Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pan Pilch jest autorem, którego twórczość bardzo cenię. Ta lektura nie zawiodła mnie w żadnym wypadku, i przy tym kunszcie pisarskim nie ma co się zawodu w ogóle spodziewać. Zwyczajowo, powroty po przerwach od jego specyficznego języka stanowią dla mnie pewną trudność. Czytanie zawsze zaczynam ostrożnie, na głos, by napawać nie tylko oko, ale i ucho i ducha polszczyzną. Taki Nasz język ojczysty lubię najbardziej - literacki, trochę niejasny, inteligentny. Chociażby ze względu na język warto dzieła tego autora poznać.

Sam proces czytelniczy nie szedł mi więc z początku gładko. Po długim otępianiu się względnie lekką literaturą amerykańską, poradnikami, czyli tym, co atakuje Nas z prawa i lewa, przyszedł czas na powrót do Pilcha. Dzięki sporadycznym angażowaniu myśli w skandynawskie kryminały i powieści, nie przestraszyła mnie jej objętość (albo to już taki wiek, w którym człowiek lekko mieć nie lubi?).

Nawiązując do treści - jest jak zawsze spójna, rozbudowana i interesująca. Cała historia ma ręce, nogi, szorstkie kępki na plecach i pieprzyk między piersiami. Bywa poważna, tajemnicza (wręcz złowieszcza), zabawna, prześmiewcza i wulgarna. Cholera, warto było do Pilcha wrócić, do Sigły zawitać...

Pan Pilch jest autorem, którego twórczość bardzo cenię. Ta lektura nie zawiodła mnie w żadnym wypadku, i przy tym kunszcie pisarskim nie ma co się zawodu w ogóle spodziewać. Zwyczajowo, powroty po przerwach od jego specyficznego języka stanowią dla mnie pewną trudność. Czytanie zawsze zaczynam ostrożnie, na głos, by napawać nie tylko oko, ale i ucho i ducha polszczyzną....

Długi, ale potrzebny wstęp. Historia w pewny momencie wciągnęła mnie jednak tak, że tylko brak czasu lub zmęczone oczy były w stanie oderwać mnie od lektury. Połknęłam ją bardzo szybko. Wątek miłosny na szczęście był jedynie krótkim epizodem, a nieoczekiwane zwroty akcji pozostawiły po sobie pozytywne wspomnienie. Lektura na jeden raz, na podróż lub lato idealna.

Długi, ale potrzebny wstęp. Historia w pewny momencie wciągnęła mnie jednak tak, że tylko brak czasu lub zmęczone oczy były w stanie oderwać mnie od lektury. Połknęłam ją bardzo szybko. Wątek miłosny na szczęście był jedynie krótkim epizodem, a nieoczekiwane zwroty akcji pozostawiły po sobie pozytywne wspomnienie. Lektura na jeden raz, na podróż lub lato idealna.

Nic specjalnego. Luźna lektura, nawet nie ,,wciąga''. Fakt, pomysł nie typowy, jednak obok treści przechodzi się obojętnie. Jedyne słuszne spostrzeżenie autorki, na które zwróciłam szczególniej uwagę, jest takie, iż osoby (w typ przypadku kobiety) stają się dla swoich rodzin niewidzialne. Gdy taki dobry duszek krąży w życiu innych, wykonujące zań domowe obowiązki, przyjmuje się to za coś normalnego. Pranie zrobione, wyprasowane, lodówka zawsze pełna, w domu posprzątane, etc. Oczywista oczywistość. Rutyna i opiekuńczość, które w punkcie kulminacyjnym powodują tzw. ,,kryzys wieku średniego".

Nic specjalnego. Luźna lektura, nawet nie ,,wciąga''. Fakt, pomysł nie typowy, jednak obok treści przechodzi się obojętnie. Jedyne słuszne spostrzeżenie autorki, na które zwróciłam szczególniej uwagę, jest takie, iż osoby (w typ przypadku kobiety) stają się dla swoich rodzin niewidzialne. Gdy taki dobry duszek krąży w życiu innych, wykonujące zań domowe obowiązki, przyjmuje...

Czytałam ją wyjątkowo długo, jednak nie z winy treści, a z winy własnej. Po przerwie w powieściach narzuciłam sobie tę oto lekturę. Choć do najdłuższych nie należy, uznałam, że na letni odpoczynek tematyka jest adekwatna. Przyznać muszę, że miewałam cięższe momenty, ale całościowo książka mnie urzekła. Chociaż autor nie oszczędzał mnie, jako czytelnika, śmiało wracałam do treści. Bez przerwy dzieje się w niej coś interesującego. Podejrzewam, że postać główna ma tutaj kluczowe znaczenie - opowiadając wydarzenia oczami kogoś innego, cała historia nie była by tak barwna. To również za sprawą ,,lekko'' spaczonej psychiki Richarda.

Jestem wdzięczna autorowi, że stworzył tę książkę, a ja szczęśliwie w końcu się za nią zabrałam. Nie będę usprawiedliwiać słabego tempa, w jakim czytałam tę książkę. Wstyd mi jednak, że pomimo frustracji jaka mnie męczyła, gdy nie mogłam przeczytać choć jednego rozdziału w całości, robiłam takie przerwy.

Lektura wciągająca, godna polecenia. Na pewno zakupu i przeczytania.
O filmie się nie wypowiem nei porównam, bo to bez sensu :)

Czytałam ją wyjątkowo długo, jednak nie z winy treści, a z winy własnej. Po przerwie w powieściach narzuciłam sobie tę oto lekturę. Choć do najdłuższych nie należy, uznałam, że na letni odpoczynek tematyka jest adekwatna. Przyznać muszę, że miewałam cięższe momenty, ale całościowo książka mnie urzekła. Chociaż autor nie oszczędzał mnie, jako czytelnika, śmiało wracałam do...

,,Parada blageirów. ...'' rozczarowała nie tylko mnie. Faktem jest, że można znaleźć w niej fakty dla niektórych nie znane, jednak nie uznałabym ich za największe mistyfikacje świata. Życiorysy opisywanych sylwetek są przeciętnie napisane - ot, ciekawostki nie wywołująca szoku u czytelnika.

,,Parada blageirów. ...'' rozczarowała nie tylko mnie. Faktem jest, że można znaleźć w niej fakty dla niektórych nie znane, jednak nie uznałabym ich za największe mistyfikacje świata. Życiorysy opisywanych sylwetek są przeciętnie napisane - ot, ciekawostki nie wywołująca szoku u czytelnika.

Nic specjalnego. Przyznam, że książka w pewnym momencie tak mnie znudziła, że ciężko było mi do niej wrócić. Na pewno nie jest to pozycja, którą warto polecać. Nie dziwi mnie więc fakt, iż egzemplarze licznie zalegają na wyprzedażowych półkach.

Nic specjalnego. Przyznam, że książka w pewnym momencie tak mnie znudziła, że ciężko było mi do niej wrócić. Na pewno nie jest to pozycja, którą warto polecać. Nie dziwi mnie więc fakt, iż egzemplarze licznie zalegają na wyprzedażowych półkach.

W pierwszym momencie byłam oczarowana. Prawdopodobnie złożyło się na to wiele czynników - wiedza na temat tego, jak traktowane są kobiety w krajach arabskich (nie mają lekko); świadomość tego, że to pierwsza odważana opowieść arabskiej autorki; kraina kolorów, zapachów, rytuałów, cielesnej pielęgnacji kobiet; opisywana droga dorastania, dziecięcej ciekawości. Miło, że kobiety na całym świecie dążą do samodzielności - ściślej, by wydobyć mężczyzn z bzdurnego przekonania, że kobiety bez nich sobie nie poradzą, zginą, itp przykre argumenty... Poszukiwanie swojego szczęścia rozumiem, jednak kobieta się najwyraźniej pogubiła. Prawdopodobnie, gdy seksualność jest tematem tabu, tym bardziej człowiek jest w stanie stracić w niej hamulce. A uważam, że takie powinny istnieć i w przypadku cielesności. Każda strona książki zionie kutasami i cipkami. Uważam, że jak na dojrzałą kobietę, autorka pisze zbyt ordynarnie. Poszukiwanie miłości? Tak, ale nie cipką. Może i książka miała taki przekaz? A może wręcz przeciwnie - rób ze swoim ciałem co Ci tylko przyjdzie na myśl, bez zastanowienia? Nie wiem... Po czasie wzbudzała we mnie już niesmak, ale skończyłam czytać, by móc ją tylko ocenić.

W pierwszym momencie byłam oczarowana. Prawdopodobnie złożyło się na to wiele czynników - wiedza na temat tego, jak traktowane są kobiety w krajach arabskich (nie mają lekko); świadomość tego, że to pierwsza odważana opowieść arabskiej autorki; kraina kolorów, zapachów, rytuałów, cielesnej pielęgnacji kobiet; opisywana droga dorastania, dziecięcej ciekawości. Miło, że...

Bardzo dobra opowieść obrazująca różnice oraz podobieństwa pokoleń. Przejście z baśniowego i zacofanego dla Nas dziś świata, w nowoczesność, opisywane w fantastyczny sposób. Mimo, iż historia ta na pozór odbiega od rzeczywistości, autorka udowadnia czytelnikowi, że mimo usilnych starań, każde czasy są ciężkie.

Bardzo dobra opowieść obrazująca różnice oraz podobieństwa pokoleń. Przejście z baśniowego i zacofanego dla Nas dziś świata, w nowoczesność, opisywane w fantastyczny sposób. Mimo, iż historia ta na pozór odbiega od rzeczywistości, autorka udowadnia czytelnikowi, że mimo usilnych starań, każde czasy są ciężkie.