Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hm...mam mocno mieszane uczucia. Z jednej strony nie bardzo można się do czegoś przyczepić, z drugiej zaś .. kurcze - nie o takiego KINGA walczyłem. Wszystko jest tak jak trzeba, poznajemy cukierkowo-katolicką rodzinkę Mortonów, sukcesy i dramaty głównego bohatera na przestrzeni lat, niby coś u Mortonów nie najlepiej niby ... kurczę - miałem nadzieję, że właśnie Mortonowie będą trochę bliżej całej akcji (nie wiem, że mamusia co to indyka niosła miała jakieś informacje, badania czy chociaż romans) bo na to wskazywał trochę sen Jamiego. Wiem, czepiam się, ale sen ten to jedna z lepszych zarysowanych "strachajłów" w tej książce i jakoś tak pustawo bez rozciągnięcia tego trochę dalej.
Tak czy inaczej, Przebudzenia się nie czyta - tą książkę się zżera. Główny bohater na plus. Całość też, ale mi osobiście czegoś brakuje. Chyba akurat w tym wypadku, lepszym straszakiem byłaby jakaś kinowa wersja, niż sam oryginał (przez cały czas obcowania z książką, zastanawiałem się jak to możliwe i nic na to nie poradzę - wyobraziłem sobie hotel na kozim wzgórzu i nie potrafiłem się od tej myśli uwolnić).

Hm...mam mocno mieszane uczucia. Z jednej strony nie bardzo można się do czegoś przyczepić, z drugiej zaś .. kurcze - nie o takiego KINGA walczyłem. Wszystko jest tak jak trzeba, poznajemy cukierkowo-katolicką rodzinkę Mortonów, sukcesy i dramaty głównego bohatera na przestrzeni lat, niby coś u Mortonów nie najlepiej niby ... kurczę - miałem nadzieję, że właśnie Mortonowie...

Postaram się krótko.
Miłe czytadło. Jakiś w miarę interesujący rys psyche wariata z Mercedesa, ciekawa postać detektywa (szczególnie na początku - odstawiony na boczny tor emeryt i typowa dla takiego stanu depresja) i w zasadzie tyle z barwnych tematów. Reszta dość przewidywalna i prosta, co nie jest jakąś specjalną wadą. Czyta się łatwo, szybko i przyjemnie.

Plus za happyslapera :). Patent trzeba wykorzystać i wrzucić w torebkę małżonki.

Postaram się krótko.
Miłe czytadło. Jakiś w miarę interesujący rys psyche wariata z Mercedesa, ciekawa postać detektywa (szczególnie na początku - odstawiony na boczny tor emeryt i typowa dla takiego stanu depresja) i w zasadzie tyle z barwnych tematów. Reszta dość przewidywalna i prosta, co nie jest jakąś specjalną wadą. Czyta się łatwo, szybko i przyjemnie.

Plus za...

Koontz odkąd pamiętam był bardziej wyznacznikiem dobrej powieści sensacyjnej niż pisarzem grozy przez duże G. Oczywiście ujma to nie jest, ale warto wiedzieć czego się spodziewać. Tutaj łatwo lekko i przyjemnie - trup jak na Koontza sieje się gęsto, a odgłos opróżnianego magazynka automatu UZI towarzyszy bohaterom przez większość książki. Dla mnie bomba.

Koontz odkąd pamiętam był bardziej wyznacznikiem dobrej powieści sensacyjnej niż pisarzem grozy przez duże G. Oczywiście ujma to nie jest, ale warto wiedzieć czego się spodziewać. Tutaj łatwo lekko i przyjemnie - trup jak na Koontza sieje się gęsto, a odgłos opróżnianego magazynka automatu UZI towarzyszy bohaterom przez większość książki. Dla mnie bomba.