Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawróciła mi w głowie niesamowicie, poturbowała, wybiła ze spokojnego leniwego rytmu, te zmiany czasu, wspomnienia, ale tak megastycznie przedstawione, czas tu, tam, życie ucieka, niesamowita! I wciąż ta sytuacja, w głowie. Piękne

Zawróciła mi w głowie niesamowicie, poturbowała, wybiła ze spokojnego leniwego rytmu, te zmiany czasu, wspomnienia, ale tak megastycznie przedstawione, czas tu, tam, życie ucieka, niesamowita! I wciąż ta sytuacja, w głowie. Piękne

Niby spodziewałam się o czym książka będzie opowiadać, niby byłam przygotowana na emocje, ale i tak chwilami byłam bezradna. Mądra i przenikająca historia chłopca, który był "inny". Ta odmienność kształtuje go w kierunku, który "przeciętnie wyglądającym" ludziom jest obcy. Bardzo polecam.

Niby spodziewałam się o czym książka będzie opowiadać, niby byłam przygotowana na emocje, ale i tak chwilami byłam bezradna. Mądra i przenikająca historia chłopca, który był "inny". Ta odmienność kształtuje go w kierunku, który "przeciętnie wyglądającym" ludziom jest obcy. Bardzo polecam.

Dla mnie najlepsza z dotychczas przeczytanych Miniera. Jak to mówią "wczułam się". Poczułam dreszczyk, jakbym była ofiarą, lub przynajmniej wytypowana na taką. Mroczna, dobrze napisana.

Dla mnie najlepsza z dotychczas przeczytanych Miniera. Jak to mówią "wczułam się". Poczułam dreszczyk, jakbym była ofiarą, lub przynajmniej wytypowana na taką. Mroczna, dobrze napisana.

Nie od razu mnie do siebie przekonała, ale nie odpuściłam. Z każdą kolejną stroną współczułam tej rodzinie coraz bardziej. Choć czasy są inne, krzywda jest krzywdą. Długo jej nie zapomnę.

Nie od razu mnie do siebie przekonała, ale nie odpuściłam. Z każdą kolejną stroną współczułam tej rodzinie coraz bardziej. Choć czasy są inne, krzywda jest krzywdą. Długo jej nie zapomnę.

W tej prostej formie jest siła i dlatego książka robi wrażenie. Autorka jest bardzo szczera. Chwilami aż raziły mnie te zdawkowe zdania jakby prosto z serca. Nie wiem czy to poziom Nobla ale książkę polecam.

W tej prostej formie jest siła i dlatego książka robi wrażenie. Autorka jest bardzo szczera. Chwilami aż raziły mnie te zdawkowe zdania jakby prosto z serca. Nie wiem czy to poziom Nobla ale książkę polecam.

Skończyłam! Czytałam tę monumentalną księgę kilka miesięcy, specjalnie dawkowałam sobie powoli po kilka stron dziennie, bo chciałam to robić z przyjemnością. Zawzięłam się i przeczytałam. Podobało mi się ale nie w takim sensie, żeby mnie porwało, zaparło dech czy jakoś tak. O nie! Podobało mi się inaczej w takim smakowaniu tamtego czasu, miejsca, ciekawych innych ludzi czy zwyczajów a nawet przekonań i wiary. Po swojemu odbierałam ale znalazłam dla siebie mnóstwo ciekawych spraw. Absolutnie nie żałuję czasu spędzonego z Księgami Jakubowymi, a pięknie wydane dzieło trafia do mojej biblioteczki.

Skończyłam! Czytałam tę monumentalną księgę kilka miesięcy, specjalnie dawkowałam sobie powoli po kilka stron dziennie, bo chciałam to robić z przyjemnością. Zawzięłam się i przeczytałam. Podobało mi się ale nie w takim sensie, żeby mnie porwało, zaparło dech czy jakoś tak. O nie! Podobało mi się inaczej w takim smakowaniu tamtego czasu, miejsca, ciekawych innych ludzi czy...

Przepiękna, niesamowicie przejmująca i przeszywająco smutna opowieść o miłości oraz (może nawet bardziej) o samotności. Przez chwilę jest to samotność we dwoje ale wciąż samotność, w środku w sobie wielka wyrwa. Nie znałam wcześniej tego autora, przeczytałam pod wpływem pięknej opinii na LC (dziękuję). Jestem wbita w ziemię po tej książce. Łzy mi płynęły ale nie żałuję żadnej z nich. Całkowicie moja wrażliwość. Uwiodło mnie też pomieszanie dobra i zła, zerwanie granicy między czarnym i białym.

Przepiękna, niesamowicie przejmująca i przeszywająco smutna opowieść o miłości oraz (może nawet bardziej) o samotności. Przez chwilę jest to samotność we dwoje ale wciąż samotność, w środku w sobie wielka wyrwa. Nie znałam wcześniej tego autora, przeczytałam pod wpływem pięknej opinii na LC (dziękuję). Jestem wbita w ziemię po tej książce. Łzy mi płynęły ale nie żałuję...

Murakami ma coś co kocham, a mianowicie jego pokręcone kobiety, oczywiście w książkach. Są jakieś niedopowiedziane, jakby skrywały w sobie straszne sprawy, choć w sumie mało o nich mówią. Samo jednak to skrywanie, ta mroczność wokół nich, to działa na mnie, a nawet mi się udziela czasem. Nie jestem pewna czy zrozumiałam dobrze przesłanie tej książki, a raczej stworzyłam sobie w niej swoje własne przesłanie. Czego baba nie zrozumie, to sobie dopowie :) Bardziej jednak delektowałam się egzotycznym klimatem, no i oczywiście osobowością kobiet. Bo Toru specjalnie mnie nie zafascynował. Taki do pogłaskania ale nic więcej :)

Murakami ma coś co kocham, a mianowicie jego pokręcone kobiety, oczywiście w książkach. Są jakieś niedopowiedziane, jakby skrywały w sobie straszne sprawy, choć w sumie mało o nich mówią. Samo jednak to skrywanie, ta mroczność wokół nich, to działa na mnie, a nawet mi się udziela czasem. Nie jestem pewna czy zrozumiałam dobrze przesłanie tej książki, a raczej stworzyłam...

Piękne, piękne, piękne. Tak się powinno pisać powieści. Rewelacyjne postacie, niejednoznaczne spojrzenie na najważniejsze rzeczy: miłość, dobro, zemstę, rodzinę. Można czytać w nieskończoność, za każdym razem inaczej odbierać. Oczywiście postać Cathy, demoniczna, aż trochę nierealna ale skupia w sobie wiele emocji. Wątek braci i ojca, to jest niesamowicie symboliczne, co chwilę odkładałam książkę żeby sobie to jakoś wizualizować. Genialna książka.

Piękne, piękne, piękne. Tak się powinno pisać powieści. Rewelacyjne postacie, niejednoznaczne spojrzenie na najważniejsze rzeczy: miłość, dobro, zemstę, rodzinę. Można czytać w nieskończoność, za każdym razem inaczej odbierać. Oczywiście postać Cathy, demoniczna, aż trochę nierealna ale skupia w sobie wiele emocji. Wątek braci i ojca, to jest niesamowicie symboliczne, co...

Wszędzie cieknie seks i mnóstwo męskich samczych dywagacji. Wiem, że Piotr C. w takim stylu pisze i godzę się na to jak go czytam, bo oprócz tych beznadziejnych seksualnych bredni, ten facet szuka jednak jakiegoś innego dna, coś tam ma do powiedzenia. Tu też tak jest, między opisami "loda" można wyłapać dobre obserwacje tego, co dookoła się dzieje. I dlatego to się wymyka jednoznacznej ocenie. Za epatowanie bzykaniem obniżam, za celne uwagi - podnoszę.

Wszędzie cieknie seks i mnóstwo męskich samczych dywagacji. Wiem, że Piotr C. w takim stylu pisze i godzę się na to jak go czytam, bo oprócz tych beznadziejnych seksualnych bredni, ten facet szuka jednak jakiegoś innego dna, coś tam ma do powiedzenia. Tu też tak jest, między opisami "loda" można wyłapać dobre obserwacje tego, co dookoła się dzieje. I dlatego to się wymyka...

Podoba mi się bezkompromisowość i wrażliwość Chutnik. Jak jest słabo, pisze że jest słabo, nie ma żadnych cukierkowych otoczek. Nie ma w tym jednak epatowania żalem czy innymi emocjami na darmo. Widać, że pisząca to czuje, że historie tych kilku kobiet mają cel, nie takie pierdu, pierdu. Zapada w pamięć i powoduje przewartościowania w czytającym. Przynajmniej we mnie powoduje.

Podoba mi się bezkompromisowość i wrażliwość Chutnik. Jak jest słabo, pisze że jest słabo, nie ma żadnych cukierkowych otoczek. Nie ma w tym jednak epatowania żalem czy innymi emocjami na darmo. Widać, że pisząca to czuje, że historie tych kilku kobiet mają cel, nie takie pierdu, pierdu. Zapada w pamięć i powoduje przewartościowania w czytającym. Przynajmniej we mnie powoduje.