Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż, prawdopodobnie gdyby nie to, że pochłonąłem "Pieśń Lodu i Ognia" już dawno temu, nigdy nie sięgnąłbym po "powieść o wampirach".
Bo tak, lubię XIX-wieczny klimat, ale za wampirami specjalnie nie przepadam, zwłaszcza że od jakiegoś czasu główny wizerunek tych istot to wizerunek ze "Zmierzchu" albo "True Blood" (sam serial oglądam, ale bardziej z przyzwyczajenia).

Mimo to, Martin + parostatki i XIX wiek mnie przekonały i... wsiąkłem! "Ostatni Rejs Fevre Dream" czyta się szybko, wartko, do tego widać delikatnie zarysowany styl Martina (rozbicie akcji na dwa punkty widzenia).

Same wampiry... są przedstawione dość ciekawie. Wiadomo, skoro już w taką konwencję się wchodzi, to za daleko odbiec nie można, ale Martin przygotował kilka faktów, które mogą zaskoczyć czytelnika.

Fabuła naprawdę wciąga, a główni bohaterowie nie są moralnie jednoznaczni. Serdecznie polecam fanom Martina, wampirów, a także ludzi szukających dobrej książki przygodowej z nadprzyrodzonymi mocami w tle.

Cóż, prawdopodobnie gdyby nie to, że pochłonąłem "Pieśń Lodu i Ognia" już dawno temu, nigdy nie sięgnąłbym po "powieść o wampirach".
Bo tak, lubię XIX-wieczny klimat, ale za wampirami specjalnie nie przepadam, zwłaszcza że od jakiegoś czasu główny wizerunek tych istot to wizerunek ze "Zmierzchu" albo "True Blood" (sam serial oglądam, ale bardziej z przyzwyczajenia).

Mimo...

Z "autorów" znam właściwie tylko Martina i to jego nazwisko mnie do powieści przyciągnęło.
Muszę przyznać, że opowieść o przygodach Ramóna Espejo przypadła mi do gustu, a obserwacja tego, jak z "klona" staje się zastępcą swojego pierwowzoru, była dość interesująca. Czytanie wcale się nie dłuży i właściwie wartka akcja nie pozwala się oderwać od czytania.
Do tego świat jest bardzo plastyczny i interesujący, ale z tego co wiem, to "Wyprawa..." została umieszczona w uniwersum, w którym dzieją się też inne książki Dozoisa.

Ostatnia scena pozostawiła mi mały niedosyt, ale to chyba dobrze. Znaczy, że się podobało.

Z "autorów" znam właściwie tylko Martina i to jego nazwisko mnie do powieści przyciągnęło.
Muszę przyznać, że opowieść o przygodach Ramóna Espejo przypadła mi do gustu, a obserwacja tego, jak z "klona" staje się zastępcą swojego pierwowzoru, była dość interesująca. Czytanie wcale się nie dłuży i właściwie wartka akcja nie pozwala się oderwać od czytania.
Do tego świat jest...

Sporo osób krytykuje "Taniec ze Smokami" za to, że jest rozwleczony i nieciekawy. Mi się cholernie podobał, wręcz szkoda było mi go kończyć, biorąc pod uwagę to, ile przyjdzie jeszcze poczekać na kolejny tom. Pozostawia ogromny niedosyt.

Sporo osób krytykuje "Taniec ze Smokami" za to, że jest rozwleczony i nieciekawy. Mi się cholernie podobał, wręcz szkoda było mi go kończyć, biorąc pod uwagę to, ile przyjdzie jeszcze poczekać na kolejny tom. Pozostawia ogromny niedosyt.