, przesłanie i inteligentna satyra na homo i jego kulturę wynagradzają wszystko.

Kocham. Absolutnie kocham. Książka co prawda może być dość ciężka w odbiorze, jednak genialne ilustracje Franciszki Themerson, przesłanie i inteligentna satyra na homo i jego kulturę wynagradzają wszystko.

Początek dawał pewne nadzieje na fajną rozrywkę, choć nie zwróciłam uwagi na imię i pomyliłam Hugha z Horacym Walpolem, przez co fakt, że akcja dzieje się w latach 20 (?) XX wieku mnie dość zaskoczył. Niestety im dalej tym gorzej - pisarska maniera coraz bardziej afektowana, melodramatyzm do potęgi n-tej, nawet nie śmieszny, względna przewidywalność, Crispiny bardzo, że tak to określę, "uuu edgy masochiści z manią wielkości", tandetnie, naprawdę TANDETNIE ukazana wiara głównego bohatera, że aż mi przykro się zrobiło. Ledwo co leży to obok powieści gotyckiej i elementów grozy - znaczy się widać, autor próbuje, ale mu to nie wychodzi.

Początek dawał pewne nadzieje na fajną rozrywkę, choć nie zwróciłam uwagi na imię i pomyliłam Hugha z Horacym Walpolem, przez co fakt, że akcja dzieje się w latach 20 (?) XX wieku mnie dość zaskoczył. Niestety im dalej tym gorzej - pisarska maniera coraz bardziej afektowana, melodramatyzm do potęgi n-tej, nawet nie śmieszny, względna przewidywalność, Crispiny bardzo, że tak...

Nawet świetne, mimo mojej obawy, że bohater wpadnie w pseudoemoprzemyślenia o złudnej głębi balansując tak ciągle na ich granicy, to im dalej w las, tym było lepiej. Najlepiej zaś, gdy o idei Wilka Stepowego nie mówiono wprost/wykraczając poza bezpośrednie podkreślanie jaki on jest nieprzystosowany, samotny i niezależny. Taki o 3/4 lepszy "Buszujący w zbożu", niby się zgadzam z przemyśleniami itd. ale nie są one w sumie jakoś bardzo odkrywcze.

Nawet świetne, mimo mojej obawy, że bohater wpadnie w pseudoemoprzemyślenia o złudnej głębi balansując tak ciągle na ich granicy, to im dalej w las, tym było lepiej. Najlepiej zaś, gdy o idei Wilka Stepowego nie mówiono wprost/wykraczając poza bezpośrednie podkreślanie jaki on jest nieprzystosowany, samotny i niezależny. Taki o 3/4 lepszy "Buszujący w zbożu", niby się...

Genialne. Połknięte za pierwszym razem. Cudownie niejednoznaczne, stawiające pytania dot. natury człowieka.

Genialne. Połknięte za pierwszym razem. Cudownie niejednoznaczne, stawiające pytania dot. natury człowieka.

Nie tyle przeczytane, co połknięte w jeden wieczór. Wspaniałe, naprawdę wspaniałe.

Nie tyle przeczytane, co połknięte w jeden wieczór. Wspaniałe, naprawdę wspaniałe.

Litości. Już pierwsza strona w której bohaterka "dokonuje anihilacji (sic!) swego dotychczasowego życia" wyrzuca wszystkie urządzenia elektroniczne z torby (wszystkie? Nie! Jeden, maleńki, ukochany telefonik dzielnie stawia opór w jej czułym sercu, więc go sobie zostawia) jest przekomiczny. Dalej jest jeszcze gorzej. Autorka kreuje wszędzie patologiczne relacje i powiela stereotypy, każe nam z góry potępiać/wychwalać dane postacie, których czyny nijak nie pasują do opisów ich charakterów. Ponadto całkowity brak researchu (autorka myśli, że Czarnobyl jest w Rosji, a nie na Ukrainie). NIE POLECAM.

Litości. Już pierwsza strona w której bohaterka "dokonuje anihilacji (sic!) swego dotychczasowego życia" wyrzuca wszystkie urządzenia elektroniczne z torby (wszystkie? Nie! Jeden, maleńki, ukochany telefonik dzielnie stawia opór w jej czułym sercu, więc go sobie zostawia) jest przekomiczny. Dalej jest jeszcze gorzej. Autorka kreuje wszędzie patologiczne relacje i powiela...