Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czuję niedosyt...książka jest jakby konspektem, szkicem pod coś "większego" obszerniejszego. Napisana "skrótowo"...coż mnie mnie oceniać noblistę, ale takie mam odczucia po przeczytaniu. Pomysł dobry, zwłaszcza wątek miłości lesbijskiej, trójkąta. Ale czuję niedosyt...:)

Czuję niedosyt...książka jest jakby konspektem, szkicem pod coś "większego" obszerniejszego. Napisana "skrótowo"...coż mnie mnie oceniać noblistę, ale takie mam odczucia po przeczytaniu. Pomysł dobry, zwłaszcza wątek miłości lesbijskiej, trójkąta. Ale czuję niedosyt...:)

Zbiór opowiadań....nie można tego tak nazwać, to są historie, nawet jeżeli wymyślone, autentyczne. Pewnie komuś się zdarzyły, a jeżeli nie, to lepiej. To smutne, momentami przerażające momenty z życia bohaterów. Decyzje podjęte kiedyś, dawno, odbijające się "czkawką" na całe życie. Decyzje nie koniecznie podjęte egoistycznie, "Gerd". Wpływ ludzi na nas, toksyczna, zaborcza miłość, "Dwie przemiany...". I w końcu......"Tak jest dobrze" - opowiadanie na granicy...przeżycia bohatera na granicy...rzeczywistości z fikcyjnymi wyobrażeniami, że obok ma syna....syna, który zginął z jego żoną. Nie wiem skąd Twardoch czerpie pomysły do swoich opowiadań, książek, ale....ale to jest nasze życie. Czasami Jego książki śnią się po nocach.
Czekam na następne...

Zbiór opowiadań....nie można tego tak nazwać, to są historie, nawet jeżeli wymyślone, autentyczne. Pewnie komuś się zdarzyły, a jeżeli nie, to lepiej. To smutne, momentami przerażające momenty z życia bohaterów. Decyzje podjęte kiedyś, dawno, odbijające się "czkawką" na całe życie. Decyzje nie koniecznie podjęte egoistycznie, "Gerd". Wpływ ludzi na nas, toksyczna, zaborcza...

Czytana od środka, potem od początku, potem koniec. Styl, który mi bardzo odpowiada, nie przegadany, zwięzły, oparty na skojarzeniach, urywkach rozmów, strzępków obrazów. Czytana momentami z wódką w szklance (nie pijam z kieliszków..:)). Książka po której przeczytam pewnie drugi raz "Wieczny Grunwal", no i na pewno sięgnę po wcześniejsze

Czytana od środka, potem od początku, potem koniec. Styl, który mi bardzo odpowiada, nie przegadany, zwięzły, oparty na skojarzeniach, urywkach rozmów, strzępków obrazów. Czytana momentami z wódką w szklance (nie pijam z kieliszków..:)). Książka po której przeczytam pewnie drugi raz "Wieczny Grunwal", no i na pewno sięgnę po wcześniejsze