Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Homo deus. Krótka historia jutra” to książka będąca pewnego rodzaju drugą częścią i jednocześnie uzupełnieniem bestsellerowej publikacji „Sapiens. Od zwierząt do bogów”. Yuval Noah Harari przedstawia w niej swoją wizję przyszłości, w której ludzkość osiągnęła niebywały poziom rozwoju, ale jednocześnie zmaga się z nowymi problemami i wyzwaniami. Wizja świata utkana przez autora jest niezwykle realistyczna i daje mocno do myślenia, dokąd prowadzi rozwój naszej cywilizacji.

Harari w sposób klarowny i przystępny przedstawia czytelnikowi wiele koncepcji i teorii z dziedziny nauk ścisłych, filozofii i psychologii. Używając naukowych argumentów udowadnia, że jego wizja przyszłości jest po prostu możliwa do zrealizowania. Homo Deus – człowiek bóg, czyli teoretyczny następna Homo Sapiens w „Krótkiej Historii Jutra” jawi się jako istota przewyższająca nas w każdym aspekcie: psychicznym oraz fizycznym.

„Krótka historia jutra” stroni od pokazywania jedynej możliwej drogi przyszłości. Autor otworzył moje oczy na to, że zmiany nadchodzą w każdej dziedzinie naszego życia. Czy pojawienie się sztucznej inteligencji (AI) zrewolucjonizuje religię i na świecie pojawią się nowe wierzenia? Jak chrześcijanizm i reszta religii tego świata przyjmie do wiadomości potencjalnie istniejącą nieśmiertelność? Na te i inne potencjalne sytuacje w książce znajdziecie rozważania prawdziwego eksperta ujęte z interdyscyplinarnie naukowej strony.

„Homo deus. Krótka historia jutra” to książka będąca pewnego rodzaju drugą częścią i jednocześnie uzupełnieniem bestsellerowej publikacji „Sapiens. Od zwierząt do bogów”. Yuval Noah Harari przedstawia w niej swoją wizję przyszłości, w której ludzkość osiągnęła niebywały poziom rozwoju, ale jednocześnie zmaga się z nowymi problemami i wyzwaniami. Wizja świata utkana przez...

Powieść "Czas Pogardy" autorstwa Andrzeja Sapkowskiego to druga część sagi o wiedźminie Geralcie z Rivii. Jak zwykle Sapkowski w mistrzowski sposób opowiada historię swoich bohaterów, łącząc elementy literatury fantasy z motywami zaczerpniętymi z polskiego folkloru. Autor świetnie operuje językiem, kreując oryginalne postaci, które w pełni zasługują na naszą uwagę i sympatię. Czujemy, że są one żywe, pełne emocji i rozterek, a ich problemy i dylematy przekładają się na autentyczną i mocną narrację. Przenikliwe spojrzenie Sapkowskiego na obowiązki wiedźmina, jego wewnętrzne walki, pytania o naturę człowieczeństwa, a także odwieczną kwestię wolnej woli, są w pełni intrygujące.

"Czas Pogardy" to powieść, która umiejętnie łączy elementy fantasy z realizmem, dostarczając czytelnikowi pełne emocji i ekscytacji wrażenia. To także dzieło, które stawia trudne pytania i ukazuje złożoność ludzkiej natury w kontekście sił i wpływów zewnętrznych. W świecie nieustannie iskrzącego politycznego konfliktu dzieją się rzeczy nadprzyrodzone. Splecione ze sobą losy Ciri i Geralta zostaną poddane wielu próbom, a wnuczka Królowej Calanthe dobitnie przekona się, że cały świat pełen jest zagrożeń.

Powieść "Czas Pogardy" autorstwa Andrzeja Sapkowskiego to druga część sagi o wiedźminie Geralcie z Rivii. Jak zwykle Sapkowski w mistrzowski sposób opowiada historię swoich bohaterów, łącząc elementy literatury fantasy z motywami zaczerpniętymi z polskiego folkloru. Autor świetnie operuje językiem, kreując oryginalne postaci, które w pełni zasługują na naszą uwagę i...

„Kobiety” autorstwa Charlesa Bukowskiego to nie pierwsze moje spotkanie z surowym literackim stylem autora nasyconym często pojawiającymi się wulgaryzmami oraz wszechobecnym realizmem. Chociaż jestem wielkim fanem jego twórczości, książka ta nie porwała mnie tak mocno jak „Szmira”, nie dotknęła bliskich dla mnie tematów jak w „O Pisaniu”.

Głównym bohaterem powieści jest Henry Chinaski, który po rozstaniu z długoletnią partnerką wynajmuje mieszkanie i zaczyna eksperymentować z życiem, a przede wszystkim ze swoją seksualnością. Napotykanym kobietom nie przeszkadza, że Chinaski szuka miłości jedynie fizycznej, pozbawionej górnolotnych uczuć i zobowiązań. Opisy potrafią być bardzo soczyste i wulgarne, choć trzeba przyznać, że wulgaryzmy w jego twórczości są zwykle literacko uzasadnione. Są narzędziem artystycznej ekspresji, ale wyrażają też zwykłe ludzkie uczucia. Pomiędzy nimi możemy dostrzec zaskakująco trafną historię o poszukiwaniu szczęścia w świecie degradującym wszelkie wartości.

„Kobiety” autorstwa Charlesa Bukowskiego to nie pierwsze moje spotkanie z surowym literackim stylem autora nasyconym często pojawiającymi się wulgaryzmami oraz wszechobecnym realizmem. Chociaż jestem wielkim fanem jego twórczości, książka ta nie porwała mnie tak mocno jak „Szmira”, nie dotknęła bliskich dla mnie tematów jak w „O Pisaniu”.

Głównym bohaterem powieści jest...