Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mogłam się już doczekać, kiedy będę mogła przeczytać kontynuację ,,Córki kości’’. Akcja rozpoczyna się praktycznie po wydarzeniach, które miały miejsce w pierwszej części.


Tym co, najbardziej podoba mi się w tej książce to perspektywa nie jednej, a kilku bohaterów. Uwielbiam takie rozwiązania. Pozwala to na lepsze poznanie postaci i zobaczenie ich punktu widzenia na daną sprawę. Widać, że autorka skupiła się na jeszcze lepszej ich kreacji. Aczkolwiek muszę przyznać, że czasami podejmowali lekkomyślne i nieprzemyślane decyzję. Pojawia się również delikatny wątek miłosny, który fajnie został wpleciony w fabułę.


Miałam wiele pytać po skończeniu pierwszej części, ale na szczęście odnalazłam odpowiedzi na nie w tym tomie. Pojawia się mnóstwo nowych wątków, pełno intryg, polityki i sekretów. Wielu plot twistów nie byłam, w stanie przewidzieć. System magiczny jest niesamowicie oryginalny i cieszę się, że mogłam dowiedzieć się o nim więcej. Świat został dużo bardziej rozbudowany.

Uważam, że jest to historia warta uwagi.

Nie mogłam się już doczekać, kiedy będę mogła przeczytać kontynuację ,,Córki kości’’. Akcja rozpoczyna się praktycznie po wydarzeniach, które miały miejsce w pierwszej części.


Tym co, najbardziej podoba mi się w tej książce to perspektywa nie jednej, a kilku bohaterów. Uwielbiam takie r...

Rozwiń

Zwiń

Nie mogłam napatrzeć się na tę pozycję. Wydawnictwo zdecydowało się na barwione brzegi i to był strzał w dziesiątkę. Początkowo fabuła wydawała się bardzo prosta i mocno schematyczna.

Piotr przygotowuje się do egzaminu na studia, spędzając czas na wsi, u babci, która niedawno została wdową. Zauważa, że staruszka stawia na stole trzy nakrycia, tłumacząc że w domu wciąż przebywa duch jego ukochanego dziadka Bronka i jemu też należy się talerz.

Autor ukazuje nam życie ludzi na wsi w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Ciekawie się czytało o ich wierzeniach i codziennych obowiązkach. Czułam się, jakbym razem z bohaterami uczestniczyła w rozgrywających się wydarzeniach.

Nie spodziewałam się, że ta książka będzie tak dobra. Otrzymujemy ogrom słowiańskich wierzeń. Możemy dostrzec jak one wpłynęły na ludzi. Mamy dwie perspektywy — Piotrka i duszy Bronka. Podobały mi się fragmenty z dziadkiem głównego bohatera, ponieważ przenosimy się trochę do czasów wojny i powojennych zmagań. Ta historia składania do chwilowego zatrzymania się i refleksji.

Akcja jest dosyć powolna i obawiałam się, że im dalej będę ją czytać, tym bardziej moja fascynacja tą książką opadnie. Nic bardziej mylnego. Przez cały czas nie potrafiłam się od niej oderwać. Artur Żak niesamowicie operuje słowem.

Nie mogłam napatrzeć się na tę pozycję. Wydawnictwo zdecydowało się na barwione brzegi i to był strzał w dziesiątkę. Początkowo fabuła wydawała się bardzo prosta i mocno schematyczna.

Piotr przygotowuje się do egzaminu na studia, spędzając czas na wsi, u babci, która niedawno została wdow...

Rozwiń

Zwiń

Miałam okazję ponownie przeczytać ,,Dwór skrzydeł i zguby’’. Przyjemnie było zrobić reread tej serii. Wracamy na Dwór Wiosny, w którym główną bohaterkę czeka niełatwe zadanie. Musi zdobyć jak najwięcej informacji o działaniach Tamlina oraz króla Hybernii. Przygotujcie się na wiele spisków, intryg oraz tajemnic.

Czasami odnosiłam wrażenie, że autorka już sama nie wiedziała, w jakim kierunku chce iść. Zbyt dużo rzeczy się działo, w krótkim odstępie czasowym. Akcja była dynamiczna, pojawiło się wiele plot twistów.

Spodobało mi się w tej części to, że otrzymujemy taką różnorodność postaci. Nie skupiamy się tylko na tych głównych, ale również drugoplanowych. Wielu z nich zaskarbiło sobie moją sympatię. Kocham to w jaki sposób przedstawiono siostrzaną miłość. W końcu Tamlin zaczął być tą samą osobą, którą poznałam w pierwszym tomie. Sarah J Maas świetnie opisała sceny batalistyczne. Czułam się jakbym razem z bohaterami brała w nich udział.

Miałam okazję ponownie przeczytać ,,Dwór skrzydeł i zguby’’. Przyjemnie było zrobić reread tej serii. Wracamy na Dwór Wiosny, w którym główną bohaterkę czeka niełatwe zadanie. Musi zdobyć jak najwięcej informacji o działaniach Tamlina oraz króla Hybernii. Przygotujcie się na wiele spisków,...

Rozwiń

Zwiń

,,How Does It Feel?’’ to książka, co do której mam mocno mieszane odczucia. Miała kilka fajnych momentów, ale nie spodobała mi się tak jak powinna. Sam wstęp był tak długi, że w kółko biłam się z myślami, czy jednak jej nie odłożyć. Później robi się coraz ciekawiej, ponieważ Callie trafia do magicznej krainy.

Zachowanie głównej bohaterki, było dla mnie często mało logiczne. Nie potrafiłam zrozumieć jej decyzji. Nie przepadałam za nią, wydawała mi się strasznie dziecinna.

Mamy motyw enemies to lovers, ale ja tutaj tego nie czułam. Romans w tej książce nie istnieje. Uważam, że był on na siłę dodany, a tak naprawdę nic nie wnosił. Nie było żadnej chemii ani napięcia między postaciami. Już dawno nie czytałam tak źle napisanej relacji miłosnej.

Pojawia się sporo drastyczniejszych scen i sposób, w jaki je napisano był dla mnie absurdalny. Pojawia się sporo wulgarnych i obraźliwych słów. Według mnie ta książka powinna być +18. Mocno odbiłam się od tej pozycji.

,,How Does It Feel?’’ to książka, co do której mam mocno mieszane odczucia. Miała kilka fajnych momentów, ale nie spodobała mi się tak jak powinna. Sam wstęp był tak długi, że w kółko biłam się z myślami, czy jednak jej nie odłożyć. Później robi się coraz ciekawiej, ponieważ Callie trafia ...

Rozwiń

Zwiń

Zanim przeczytacie ,,Szklany Tron’’ to warto sięgnąć po ,,Zabójczynię’’, która składa się z pięciu opowieści. W tej książce dowiadujemy się jak wcześniej wyglądało życie najgroźniejszej zabójczyni Adarlanu. Autorka przybliżyła nam bardziej postać Sama.

Odnosiłam wrażenie, że trochę za szybko się kończą te historie. Nim faktycznie się w jakąś bardziej wciągnęłam, to już byłam przy jej końcu. Niektóre wątki zostały lepiej rozwinięte. Akcja jest wartka, cały czas coś się działo. Było trochę brutalnie i nie zabrakło plot twistów.

Podobało mi się to, że mogłam zobaczyć jaka wcześniej była Celaena. I muszę przyznać, że praktycznie nic się nie zmieniła. Kocham jej cięty język oraz to jaka była inteligenta i sprytna. Jest to jedna z moich ulubionych książkowych postaci. Uwielbiam czytać o jej niebezpiecznych przygodach.

Uważam, że jest to fajny dodatek, który trochę uzupełni wiedzę o głównej bohaterce. Warto po to sięgnąć, nawet jak już zna się całą serię.

Zanim przeczytacie ,,Szklany Tron’’ to warto sięgnąć po ,,Zabójczynię’’, która składa się z pięciu opowieści. W tej książce dowiadujemy się jak wcześniej wyglądało życie najgroźniejszej zabójczyni Adarlanu. Autorka przybliżyła nam bardziej postać Sama.

Odnosiłam wrażenie, że trochę za szy...

Rozwiń

Zwiń

Byłam bardzo ciekawa tej książki, ponieważ pokochałam twórczość autorki. Miałam lekkie obawy, czy mi się spodoba. Na szczęście Rebecca Yarros sprostała moim oczekiwaniom.

Życie Ember Howard w jednym momencie zmienia się diametralnie. Przybycie żołnierzy oznaczało tylko jedno, jej tata już nigdy nie wróci. Dziewczyna wiedziała, że nie może się załamać, że musi być oparciem dla swojej rodziny. Tłumiła w sobie cierpienie i ból. Ciężko mi było powstrzymać łzy, ponieważ odczuwałam wszystkie emocje Ember. Strata bliskiej osoby to straszny czas.

Nieoczekiwanie na jej drodze staje Josh Walker, który chce pomóc głównej bohaterce. Byłam oczarowana jego dojrzałością. Tym, że stawiał zawsze dobro dziewczyny na pierwszym miejscu. Ich relacja powoli się rozwijała, ale była bardzo intensywna.

,,Każdym skrawkiem duszy’’ to historia, która wzrusza i łamie serduszko. Jest trochę przewidywalna, ale mi to nie przeszkadzało. Porusza ciężki temat jakim jest strata bliskiej osoby i prób poradzenia sobie z tym.

Byłam bardzo ciekawa tej książki, ponieważ pokochałam twórczość autorki. Miałam lekkie obawy, czy mi się spodoba. Na szczęście Rebecca Yarros sprostała moim oczekiwaniom.

Życie Ember Howard w jednym momencie zmienia się diametralnie. Przybycie żołnierzy oznaczało tylko jedno, jej tata już...

Rozwiń

Zwiń

Pierwszy tom nie za bardzo przypadł mi do gustu. Kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po ,,Dwór mgieł i furii’’ miałam obawy, że będę rozczarowana. Nie byłam pewna, czy to jednak seria dla mnie. Na szczęście okazało się, że kontynuacja jest niesamowita! Nie potrafiłam się oderwać. Sarah J. Maas świetnie przedstawiła Dwór Nocy.

Podobało mi się to, że autora zmieniła kierunek, w którym podążała fabuła. Ta część pozwoliła nie tylko bardziej Feyre, ale również Rhysa. Główna bohaterka w końcu przestała być irytująca, zaczęła podejmować dojrzałe decyzję. Nie była już ślepo zapatrzona w Tamlina. Byłam trochę w szoku, kiedy ukazano nam jego prawdziwe oblicze. Uwielbiałam fragmenty, kiedy Rhys i Feyra okazywali sobie uczucia. Strasznie im kibicowałam.

Pojawia się wiele niespodziewanych zwrotów akcji. W trakcie czytania towarzyszyło mi wiele emocji. Uważam, że warto sięgnąć po kontynuację, która jest o niebo lepsza od pierwszego tomu. @wydawnictwo_uroboros wydaje teraz tę serię w nowej szacie graficznej.

Pierwszy tom nie za bardzo przypadł mi do gustu. Kiedy po raz pierwszy sięgnęłam po ,,Dwór mgieł i furii’’ miałam obawy, że będę rozczarowana. Nie byłam pewna, czy to jednak seria dla mnie. Na szczęście okazało się, że kontynuacja jest niesamowita! Nie potrafiłam się oderwać. Sarah J. Maas...

Rozwiń

Zwiń

Kiedy zaczęłam czytać ,,Furyborn’’ przepadłam. Sama nie wiem, którą z perspektyw bardziej lubiłam - Rielle czy Eliany. Obie bohaterki zostały świetnie wykreowane. Podziwiałam to, jak silne i waleczne były. Miały sporo wspólnych cech. Widać, że Claire poświęciła sporo czasu na kreacje postaci. Nie tylko tych głównych, ale również drugoplanowych. Otrzymujemy dwie linie czasowe, które w pewien sposób są ze sobą powiązane.

Tym co najbardziej mi się podobało, to tempo akcji. Cały czas się działo, a autorka na każdym kroku zaskakiwała mnie plot twistami. Mam wiele pytań i liczę, że w następnym tomie uzyskać na nie odpowiedź. Sam początek był na tyle mocny, że musiałam się dowiedzieć co będzie dalej. Razem z bohaterami uczestniczyłam w ich podróży, która nie była łatwa. Fabuła jest dosyć skomplikowana i pełna intryg.

Pojawia się wątek miłosny u obu bohaterek. O ile ten u Rielle był świetny, to z tym u Eliany miałam problem. Mam wrażenie, że długo nie było nic, a nagle wielkie uczucie. Było to strasznie nienaturalne.

Na koniec muszę wspomnieć o wydaniu, bo jest przepiękne.

Kiedy zaczęłam czytać ,,Furyborn’’ przepadłam. Sama nie wiem, którą z perspektyw bardziej lubiłam - Rielle czy Eliany. Obie bohaterki zostały świetnie wykreowane. Podziwiałam to, jak silne i waleczne były. Miały sporo wspólnych cech. Widać, że Claire poświęciła sporo czasu na kreacje posta...

Rozwiń

Zwiń

Dzięki uprzejmości @wydawnictwo_uroboros w moje łapki trafił pierwszy tom nowego wydania ,,Dworu Cierni i Róż’’. To już chyba mój 3 reread tej pozycji i nadal mam podobne odczucia.

Pierwszy tom nadal mnie nie porywa. Początek jest dosyć nużąco poprowadzony. Niby coś się dzieje, ale nie wciąga tak jak powinno. Zachowanie głównej bohaterki było strasznie infantylne. Nie zliczę ile razy wywróciłam oczami z powodu jej absurdalnego zachowania. Kiedy czytałam o jej wewnętrznych przemyśleniach, to miałam ochotę odłożyć książkę. Dopiero pod koniec, zaczęłam zmieniać o niej swoje zdanie. Tamlina to miałam ochotę dosłownie udusić. Dawno żaden bohater tak nie działał mi na nerwy. Rhys to mój książkowy mąż. Kocham to, w jaki sposób został wykreowany.

Akcja bardzo mocno się dłużyła. Brakowało mi elementu zaskoczenia i wszystko było przewidywalne.

Po skończeniu tej pozycji, długo się zabierałam za ,,Dwór mgieł i furii’’.

Mogę tylko napisać, że im dalej tym lepiej, więc warto dać szansę autorce i sięgnąć po kolejne tomy. Większą miłość zdecydowanie mam do ,,Szklanego Tronu’’.

Dzięki uprzejmości @wydawnictwo_uroboros w moje łapki trafił pierwszy tom nowego wydania ,,Dworu Cierni i Róż’’. To już chyba mój 3 reread tej pozycji i nadal mam podobne odczucia.

Pierwszy tom nadal mnie nie porywa. Początek jest dosyć nużąco poprowadzony. Niby coś się dzieje, ale nie wc...

Rozwiń

Zwiń

Lor nigdy nie zaznała smaku wolności. Od dzieciństwa przebywała w niewoli. Nieoczekiwanie otrzymuje ratunek i trafia na dwór Króla Słońca. Wszystko jednak ma swoją cenę. Zmuszona jest do wzięcia udziału w trwających zawodach.

Nie mogłam się doczekać, kiedy będę mogła sięgnąć po tę pozycję. Czułam, że będzie to trochę podobny klimat do Sarah J Maas. Lor to postać niesłychanie zdeterminowana. Na każdym kroku zaskakiwało mnie, to jak odważna była. Widać jak na przestrzeni czasu stała się jeszcze bardziej silniejsza. Czasami jej zachowanie było dziecinne i irytujące. Zwłaszcza przy Atlasie zachowywała się jakby straciła zdrowy rozsądek. Gabriel budził we mnie mieszane odczucia. Czasami go uwielbiałam, a innym razem liczyłam, że Lor wbije mu nóż w serce. Było zdecydowanie zbyt mało fragmentów poświęconych Nadirowi.

Uwielbiam motyw turnieju! Lubię książki, w których czuć ducha rywalizacji i dreszczyk emocji. Główna bohaterka na każdym kroku udowadniała innym, że nie jest tylko ,,Umbrysjkim Szczurem’’. Czeka ją wiele ciężkich prób.

Była trochę przewidywalna. Moje domysły odnośnie Atlasa się sprawdziły. Zakończenie również mnie nie zaskoczyło, ponieważ czułam, że tak to się wszystko potoczy. Pomimo tego, świetnie mi się ją czytało. Nie mogę się doczekać kontynuacji.

Lor nigdy nie zaznała smaku wolności. Od dzieciństwa przebywała w niewoli. Nieoczekiwanie otrzymuje ratunek i trafia na dwór Króla Słońca. Wszystko jednak ma swoją cenę. Zmuszona jest do wzięcia udziału w trwających zawodach.

Nie mogłam się doczekać, kiedy będę mogła sięgnąć po tę pozycję...

Rozwiń

Zwiń