Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po raz pierwszy czytałam tę książkę w wieku 12 lat. Obecnie, mając 16 lat, przy ponownym czytaniu dostrzegłam kilka rzeczy, które sprawiły, że zupełnie zmienił się mój pogląd na temat tej powieści. Mianowicie:
- Augustus jest nachalny, nie romantyczny
- Hazel wcale nie jest nastolatką z niesamowitą nadinteligencją
- Isaac to, nadal, najlepsza postać
- końcówka książki wyciska wszystkie możliwe emocje, wypruwa trzewia zostawiając po sobie pustą, krwawiąca dziurę.

Po raz pierwszy czytałam tę książkę w wieku 12 lat. Obecnie, mając 16 lat, przy ponownym czytaniu dostrzegłam kilka rzeczy, które sprawiły, że zupełnie zmienił się mój pogląd na temat tej powieści. Mianowicie:
- Augustus jest nachalny, nie romantyczny
- Hazel wcale nie jest nastolatką z niesamowitą nadinteligencją
- Isaac to, nadal, najlepsza postać
- końcówka książki...

Rozwijająca się akcja była naprawdę intrygująca. Bohaterowie i ich marzenia (oraz przekleństwa) również. Te mało znaczące kostki domina, które stopniowo prowadziły do zawalenia się całej konstrukcji, i w efekcie, potężnej katastrofy naprawdę mnie wciągnęły. Ostatnie rozdziały czytałam ze wstrzymanym oddechem. Jednak zakończenie nieco mnie rozbawiło. Szeryf, jedyny prawy mieszkaniec miasteczka wygnał inteligentnego, demonicznego stwora wiązką jasnego światła uwolnioną z zabawkowego zestawu magika dla dzieci. Rozumiem symboliczne znaczenie tej sytuacji oraz wpływ osobistych doświadczeń szeryfa Pangborna na zaistniałe zdarzenie, a jednak... Śmiechom nie było końca.

Rozwijająca się akcja była naprawdę intrygująca. Bohaterowie i ich marzenia (oraz przekleństwa) również. Te mało znaczące kostki domina, które stopniowo prowadziły do zawalenia się całej konstrukcji, i w efekcie, potężnej katastrofy naprawdę mnie wciągnęły. Ostatnie rozdziały czytałam ze wstrzymanym oddechem. Jednak zakończenie nieco mnie rozbawiło. Szeryf, jedyny prawy...