Jesteśmy społecznością, która kocha książki

– To wódka? – słabym głosem zapytała Małgorzata.(...) – Na litość boską, królowo – zachrypiał – czy ośmieliłbym się nalać damie wódki? To czysty spirytus.

– To wódka? – słabym głosem zapytała Małgorzata.(...) – Na litość boską, królowo – zachrypiał – czy ośmieliłbym się nalać damie wódki? To czysty spirytus.

Zabijanie dla pokoju jest jak pieprzenie się dla cnoty.

Zabijanie dla pokoju jest jak pieprzenie się dla cnoty.

Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

Żadna prawda nie może uleczyć smutku po stracie ukochanej osoby. Nie może go uleczyć żadna prawda, żadna uczciwość, żadna siła, żadna dobroć. Przeżywszy ten smutek w pełni, możemy się jedynie czegoś z niego nauczyć, lecz to, czego się nauczymy, wcale nam się nie przyda, kiedy nadejdzie następny, niemożliwy do przewidzenia smutek.

Żadna prawda nie może uleczyć smutku po stracie ukochanej osoby. Nie może go uleczyć żadna prawda, żadna uczciwość, żadna siła, żadna dobroć. Przeżywszy ten smutek w pełni, możemy się jedynie czegoś z niego nauczyć, lecz to, czego się nauczymy, wcale nam się nie przyda, kiedy nadejdzie następny, niemożliwy do przewidzenia smutek.

Miłością jest, że ty jesteś tym nożem, którym ja grzebię w sobie.

Miłością jest, że ty jesteś tym nożem, którym ja grzebię w sobie.

Chociażbym nawet utracił wiarę w życie, choćbym się zawiódł na ukochanej kobiecie i stracił wszelkie złudzenia co do praw rządzących światem, choćbym doszedł do przekonania, że nie ład i harmonia, a przeklęty jakiś bezładny, piekielny chaos rządzi przebiegiem zdarzeń, to, mimo to chcę żyć i raz przywarłszy ustami do brzegów pucharu, nie oderwę się od niego, aż dopóki nie wychylę wszystkiego do dna, choćby spaść miały na mnie wszystkie nieszczęścia i rozczarowania tego świata.

Chociażbym nawet utracił wiarę w życie, choćbym się zawiódł na ukochanej kobiecie i stracił wszelkie złudzenia co do praw rządzących światem, choćbym doszedł do przekonania, że nie ład i harmonia, a przeklęty jakiś bezładny, piekielny chaos rządzi przebiegiem zdarzeń, to, mimo to chcę żyć i raz przywarłszy ustami do brzegów pucharu, nie oderwę się od niego, aż dopóki nie wychyl...

Kiedy bogacze zaczynają wojnę, biedacy muszą umierać.

Kiedy bogacze zaczynają wojnę, biedacy muszą umierać.

Jesteśmy istotami ciemności i światła, zdolnymi do barbarzyństwa i nieograniczonego okrucieństwa, ale także do miłości, śmiechu i tworzenia niezrównanego piękna. Jesteśmy jednym i drugim, to oczywiste, ale czego jest w nas więcej? Nie znam odpowiedzi… Czy „zło” jest rzeczą – czymś niezależnym, poza nami – czy też zasadniczą częścią tego, kim jesteśmy? Nie znam odpowiedzi.

Jesteśmy istotami ciemności i światła, zdolnymi do barbarzyństwa i nieograniczonego okrucieństwa, ale także do miłości, śmiechu i tworzenia niezrównanego piękna. Jesteśmy jednym i drugim, to oczywiste, ale czego jest w nas więcej? Nie znam odpowiedzi… Czy „zło” jest rzeczą – czymś niezależnym, poza nami – czy też zasadniczą częścią tego, kim jesteśmy? Nie znam odpowiedzi.

Opowiadaczom historii nie kończą się opowieści, po prostu kończy im się czas.

Opowiadaczom historii nie kończą się opowieści, po prostu kończy im się czas.

Sekret jest sekretem tylko tak długo, jak go dochowasz. Kiedy komuś go zdradzisz, traci całą swoją moc (…) Ale prawdziwej tajemnicy nie da się całkowicie rozwikłać. Zawsze pozostaje tuż poza twoim zasięgiem, jak światełko za rogiem. Możesz dostrzec jej przebłysk, poczuć jej ciepło, ale nie możesz poznać jej do głębi, dotrzeć do samego jądra. To właśnie nadaje jej wartość: nie da się jej rozgryźć, jest większa od ciebie i ode mnie, większa od wszystkiego, co znamy.

Sekret jest sekretem tylko tak długo, jak go dochowasz. Kiedy komuś go zdradzisz, traci całą swoją moc (…) Ale prawdziwej tajemnicy nie da się całkowicie rozwikłać. Zawsze pozostaje tuż poza twoim zasięgiem, jak światełko za rogiem. Możesz dostrzec jej przebłysk, poczuć jej ciepło, ale nie możesz poznać jej do głębi, dotrzeć do samego jądra. To właśnie nadaje jej wartość: nie d...