Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo przyjemna lektura, czyta się lekko, szybko. Nie porusza jakoś dogłębnie ale daje dużo przyjemności.

Bardzo przyjemna lektura, czyta się lekko, szybko. Nie porusza jakoś dogłębnie ale daje dużo przyjemności.

Jestem znacznie przeterminowaną nastolatką (mam 21 lat) ale mimo to książkę czytało mi się całkiem fajnie. Studiuje pedagogikę i musiałam przeczytać ją na ćwiczenia. Naturalnie nie lubię elementu przymusu więc nastawienie miałam negatywne ;) ale jest tak fajnie wizualnie zrobiona (obrazki, wyszczególnione cytaty), że lubi się od pierwszego wejrzenia. Nie lubię poradników, bo łatwo pisać, a życie życiem i w praktyce to gorzej wygląda, jednak w przypadku tego muszę stwierdzić, że zawiera dużo mądrych, cennych porad, które z pewnością mogą pomóc młodemu człowiekowi zmierzyć się z życiem. Książka mimo, że adresowana do nastolatków zawiera wiele uniwersalnych treści i każdy może wyciągnąć coś dla siebie. Oczywiście nie łudziłabym się, ze wystarczy kupić książkę nastolatkowi, on przeczyta i będziemy żyli długo i szczęśliwie bo książka jak to w poradnikach bywa nie daje żadnych złotych recept tylko wskazuje drogę, która może nas doprowadzić do celu (szczęśliwego życia) ale wymaga od nas duuuużo ciężkiej pracy.

Jestem znacznie przeterminowaną nastolatką (mam 21 lat) ale mimo to książkę czytało mi się całkiem fajnie. Studiuje pedagogikę i musiałam przeczytać ją na ćwiczenia. Naturalnie nie lubię elementu przymusu więc nastawienie miałam negatywne ;) ale jest tak fajnie wizualnie zrobiona (obrazki, wyszczególnione cytaty), że lubi się od pierwszego wejrzenia. Nie lubię poradników,...

Bardzo fajna, napisana prostym językiem, bardzo interesujące przykłady, przejżyście i ciekawie wszystko wytłumaczone. Jeśli ktoś lubi różne eksperymenty, interesuje się psychologią, socjologią (niekoniecznie w zaawansowanym stopniu) to jak najbardziej warto. Ale jeśli ktoś myśli, ze po przeczytaniu będzie mógł sobie okręcać innych wkoło palca i sam się nie da naciągnąć to może się trochę rozczarować ;) Większość sposobów wpływu zawartych w książce jest oczywista, jak czytałam myślałam sobie, że to przecież jasne (ale z drugiej strony po głębszej analizie - nie raz dałam się naciągnąć) ale jasne czy nie na pewno warto sobie pewne fakty głębiej zanalizować żebyśmy mogli wychwycić jak ktoś będzie chciał nas omotać ;)

Bardzo fajna, napisana prostym językiem, bardzo interesujące przykłady, przejżyście i ciekawie wszystko wytłumaczone. Jeśli ktoś lubi różne eksperymenty, interesuje się psychologią, socjologią (niekoniecznie w zaawansowanym stopniu) to jak najbardziej warto. Ale jeśli ktoś myśli, ze po przeczytaniu będzie mógł sobie okręcać innych wkoło palca i sam się nie da naciągnąć to...

Książkę czytałam przymusowo na potrzeby studiów wiec byłam trochę negatywnie nastawiona ale nie było źle.W celach naukowych informacje podane w jasny, zwięzły sposób. Jeśli ktoś tak czyta dla siebie to fajnie opisane różnice komunikacji mężczyzn i kobiet ale brakuje przykładów z życia i głębszego odniesienia teorii do praktyki.

Książkę czytałam przymusowo na potrzeby studiów wiec byłam trochę negatywnie nastawiona ale nie było źle.W celach naukowych informacje podane w jasny, zwięzły sposób. Jeśli ktoś tak czyta dla siebie to fajnie opisane różnice komunikacji mężczyzn i kobiet ale brakuje przykładów z życia i głębszego odniesienia teorii do praktyki.

Zbiór pełnych ciepła opowiadać zdecydowanie godny polecenia. Mimo pozornej lekkości głębokie. Zdecydowanie warto :)

Zbiór pełnych ciepła opowiadać zdecydowanie godny polecenia. Mimo pozornej lekkości głębokie. Zdecydowanie warto :)

Ja również Talki znałam z felietonów w Gazecie Wyborczej więc kiedy zobaczyłam tą książkę w bibliotece zaraz się na nią rzuciłam i nie zawiodłam się. Bałam się, że może w nadmiarze mi się "przejedzą" ale nie, gdzie tam. To zbiór pełnych ciepła i humoru opowieści, których czytanie sprawia niesamowitą przyjemność. I niby są nierealne, ale jednak wiadomo, że coś w tym jest ;)

Ja również Talki znałam z felietonów w Gazecie Wyborczej więc kiedy zobaczyłam tą książkę w bibliotece zaraz się na nią rzuciłam i nie zawiodłam się. Bałam się, że może w nadmiarze mi się "przejedzą" ale nie, gdzie tam. To zbiór pełnych ciepła i humoru opowieści, których czytanie sprawia niesamowitą przyjemność. I niby są nierealne, ale jednak wiadomo, że coś w tym jest ;)

Na początku podobała mi się bardzo, ale potem jakoś tak końcówka już mniej ale ogólnie książką fajna

Na początku podobała mi się bardzo, ale potem jakoś tak końcówka już mniej ale ogólnie książką fajna

Niby fajna ale dłużyła mi się. Mnogość postaci z moim wolnym kojarzeniem była trochę problematyczna. Podobał mi się początek
i charakterystyczny dla Chmielewskiej lekki, zabawny styl, ale jak dla mnie trochę za długo się wszystko ciągnęło.

Niby fajna ale dłużyła mi się. Mnogość postaci z moim wolnym kojarzeniem była trochę problematyczna. Podobał mi się początek
i charakterystyczny dla Chmielewskiej lekki, zabawny styl, ale jak dla mnie trochę za długo się wszystko ciągnęło.

Do połowy bardzo mi się podobało, ale później miałam wrażenie, że ciągle właściwie jest to samo. Ale ogólnie czyta się fajnie i można kilka "perełek" znaleźć :)

Do połowy bardzo mi się podobało, ale później miałam wrażenie, że ciągle właściwie jest to samo. Ale ogólnie czyta się fajnie i można kilka "perełek" znaleźć :)

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony książkę czyta się dobrze, podoba mi się sposób w jaki jest napisana. Historia Ateny, głównej bohaterki opisana jest w formie zapisu z rozmowy z kilkoma osobami, które na różny sposób miały z nią związek. Bardzo ciekawie ciekawie fragmenty są powiązane i zakończenie jest interesujące.
Z drugiej strony jakoś w ogóle nie przemawia do mnie filozofia książki. O ile w "Na brzegu rzeki Pierdy..." jakoś tak mi ten wątek religijny nie przeszkadzał to tu jakoś tak bardziej mnie śmieszył niż inspirował.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony książkę czyta się dobrze, podoba mi się sposób w jaki jest napisana. Historia Ateny, głównej bohaterki opisana jest w formie zapisu z rozmowy z kilkoma osobami, które na różny sposób miały z nią związek. Bardzo ciekawie ciekawie fragmenty są powiązane i zakończenie jest interesujące.
Z drugiej strony jakoś w ogóle nie przemawia do mnie...

Dobrnęłam do końca, chodź łatwo nie było.

Bardzo ucieszyłam się gdy znalazłam książkę pod choinką. Słyszałam, że film fajny wiec pomyślałam, że książka pewnie jeszcze lepsza. Przyznam jednak, że mocno się zawiodłam.

Przede wszystkim trochę nie mój klimat, Życiowa filozofia bohaterki mocno różni się od mojej i może to główny powód dlaczego nie mogłam wczuć się w jej postać (nie wiem czy Wy też tak robicie, ale ja muszę czuć więź z bohaterem ;).
Właściwie przyznam szczerze, że nie bardzo rozumiem czemu bohaterka kiedyś tak cierpiała? Przecież sama chciała rozwodu. albo to rozstanie z Davidem też jakoś tego nie rozumiem niby się tak kochali no to czemu nie mogli być razem? Dla mnie to trochę bez sensu.

Książka napisana jest dość fajnym językiem i podobała mi się część o Indonezji ale to chyba jedyne pozytywy. Po za tym jak dla mnie niestety nuuuuda.

Ps. Marudzę, a jednak doczytałam od końca. To dlatego, że jakoś tak nie lubię nie kończyć no i to prezent :D. Nawet nie żałuje bo część o Indonezji była tak na 3 gwiazdki :)

Dobrnęłam do końca, chodź łatwo nie było.

Bardzo ucieszyłam się gdy znalazłam książkę pod choinką. Słyszałam, że film fajny wiec pomyślałam, że książka pewnie jeszcze lepsza. Przyznam jednak, że mocno się zawiodłam.

Przede wszystkim trochę nie mój klimat, Życiowa filozofia bohaterki mocno różni się od mojej i może to główny powód dlaczego nie mogłam wczuć się w jej...