Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bolało psychicznie jak i fizycznie, gdy czytałem tę książkę. Zaskakująca, przejmująca, zastanawiająca, wywołująca przemyślenia książka. Pokazująca w jakim stopniu człowiek może przyzwyczaić się do pewnego stanu rzeczy.

Wolność to niewola. Niewola to wolność.

Prawda jest wtedy, gdy w nią uwierzymy; nie jest ona obiektywna, staje się ona prawdą, wtedy, gdy sami w nią wierzymy.

Prawdziwa władza, to władza nad umysłami ludzi.

Kochać Wielkiego Brata!

Bolało psychicznie jak i fizycznie, gdy czytałem tę książkę. Zaskakująca, przejmująca, zastanawiająca, wywołująca przemyślenia książka. Pokazująca w jakim stopniu człowiek może przyzwyczaić się do pewnego stanu rzeczy.

Wolność to niewola. Niewola to wolność.

Prawda jest wtedy, gdy w nią uwierzymy; nie jest ona obiektywna, staje się ona prawdą, wtedy, gdy sami w nią...

Książka nie tylko opowiada historię Altaira zawartą w pierwszej części gry z 2007 roku, a też dalsze jego losy. Nie jestem pewien czy książka nie zmieniła historii z gry, bo ogrywałem ją dłuższy czas temu, jedynie mogę tylko stwierdzić, że jest bardzo podobna, z tego co pamiętam. Fabuła z gry zajmuje jedną trzecią książki. Dlatego warto ją przeczytać, ponieważ jest dużo więcej opowiedziane nie tylko o losach Altaira, ale również o zakonie tytułowych Asasynów. Nie chcę się wypowiadać o stylu pisania autora, bo jest to subiektywna opinia każdego czytelnika, ale użyte w niej słowa i określenia pokrywają się z czasami w których historia książki się dzieje. Moja ocena książki jest podparta i możliwe, że zawyżona z powodu tego, że bardzo lubię uniwersum Assassin’s Creed. Nie mam co do tego pewności, ale biorę to pod uwagę. Jednak nie zmienia to faktu, że spodobała mi się historia, a to czy wam się spodoba, jest tylko jeden sposób na to by się przekonać. Przeczytać samemu.

Książka nie tylko opowiada historię Altaira zawartą w pierwszej części gry z 2007 roku, a też dalsze jego losy. Nie jestem pewien czy książka nie zmieniła historii z gry, bo ogrywałem ją dłuższy czas temu, jedynie mogę tylko stwierdzić, że jest bardzo podobna, z tego co pamiętam. Fabuła z gry zajmuje jedną trzecią książki. Dlatego warto ją przeczytać, ponieważ jest dużo...

Koncept na początku był fajny, z tymi dwoma podejrzanymi, ale czym dalej w las, to historia zaczęła się ciągnąć. Książka ma 383 stron, a ja lekko bym z niej wyciął właśnie tych 83 stron.
Oczywiście są to moje odczucia.
Książka stała się popularna za sprawą innego autora książek, który polecił debiutującego autora właśnie tej książki.
Ogólnie była okej, ale w niektórych momentach przynudzała.
Jest to moja osobista opinia, podpierana moim widzimisię i innymi innościami, więc proszę podchodzić do niej z dystansem.

Koncept na początku był fajny, z tymi dwoma podejrzanymi, ale czym dalej w las, to historia zaczęła się ciągnąć. Książka ma 383 stron, a ja lekko bym z niej wyciął właśnie tych 83 stron.
Oczywiście są to moje odczucia.
Książka stała się popularna za sprawą innego autora książek, który polecił debiutującego autora właśnie tej książki.
Ogólnie była okej, ale w niektórych...

Przyzwoita książka. Nie jest to jakoś wymyślna fabuła, czy pełna emocjonujących chwil. Autorka nie mogła pozwolić sobie na więcej, tak myślę. Musiała uważać na to co pisze, żeby nie namieszać czegoś w kanonie. Mogę się mylić.
Ale historia Ahsoki, która zawarta jest w tej książce, jest bardziej skierowana do osób, które znają dawną uczennice Anakina. Oczywiście, czy tak jest, to samemu trzeba to sprawdzić.

Przyzwoita książka. Nie jest to jakoś wymyślna fabuła, czy pełna emocjonujących chwil. Autorka nie mogła pozwolić sobie na więcej, tak myślę. Musiała uważać na to co pisze, żeby nie namieszać czegoś w kanonie. Mogę się mylić.
Ale historia Ahsoki, która zawarta jest w tej książce, jest bardziej skierowana do osób, które znają dawną uczennice Anakina. Oczywiście, czy tak...

Zawiodłem się, i to bardzio. Nie wiem, może miałem błędne oczekiwania, do fabuły tej książki. Jest nudna, może początkowe strony zaciekawiały, ale później, jak się przekonałem, było tylko gorzej. Żadnej akcji, czy emocji z czytania, jedynie nudne dialogi, pomiędzy politykami i rodziną Eda. Fabuła toczy się jak krew z nosa, strasznie powoli. Ja nie chcę czytać, o tym, że sekretarka pie***y się, z jakimś grubym politykiem, ale to, co zrobić, żeby przetrwać nadchodzący kataklizm. Zawiodłem się, ale coż... jeżeli ktoś, lubi takie książki, to nie zabraniam jej przeczytać. (Nie przeczytałem jej do końca, po prostu nie umiałem).

Zawiodłem się, i to bardzio. Nie wiem, może miałem błędne oczekiwania, do fabuły tej książki. Jest nudna, może początkowe strony zaciekawiały, ale później, jak się przekonałem, było tylko gorzej. Żadnej akcji, czy emocji z czytania, jedynie nudne dialogi, pomiędzy politykami i rodziną Eda. Fabuła toczy się jak krew z nosa, strasznie powoli. Ja nie chcę czytać, o tym, że...

Książka osobiście mi się spodobała, ale również podeszłem do niej neutralnie, nie patrząc na moje emocje z jej czytania. Cała historia jest napisana w taki sposób, żeby cały czas była akcja. Nie było tam zbędnych informacji, czy rozpisywania się o nieznaczących szczegółach. Akcja trzyma w napięciu, oczywiście historia jest skierowana do młodszych czytelników, ale myślę, że starszym czytelnikom nie będzie to przeszkadzać. Oczywiście nie jest to pozycja doskonała, ale oryginalna z dobrymi postaciami i fabułą. Polecam.

Książka osobiście mi się spodobała, ale również podeszłem do niej neutralnie, nie patrząc na moje emocje z jej czytania. Cała historia jest napisana w taki sposób, żeby cały czas była akcja. Nie było tam zbędnych informacji, czy rozpisywania się o nieznaczących szczegółach. Akcja trzyma w napięciu, oczywiście historia jest skierowana do młodszych czytelników, ale myślę, że...

Cóż, wspaniała fabuła, niesamowici bohaterowie, to usłyszałem od recenzentów i takie też, czytałem opinie od zwykłych ludzi. Czy tak jest? Musiałem sam się o tym przekonać. No i się przekonałem... (Rozumiem, że każdy ma swój gust). Bardziej chciałbym napisać o absurdach, zawartych w tej książce. Rozpocznijmy od tego, mamy sobie dziewczynę, która jest zabójczynią, nie ona jest najlepszą zabójczynią w tej kranie. Ok, pomyślałem sobie super, mamy postać, która nie przebiera w zabijaniu i jest bezlitosna. Ale co się okazało, że na trzeciej czy czwartej stronie, już się rumieni do księcia, którego nienawidzi, i podziwia jego wygląd. Irytacja rosła! I do tego, jak ona sobie ustala, jak i w ile sekund zdoła komuś poderżnąć gardło, ale rumieniec i szkliste oczy muszą być nie? Nienawidzi, ale się rumieni, o co chodzi? Jakby pani autorka Sarah J mass, nie wspominała, jaka z niej jest zabójczyni i ile by zabiła ludzi i co ona by nie zrobiła ze strażnikami, to nigdy bym nie pomyślał, że ona może być morderczynią. Irytacja rosła, ale dobra, pomyślałem sobie: może się coś zmieni. Nie, nic. Książę to też płytki bohater nic sobą nie prezentujący, jedynie kapitan wzbudzał sympatie i zaciekawienie. Fabuła, samo to, że wybierają na obrońcę Króla kogoś, kto nienawidzi go i najchętniej by go zabił. Ale to nie koniec, biorą osoby skazane za morderstwa, zwykłych kryminalistów. Do pisowni się nie przyczepie, bo czyta się bardzo dobrze. Sarah J Mass, chciała stworzyć bohaterkę, która jest zabójczynią, ale zarazem po jakimś czasie się zakochuje. Ok, dobrze, ale nie robi się tego już na początku książki! Napisała książkę, w której bohaterowie są nienaturalni, sztuczni i irytujący.

Cóż, wspaniała fabuła, niesamowici bohaterowie, to usłyszałem od recenzentów i takie też, czytałem opinie od zwykłych ludzi. Czy tak jest? Musiałem sam się o tym przekonać. No i się przekonałem... (Rozumiem, że każdy ma swój gust). Bardziej chciałbym napisać o absurdach, zawartych w tej książce. Rozpocznijmy od tego, mamy sobie dziewczynę, która jest zabójczynią, nie ona...

Mam wrażenie, że niektóre opisy są specjalnie przedługie. Fajnie się czyta, ale gdy natykam się na zapychacze... zniechęca mnie, to do czytania.

Mam wrażenie, że niektóre opisy są specjalnie przedługie. Fajnie się czyta, ale gdy natykam się na zapychacze... zniechęca mnie, to do czytania.

Cóż, książka mi się podobała, fajnie się ją czytało, pomimo prostego tekstu, nad którym nie trzeba ślęczeć i się wysilać. Prosto napisana fajna fabuła, dobre zakończenie. Nie jest to super książka, tylko dobra i tyle. To moje osobiste zdanie.

Cóż, książka mi się podobała, fajnie się ją czytało, pomimo prostego tekstu, nad którym nie trzeba ślęczeć i się wysilać. Prosto napisana fajna fabuła, dobre zakończenie. Nie jest to super książka, tylko dobra i tyle. To moje osobiste zdanie.