Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Homo deus. Krótka historia jutra” to książka będąca pewnego rodzaju drugą częścią i jednocześnie uzupełnieniem bestsellerowej publikacji „Sapiens. Od zwierząt do bogów”. Yuval Noah Harari przedstawia w niej swoją wizję przyszłości, w której ludzkość osiągnęła niebywały poziom rozwoju, ale jednocześnie zmaga się z nowymi problemami i wyzwaniami. Wizja świata utkana przez autora jest niezwykle realistyczna i daje mocno do myślenia, dokąd prowadzi rozwój naszej cywilizacji.

Harari w sposób klarowny i przystępny przedstawia czytelnikowi wiele koncepcji i teorii z dziedziny nauk ścisłych, filozofii i psychologii. Używając naukowych argumentów udowadnia, że jego wizja przyszłości jest po prostu możliwa do zrealizowania. Homo Deus – człowiek bóg, czyli teoretyczny następna Homo Sapiens w „Krótkiej Historii Jutra” jawi się jako istota przewyższająca nas w każdym aspekcie: psychicznym oraz fizycznym.

„Krótka historia jutra” stroni od pokazywania jedynej możliwej drogi przyszłości. Autor otworzył moje oczy na to, że zmiany nadchodzą w każdej dziedzinie naszego życia. Czy pojawienie się sztucznej inteligencji (AI) zrewolucjonizuje religię i na świecie pojawią się nowe wierzenia? Jak chrześcijanizm i reszta religii tego świata przyjmie do wiadomości potencjalnie istniejącą nieśmiertelność? Na te i inne potencjalne sytuacje w książce znajdziecie rozważania prawdziwego eksperta ujęte z interdyscyplinarnie naukowej strony.

„Homo deus. Krótka historia jutra” to książka będąca pewnego rodzaju drugą częścią i jednocześnie uzupełnieniem bestsellerowej publikacji „Sapiens. Od zwierząt do bogów”. Yuval Noah Harari przedstawia w niej swoją wizję przyszłości, w której ludzkość osiągnęła niebywały poziom rozwoju, ale jednocześnie zmaga się z nowymi problemami i wyzwaniami. Wizja świata utkana przez...

Powieść "Czas Pogardy" autorstwa Andrzeja Sapkowskiego to druga część sagi o wiedźminie Geralcie z Rivii. Jak zwykle Sapkowski w mistrzowski sposób opowiada historię swoich bohaterów, łącząc elementy literatury fantasy z motywami zaczerpniętymi z polskiego folkloru. Autor świetnie operuje językiem, kreując oryginalne postaci, które w pełni zasługują na naszą uwagę i sympatię. Czujemy, że są one żywe, pełne emocji i rozterek, a ich problemy i dylematy przekładają się na autentyczną i mocną narrację. Przenikliwe spojrzenie Sapkowskiego na obowiązki wiedźmina, jego wewnętrzne walki, pytania o naturę człowieczeństwa, a także odwieczną kwestię wolnej woli, są w pełni intrygujące.

"Czas Pogardy" to powieść, która umiejętnie łączy elementy fantasy z realizmem, dostarczając czytelnikowi pełne emocji i ekscytacji wrażenia. To także dzieło, które stawia trudne pytania i ukazuje złożoność ludzkiej natury w kontekście sił i wpływów zewnętrznych. W świecie nieustannie iskrzącego politycznego konfliktu dzieją się rzeczy nadprzyrodzone. Splecione ze sobą losy Ciri i Geralta zostaną poddane wielu próbom, a wnuczka Królowej Calanthe dobitnie przekona się, że cały świat pełen jest zagrożeń.

Powieść "Czas Pogardy" autorstwa Andrzeja Sapkowskiego to druga część sagi o wiedźminie Geralcie z Rivii. Jak zwykle Sapkowski w mistrzowski sposób opowiada historię swoich bohaterów, łącząc elementy literatury fantasy z motywami zaczerpniętymi z polskiego folkloru. Autor świetnie operuje językiem, kreując oryginalne postaci, które w pełni zasługują na naszą uwagę i...

„Kobiety” autorstwa Charlesa Bukowskiego to nie pierwsze moje spotkanie z surowym literackim stylem autora nasyconym często pojawiającymi się wulgaryzmami oraz wszechobecnym realizmem. Chociaż jestem wielkim fanem jego twórczości, książka ta nie porwała mnie tak mocno jak „Szmira”, nie dotknęła bliskich dla mnie tematów jak w „O Pisaniu”.

Głównym bohaterem powieści jest Henry Chinaski, który po rozstaniu z długoletnią partnerką wynajmuje mieszkanie i zaczyna eksperymentować z życiem, a przede wszystkim ze swoją seksualnością. Napotykanym kobietom nie przeszkadza, że Chinaski szuka miłości jedynie fizycznej, pozbawionej górnolotnych uczuć i zobowiązań. Opisy potrafią być bardzo soczyste i wulgarne, choć trzeba przyznać, że wulgaryzmy w jego twórczości są zwykle literacko uzasadnione. Są narzędziem artystycznej ekspresji, ale wyrażają też zwykłe ludzkie uczucia. Pomiędzy nimi możemy dostrzec zaskakująco trafną historię o poszukiwaniu szczęścia w świecie degradującym wszelkie wartości.

„Kobiety” autorstwa Charlesa Bukowskiego to nie pierwsze moje spotkanie z surowym literackim stylem autora nasyconym często pojawiającymi się wulgaryzmami oraz wszechobecnym realizmem. Chociaż jestem wielkim fanem jego twórczości, książka ta nie porwała mnie tak mocno jak „Szmira”, nie dotknęła bliskich dla mnie tematów jak w „O Pisaniu”.

Głównym bohaterem powieści jest...

Długo zastanawiałem się jak dobrze rozpocząć tą recenzję. Powiedzieć, że jest to historia o niewolnictwie, bólu oraz o przyjaźni to jak spłaszczyć kilka naprawdę kolosalnie dużych wątków do jednego zdania. Wydawać się może, że Washington Black to kolejna książka pokazująca XIX-wieczne niewolnictwo, ale nic bardziej mylnego.

Autorka w znacznym stopniu odstąpiła od schematu opowieści o białym wybawcy ratującym czarnego poddanego, co przynosi tekstowi ogromną wartość. Opowiedziana z perspektywy pierwszej osoby historia Washingtona pozwoliła autorce na oddanie przemyśleń i emocji bohatera dokładnie tak jak je zapamiętał. Narracja charakteryzuje się bogactwem opisów przestrzeni i szczegółowością scen, co pozwala nam rzeczywiście zanurzyć się w świecie przedstawionym w książce. Choć wątek niewolnictwa i rasizmu nie jest czarno-biały, to jednak symbolika tego tematu jest zdecydowanie obecna w treści książki. Nawet te postacie, które wydają się początkowo być dobre, są mocno przesiąknięte XIX-wiecznym imperializmem i ich przeświadczenie o swojej wyższości mocno rzucało mi się w oczy.

Długo zastanawiałem się jak dobrze rozpocząć tą recenzję. Powiedzieć, że jest to historia o niewolnictwie, bólu oraz o przyjaźni to jak spłaszczyć kilka naprawdę kolosalnie dużych wątków do jednego zdania. Wydawać się może, że Washington Black to kolejna książka pokazująca XIX-wieczne niewolnictwo, ale nic bardziej mylnego.

Autorka w znacznym stopniu odstąpiła od schematu...

Bardzo dawno nie czytałem książki, która byłaby jednocześnie lekka w sposobie przekazu treści oraz trudna odważnie podejmując się tematu przemijania. Ota Pavel w zbiorze opowiadań Śmierć Pięknych Saren mówiąc o swoim życiu przeplata piękne chwile z dłużącymi się latami bólu i cierpienia.

Bohaterowie przedstawieni w opowiadaniach są niezwykle wyraźni, sprawiają wrażenie precyzyjnie namalowanych, a nie tylko naszkicowanych. Dotyczy to zarówno głównych postaci, takich jak ojciec, matka czy bracia narratora jak i tych stanowiących tło poszczególnych historii. Ciekawie, niezwykle realistycznie przedstawione postacie tętnią życiem na każdej stronie opowiadań.

W opowieściach Ota Pavla wędkarstwo to nie tylko wspomnienie o ukochanym ojcu i bezlitośnie utraconym dzieciństwie. To poemat o życiu gloryfikujący istnienie w jego surowej postaci. Staw w pewnym momencie staje się polem walki z agresorem, a ryby ostoją wartości jaką jest życie.

Bardzo dawno nie czytałem książki, która byłaby jednocześnie lekka w sposobie przekazu treści oraz trudna odważnie podejmując się tematu przemijania. Ota Pavel w zbiorze opowiadań Śmierć Pięknych Saren mówiąc o swoim życiu przeplata piękne chwile z dłużącymi się latami bólu i cierpienia.

Bohaterowie przedstawieni w opowiadaniach są niezwykle wyraźni, sprawiają wrażenie...

Kosmosem interesuję się od dziecka. Jednak gdy wracam myślami do lat dziecięcych, brakowało mi ciekawej i w miarę prosto napisanej książkowej pozycji, która dogłębnie poruszałaby ten temat. Z tym większym zainteresowaniem przeczytałem książkę Tima Peake'a, brytyjskiego oficera i astronauty. To, co mi się ogromnie spodobało w tej książce to zdecydowanie jej format. Prosty i przystępny dla każdego, niezależnie od tego czy ma 10, 30 czy 70 lat. Tim zebrał wiele odpowiedzi z całego świata i z pozycji eksperta opowiedział w niej w formie wywiadu o wszystkim, co chce wiedzieć każdy fan lotów w kosmos. Książka, choć dosyć krótka przybliża nam w sposób bardzo szeroki drogę Tima od zostania astronautą aż po lot na Międzynarodową Stację Kosmiczną. Podczas czytania przyznam że wielokrotnie cofałem się wstecz do lat dziecięcych i wspominałem swoje marzenia o zostaniu pilotem i odkrywaniu gwiazd. Moja opinia to 7/10, gdyż forma wywiadu, chociaż bardzo ciekawa to jednak nieco schematyczna i po dłuższej chwili dla niektórych czytelników może wydawać się nieco nużąca. Myślę jednak, że niejedno dziecko z wielką chęcią sięgnęło by po nią, aby poczuć, że spełnianie marzeń jest jak najbardziej możliwe. Podczas lektury poznałem odpowiedzi na nurtujące mnie pytania, jak i również dowiedziałem się o wiele więcej niż mogłem się spodziewać. Natłok faktów nie był jednak nużący jak mogłoby się z pozoru wydawać.

Kosmosem interesuję się od dziecka. Jednak gdy wracam myślami do lat dziecięcych, brakowało mi ciekawej i w miarę prosto napisanej książkowej pozycji, która dogłębnie poruszałaby ten temat. Z tym większym zainteresowaniem przeczytałem książkę Tima Peake'a, brytyjskiego oficera i astronauty. To, co mi się ogromnie spodobało w tej książce to zdecydowanie jej format. Prosty i...