Opinie użytkownika
"Viriconium" stanowi powieść, która tuż po przeczytaniu "Skrzydlatego sztormu" (jednej z mikropowieści zbioru) zniechęca, wydaje się nazbyt patetyczna i przerysowana. "Viriconium" to historia, która tuż po przeczytaniu całości... wydaje się czymś niezwykłym, odmiennym, złożonym i przepełnionym wartościami. I mimo że Harrison posiada raczej ciężkie pióro, to nakreśla obraz...
więcej Pokaż mimo toWiele osób narzeka na trzynastą odsłonę cyklu, ale osobiście nie widzę w nim niczego złego. Być może to już nie są stare "Baśnie", a to z powodu tego, że wszystko, co było wcześniej zakończyło się. Marudni woleliby żeby monotonia ciągnęła się nadal, jednak opowieść musi iść dalej, wytyczać nowe ścieżki oraz wpadać w dziewicze nurty pomysłów. Pewna era skończyła się...
więcej Pokaż mimo to
Loki, Loki, Loki...
Pamiętam jak z pasją zaczynałem przygodę z tym nordyckim skurczybykiem, kołujących nie tylko swoich konfratrów, ale wszystkich napotkanych na swojej drodze. Póki co, na kanwie całego uniwersum, a czytałem o nim dosłownie (wyjąwszy dodatek - opowiadanko - do komputerowej gry "Loki", ale tego, za żadne skarby świata nie jestem w stanie znaleźć) wszystko,...
Jakub Ćwiek nigdy nie podchodzi do twórczej pracy bez solidnego samozaparcia, a pomaga mu w tym – ciekawy substytut kawy – malownicza porcja natchnienia, wielokrotnie odnajdywanego w nietypowy sposób, względnie w nietypowym miejscu. Pomysł na „Ciemność płonie” znalazł – w przenośni i dosłownie – na dworcu. Wśród ciemnych zakątków, gdzie – paradoksalnie – mieszkają bezdomni....
więcej Pokaż mimo toWiele osób zarzuca Baniewiczowi niedopracowany warsztat i próbę skopiowania fenomenu Wiedźmina. Do tej pory, co prawda, przeczytałem tylko jego dwie pozycję, ale na żadnej się nie zawiodłem. Tu, nawet nie chodzi o sam fakt, tego, że autor silnie odwołuje się do prozy Sapkowskiego, ale nabiera również podobnych AS'owi manier pisarskich, zwłaszcza sienkiewiczowskiego stylu,...
więcej Pokaż mimo to
Kłamca powrócił w fenomenalnym stylu, utrzymując poziom i klimat z dwóch pierwszych tomów!
Jakub Ćwiek pewnego dnia oświadczył, że na podstawie stworzonego przezeń uniwersum ma powstać klimatyczna karcianka, przedstawiająca w komiczny i nieco groteskowy sposób bohaterów przewijajacych się przez treść wszystkich "Kłamców". Owa wiadomość została przyjęta z dość radosną...
Choć mitologiczny motyw zaledwie od niedawna zaczął świtać w literaturze i komiksie, przynajmniej z mojej wiedzy, to bodaj na pewno jeszcze nigdy nie spotkałem się z wykorzystaniem tego, jakże niezwykłego tematu w postapo czy science fiction, dopóki nie polecono mi tegoż komiksu.
Co prawda sam nie jest pierwszej świeżości, za to nadrabia to klimatem, połączeniem...
Neil Gaiman posiadł niezwykły kunszt lekkiego pióra, i każda nawet najwymyślniejsza historia napisana przez niego wprowadza w świat pobudzający wyobraźnię i wciąga w całości.
Owa opowieść przedstawiana jest z perspektywy siedmioletniego chłopca, mającego własne zdanie i swój wyimaginowany świat. Pewnego dnia poznaje dziewczynkę, która wprowadza go w niezwykły świat,...
Każdy Pan winien mieć swój Ogród
Jarosław Grzędowicz przedstawia nam świat godny ziemskiego średniowiecza, kultury à la wikingowie i coś w rodzaju Imperium Rzymskiego, skrzyżowanego z feudalną Japonią, tegoż okresu. Książka jest prawdziwą gratką zarówno dla czytelników fantasy i science fiction. A że ja nota bene nie przepadam zbytnio za tą drugą, w tym akurat przypadku...
Zima mej duszy to książka ewidentnie wzorowana na klasycznych dziełach polskiego fantasy z domieszką ludowych wierzeń i chrześcijaństwa. Ciekawa, ale w bibliotekach nie brak stert bardziej interesujących.
Pokaż mimo to
Pani Jeziora, Władczyni Czasu i Przestrzeni, Błądząca Pomiędzy Światami. Nic się nie kończy, historia trwa nadal. Bo gdy coś się kończy, coś się zaczyna.. nigdy nic nie umiera, trwa nadal.
Ostatnia część kończąca pewien wątek, wręcz ocieka zwieńczeniem wspaniałej podróży, w której wiele niewiadomych i tajemnic odkrywa się niby kurtyna. Książka w swojej doskonałości...
Forma jaką u Pilipiuka cenię, krótka, prosta, idealna wręcz na przerwę pomiędzy ambitniejszymi dziełami. Zbiór znakomity na chwile wytchnienia, mile spędzony czas etc.
Nic dodać, nic ująć.
Chrzest Ognia to książka rewelacyjna, nie tylko ze względu na nieodparty urok i arcymistrzowski styl Sapkowskiego, tu pojawia się wiele dylematów, niekończąca się ścieżka, życie z dala od bliskich, przyjaźń między wrogami i poświęcenie. Chrzest Ognia choć tak podobna do poprzednich tomów, różni się odeń znacznie. Historia zmienia swój bieg, pojawiają się nowi, niezwykli...
więcej Pokaż mimo to
Dzieło wręcz wybitne!
Jednak tym razem zaserwowane w dużej porcji z czarodziejami, całą tą ich magią oraz tułaczką i początkiem przygód, drobnej, osieroconej dziewczyny, która pragnie wreszcie przestać być sama!
Nie powiem, przedni tom, jednakowż na koniec zabrakło mi w nim Geralta. Więcej wad nie pamiętam, a o rozgrzeszenie nie będę prosił, bo też nie mam o co prosić,...
Książki Andrzeja Sapkowskiego mają w sobie magię, i nie piszę w sensie tego, iż wykreowany świat opiera się na magii, lecz o tym, że pióro i przekazana treść kryją w sobie nieodparty urok, który pochłania w całości, który wciąga i nie pozwala wyjść, ani zapomnieć. Mówi się, że wyszukane słowa, niespotykane w innych książkach oraz styl czasami poważny, czasami wręcz rubaszny...
więcej Pokaż mimo toPłomień i krzyż moim zdaniem spełnił swoje zadanie. Miał nakreślić pochodzenie Mordimera, historię dzieciństwa i "relacje rodzinne, które... właściwie nie były najlepsze, bo ich po prostu nie było, bodaj były tak nikłe, że jeden spacer z matką to praktycznie wszystko co uświadczył od niej podczas pierwszego opowiadania. Reszta opowiadań, poza drugim i częścią trzeciego,...
więcej Pokaż mimo toPrzyznam motyw i historia dość ciekawe, jednak czegoś w nim zabrakło. W komiksie było za mało Ćwieka, za mało czarnego humoru, zresztą wszystkiego było za mało, stanowczo za mało. Myślę, że z całą pewnością dałoby się wzbogacić ów komiks o co najmniej dwadzieścia, trzydzieści stron. Niewątpliwie za mało w nim dialogów, a przedstawienie i walka z azteckim bogiem całkowicie...
więcej Pokaż mimo to
Neil Gaiman pisze w sposób poważny, jednak robi to niezwykle komicznie, a wiele, z pozoru smutnych i stonowanych wydarzeń zamienia za pomocą swego niezastąpionego stylu w istną komedię, godną Pratchetta.
Powieść niezwykła, intrygująca i lekka, polecam!
Książeczka typowa dla dzieci. Czyta się płynnie, bez zastoju.
Czasem miło jest wrócić do literatury baśniowej, zwłaszcza gdy wychodzi spod pióra Gaimana i związana jest z 'boską' konwecją.
Polecam. Małym, i tym którzy pragną odskoczni od realnego świata.
Jacek Piekara napisał opowiadania niezwykle humorystyczne, z wartką fabułą i wcale ciekawym pomysłem. Do tego cała otoczka, wspaniały klimat i pozornie arachiczny świat fantasy, utrzymujący wszystkie normy i oczywiście dodający do kanonu czegoś zupełnie nowego, acz mało odkrywczego.
Najważniejsze, iż książkę czyta się lekko, szybko i przyjemnie - pomimo stosunkowo...