Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Koper w interesujący sposób opisuje tutaj biogramy kilku najważniejszych polityków II RP. Skupia się przede wszystkim na ich życiu prywatnym, ale nie zawsze. To co opisał jest jak najbardziej ciekawe i godne polecenia. Niestety czasem autor powiela pewne mity i stereotypy.

Niestety widać tutaj pewne braki warsztatowe. Uboga bibliografia, brak przypisów czy nawet wyjaśnień źródłoznawczych. Pan Koper jest jednak z tego znany - swego czasu miał batalię sądową o plagiaty.

Największym minusem jest jednak "chwyt" związany z tytułem. Według mnie, nie odpowiada on zawartości książki. Sugeruje on ukazanie życia prywatnego elit, podczas gdy w środku czytamy mniej lub bardziej "prywatne biogramy". Najciekawszy jest przykrótki wstęp, gdzie dowiadujemy się o brydżu, kabaretach czy okultyzmie w kontekście elit. I taka powinna być cała książka. No i kolejne zagadnienie. Czy poprzez termin "elity" należy rozumieć tylko polityków? Mam pewną wątpliwość, ale właśnie tak to rozumie Koper.

Koper w interesujący sposób opisuje tutaj biogramy kilku najważniejszych polityków II RP. Skupia się przede wszystkim na ich życiu prywatnym, ale nie zawsze. To co opisał jest jak najbardziej ciekawe i godne polecenia. Niestety czasem autor powiela pewne mity i stereotypy.

Niestety widać tutaj pewne braki warsztatowe. Uboga bibliografia, brak przypisów czy nawet wyjaśnień...

Paczkowski to już ugruntowane nazwisko w polskiej historiografii. Wybitny badacz schyłku lat PRL-u. Myślę, że dla zainteresowanych tą książką nie trzeba przedstawiać jego sylwetki. Warto zaznaczyć jedynie, że badacz sam był uczestnikiem opisywanych wydarzeń.

Wbrew opisowi na tylnej okładce książka nie jest najobszerniejszą kroniką stanu wojennego - i bardzo dobrze! Autor z wyczuciem pióra opisuje wydarzenia. Są one przedstawione dokładnie, ale przeciętny czytelnik nie będzie znużony natłokiem informacji. Na plus zdecydowanie zasługuje obszerna geneza oraz post scriptum stanu wojennego.

Znajdą się i minusy. Niestety w książce nie znajdziemy prawie wcale zdjęć (dosłownie 5 fotografii) i skanów dokumentów. Myślę, że standardem powinna być już atrakcyjna oprawa audiowizualna - tym bardziej, że materiałów o stanie wojennym nie brakuje.

Reasumując - książka bardzo zajmująca. Czyta się ją naprawdę szybko mimo swojej obszerności. Dla osób zaznajomionych z tematem pewnie niczego nowego nie będzie. Dla laików może z kolei zbyt wiele. Publikacja idealna dla osób zaznajomionych z tematem chcących poszerzyć swoją wiedzę.

Paczkowski to już ugruntowane nazwisko w polskiej historiografii. Wybitny badacz schyłku lat PRL-u. Myślę, że dla zainteresowanych tą książką nie trzeba przedstawiać jego sylwetki. Warto zaznaczyć jedynie, że badacz sam był uczestnikiem opisywanych wydarzeń.

Wbrew opisowi na tylnej okładce książka nie jest najobszerniejszą kroniką stanu wojennego - i bardzo dobrze! Autor z...

Reportaż rządzi się swoimi prawami - i tak jest też tutaj. Na wstępie zaznaczam, że jest to zarówno wadą i zaletą. Autor zgrabnie manewruje między wieloma konwencjami - tradycyjnej biografii, syntezy epoki, wywiadu. Warto zatrzymać się nad każdym z tych elementów.
Wywiady z żyjącymi komunistami (świadkami historii Bieruta) to zdecydowanie najcenniejszy element książki. Pozwalają głębiej wejść w mentalność tego okresu i poznać, jak mówi podtytuł, religijność komunizmu. Niezwykłym plusem jest zgrabna synteza dziejów współtowarzyszących Bierutowi. Napisana w bardzo przystępny sposób, atrakcyjny dla laika, ale niestety często przyćmiewająca żywot głównego bohatera. Sama biografia poprowadzona jest bardzo ciekawie (szczególnie do 1944 roku). W końcowym okresie niestety zbyt wiele uwagi poświęcono sprawom politycznym, a mniej samemu charakterowi Bieruta. Jednym z największych minusów jest brak większej polemiki z własnymi ustaleniami, faktami czy nawet wypowiedziami historyków i świadków historii.
Mimo wszystko dla osób zainteresowanych pierwszymi latami powojennej Polski czy losami pierwszego sekretarza PZPR będzie to bardzo udana lektura. Polecam.

Reportaż rządzi się swoimi prawami - i tak jest też tutaj. Na wstępie zaznaczam, że jest to zarówno wadą i zaletą. Autor zgrabnie manewruje między wieloma konwencjami - tradycyjnej biografii, syntezy epoki, wywiadu. Warto zatrzymać się nad każdym z tych elementów.
Wywiady z żyjącymi komunistami (świadkami historii Bieruta) to zdecydowanie najcenniejszy element książki....