Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przesyt nawiązań do covidu i polityki Trumpa.

Przesyt nawiązań do covidu i polityki Trumpa.

Przeczytałem w życiu 48 książek Kinga, ale tej nie zdołałem ukończyć. Płytka fabuła, dialogi, zero niespodzianek, książka bez większego pomysłu. Totalna nuda, nie dotrwałem do 100 strony. Do tej pory jest to najgorsza książka Kinga, jaką miałem w ręce.

Przeczytałem w życiu 48 książek Kinga, ale tej nie zdołałem ukończyć. Płytka fabuła, dialogi, zero niespodzianek, książka bez większego pomysłu. Totalna nuda, nie dotrwałem do 100 strony. Do tej pory jest to najgorsza książka Kinga, jaką miałem w ręce.

Można by rzec: wreszcie! Najnudniejsza, wg mnie napisana na siłę, pozycja mojej ulubionej (czy nadal?) autorki kryminałów. Naprawdę, ile można wplatać w książki ciągle te same wątki. W każdej książce Bertil musi coś zawalić, konferencje prasowe, Patrik jeżdżący jak szalony, śmierć dziecka, Erika pisząca książkę, która oczywiście musi włączyć się w prowadzoną sprawę... Ledwo przebrnąłem przez tę książkę, od połowy czytając w większości dialogi, żeby jakoś dotrzeć do końca. Autorka zawarła w niej mnóstwo niepotrzebnych wątków, w których trudno się połapać z powodu ogromu osób uczestniczących w fabule (przydałby się jakiś spis postaci). Spokojnie można by było odchudzić tę pozycję o połowę - z pewnością zyskałaby na wartości. Kolejnym minusem jest dość mała czcionka, przez co nie czyta się tak przyjemnie, jak poprzednie części sagi. Duże rozczarowanie.

Można by rzec: wreszcie! Najnudniejsza, wg mnie napisana na siłę, pozycja mojej ulubionej (czy nadal?) autorki kryminałów. Naprawdę, ile można wplatać w książki ciągle te same wątki. W każdej książce Bertil musi coś zawalić, konferencje prasowe, Patrik jeżdżący jak szalony, śmierć dziecka, Erika pisząca książkę, która oczywiście musi włączyć się w prowadzoną sprawę... Ledwo...

Wybitna książka z dość słabą korektą. Im bliżej końca, tym więcej literówek...

Wybitna książka z dość słabą korektą. Im bliżej końca, tym więcej literówek...

Opowiadania to moja ulubiona forma literacka u Kinga. Książka w mojej opinii bardzo dobra - całość utrzymana na wysokim poziomie, duża dynamika, aspekt nudy raczej nie istnieje. Opowiadania są zróżnicowane pod kątem nastroju. Przedostatnie o fajerwerkach uznaję za przegenialne, uśmiałem się niesamowicie ;). Kompletny kontrast stanowi za to tekst kończący tom, który napawa nostalgią. W pamięć zapadł mi jeszcze "Wredny dzieciak", przy którym miałem realne dreszcze (a to nie zdaża się u mnie zbyt często). Muszę jeszcze wspomnieć "Premium harmony", które stanowi idealny przykład czarnego humoru, będącego kompilacją sarkazmu, ironii losu i wszechobecnej śmierci. King w swojej najlepszej formie!

Opowiadania to moja ulubiona forma literacka u Kinga. Książka w mojej opinii bardzo dobra - całość utrzymana na wysokim poziomie, duża dynamika, aspekt nudy raczej nie istnieje. Opowiadania są zróżnicowane pod kątem nastroju. Przedostatnie o fajerwerkach uznaję za przegenialne, uśmiałem się niesamowicie ;). Kompletny kontrast stanowi za to tekst kończący tom, który napawa...

Gdyby nie same kłamstwa, to książka byłaby bardzo dobra.

Gdyby nie same kłamstwa, to książka byłaby bardzo dobra.

Gdyby nie same kłamstwa, to książka byłaby bardzo dobra.

Gdyby nie same kłamstwa, to książka byłaby bardzo dobra.