Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Poezji zza krat jest to skarbnica/ ktôrej nikt od Saszłyka się nie spodziewał/ choć trafnych obserwacji płynie tu krynica/ to nie dla niego był liryki piedestał".

"Poezji zza krat jest to skarbnica/ ktôrej nikt od Saszłyka się nie spodziewał/ choć trafnych obserwacji płynie tu krynica/ to nie dla niego był liryki piedestał".

Dużo faktów, dat i nazwisk, przez co chwilami raczej mozolnie brnie się przez jej treść.

Dużo faktów, dat i nazwisk, przez co chwilami raczej mozolnie brnie się przez jej treść.

Wartka fabuła, przystępny język, nawiązania do klasyków gatunku. Właśnie. Jak na mój gust - zbyt wiele, do tego wyłożone w sposób wręcz "łopatologiczny". Kto wyłapie smaczki romerowsko-residentowe to wyłapie, nie trzeba mu ich objaśniać :). Jednakże to lektura na lepszym poziomie niż ewentualna nowelizacja "Dying Light", tudzież nieoficjalnej kontynuacji "Świtu żywych trupów" czyli "Dead Reckoning" Anthony'ego Giangregio.

Wartka fabuła, przystępny język, nawiązania do klasyków gatunku. Właśnie. Jak na mój gust - zbyt wiele, do tego wyłożone w sposób wręcz "łopatologiczny". Kto wyłapie smaczki romerowsko-residentowe to wyłapie, nie trzeba mu ich objaśniać :). Jednakże to lektura na lepszym poziomie niż ewentualna nowelizacja "Dying Light", tudzież nieoficjalnej kontynuacji "Świtu żywych...

Cytat z książki: "Przed piętnastu laty jest wyrazistym jak stara płaskorzeźba handlowcem w firmie produkującej i sprzedającej dziecięce wózki, kaleki społecznie, cofnięty emocjonalnie, pędzi samotniczy żywot, przerywany żywiołowymi pijaństwami, w których trakcie puszczają hamulce, pękają tamy i czasem udaje mu się zaciągnąć do małego mieszkania równie pijaną kobietę, zazwyczaj jednak wraca sam". Już samo to gargantuiczne zdanie jest dobrym przykładem tego, z czym musi zmierzyć się czytelnik powieści Aleksandra Wiernego. Częste zmiany osoby i czasu w narracji. Zdania i dialogi momentami równie sztuczne jak w najgorszych Z-klasowych scenariuszach horrorów. Przesadne użycie wulgaryzmów, przez co tracą one swoją potencjalną silną wymowę. A wszystko to zastosowane dla wykreowania nader przeciętnej fabularnie opowieści, pełnej do znudzenia już znanych schematów i standardów. I choć lubię historie o wampirach, a w dodatku urodziłem się i wychowałem w tym samym mieście co autor - Wiernym czytelnikiem prozy pana Aleksandra nie zostanę. Kropka.

Cytat z książki: "Przed piętnastu laty jest wyrazistym jak stara płaskorzeźba handlowcem w firmie produkującej i sprzedającej dziecięce wózki, kaleki społecznie, cofnięty emocjonalnie, pędzi samotniczy żywot, przerywany żywiołowymi pijaństwami, w których trakcie puszczają hamulce, pękają tamy i czasem udaje mu się zaciągnąć do małego mieszkania równie pijaną kobietę,...

Pozycja rozpoczynająca się cytatem z Alberta Camusa. I to już w zasadzie wystarczający trop / klucz do treści. Rzecz dla intelektualistów i humanistów, jednakże napisana przystępnym językiem. Mnie skojarzyła się ze stylem i nastrojem opowiadań Marka Hłaski

Pozycja rozpoczynająca się cytatem z Alberta Camusa. I to już w zasadzie wystarczający trop / klucz do treści. Rzecz dla intelektualistów i humanistów, jednakże napisana przystępnym językiem. Mnie skojarzyła się ze stylem i nastrojem opowiadań Marka Hłaski

Dla miłośników 1001 ciekawostek z mniej znanej historii świata, tak współczesnej jak i dawnej. Wszystkich innych - zapewne solidnie wynudzi.

Dla miłośników 1001 ciekawostek z mniej znanej historii świata, tak współczesnej jak i dawnej. Wszystkich innych - zapewne solidnie wynudzi.

Książka napisana wyjątkowo trudnym stylem, z masą przeładowanych zdań.

Książka napisana wyjątkowo trudnym stylem, z masą przeładowanych zdań.