Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Postanowiłem zostać w łóżku do południa. Może do tego czasu szlag trafi połowę świata i życie będzie o połowę lżejsze.

Postanowiłem zostać w łóżku do południa. Może do tego czasu szlag trafi połowę świata i życie będzie o połowę lżejsze.

Byłem człowiekiem, któremu świetnie służy samotność. Rozkwitałem dzięki niej, a jej brak był dla mnie czymś tak uciążliwym jak dla innych brak wody czy pożywienia. Każdy dzień w którym nie było mi dane jej zaznać, osłabiał mnie. Nie traktowałem tego jako powodu do dumy; raczej jako formę uzależnienia.

Byłem człowiekiem, któremu świetnie służy samotność. Rozkwitałem dzięki niej, a jej brak był dla mnie czymś tak uciążliwym jak dla innych brak wody czy pożywienia. Każdy dzień w którym nie było mi dane jej zaznać, osłabiał mnie. Nie traktowałem tego jako powodu do dumy; raczej jako formę uzależnienia.

W sobotę znów próbowałem znaleźć kobietę mego życia. W niedzielę uznałem, że ona nie istnieje.

W sobotę znów próbowałem znaleźć kobietę mego życia. W niedzielę uznałem, że ona nie istnieje.

Wszyscy pytają , jaki jest sens życia,a nikt nie pyta,jaki jest sens śmierci.

Wszyscy pytają , jaki jest sens życia,a nikt nie pyta,jaki jest sens śmierci.

Etyka chrześcijańska, do której na pewno w jakimś stopniu się przyznawała, mówi wszak, że nie należy się mścić. Paradoks polega na tym, że chrześcijanie wyznają wiarę w Boga, który jest największym mścicielem z nich wszystkich. Jeśli mu się sprzeciwisz, będziesz się smażył w piekle po wsze czasy. To zemsta, która nie ma sobie równych, w pewnym sensie sprawa, którą powinna się zająć Amnesty International.

Etyka chrześcijańska, do której na pewno w jakimś stopniu się przyznawała, mówi wszak, że nie należy się mścić. Paradoks polega na tym, że chrześcijanie wyznają wiarę w Boga, który jest największym mścicielem z nich wszystkich. Jeśli mu się sprzeciwisz, będziesz się smażył w piekle po wsze czasy. To zemsta, która nie ma sobie równych, w pewnym sensie sprawa, którą powinna się z...

Prawdziwa depresja jest jak gąbka, noszona na piersi, nasiąkająca czarnymi jak sadza myślami, aż staje się tak ciężka, że człowiek fizycznie czuje jej obecność. Najpierw przy oddychaniu i przełykaniu, aż w końcu paraliżuje ona każdy ruch, uniemożliwia nawet zsunięcie kołdry z głowy.

Prawdziwa depresja jest jak gąbka, noszona na piersi, nasiąkająca czarnymi jak sadza myślami, aż staje się tak ciężka, że człowiek fizycznie czuje jej obecność. Najpierw przy oddychaniu i przełykaniu, aż w końcu paraliżuje ona każdy ruch, uniemożliwia nawet zsunięcie kołdry z głowy.

Podobno człowiek czyta, żeby uciec albo siebie odnaleźć. Ja nie widzę różnicy. Odnajdujemy siebie poprzez ucieczkę. Nie chodzi o to, gdzie jesteśmy, ale gdzie chcemy być.

Podobno człowiek czyta, żeby uciec albo siebie odnaleźć. Ja nie widzę różnicy. Odnajdujemy siebie poprzez ucieczkę. Nie chodzi o to, gdzie jesteśmy, ale gdzie chcemy być.

Tylko jedna rzecz jest gorsza od niemozności zaspokojenia chęci, a jest tym nieodczuwanie żadnej chęci w ogóle.

Tylko jedna rzecz jest gorsza od niemozności zaspokojenia chęci, a jest tym nieodczuwanie żadnej chęci w ogóle.

Winni wobec siebie i świata, i niczego nie winni sobie. Bo kochamy się bez obietnic, kochamy się bez miłości.

Winni wobec siebie i świata, i niczego nie winni sobie. Bo kochamy się bez obietnic, kochamy się bez miłości.

- [...] Nie wszyscy ludzie są w stanie kochać. Nam - i im - tak się wydaje, ale tak nie jest. Uczą się mimiki, replik i kroków. To wszystko. Niektórzy z nich są tak dobrzy, że długo udaje im się nas oszukiwać. Dziwne jest nie to, że im się udaje, lecz że im się chce. Po co takie wysiłki, aby w zamian otrzymać uczucie, jakiego nawet nie znają? Rozumie pan to, panie policjancie? Harry nie odpowiedział - Może po prostu się boją - stwierdziła i odwróciła się w jego stronę. - Boją się, że przejrzą się w lustrze i odkryją, że są kalekami.

- [...] Nie wszyscy ludzie są w stanie kochać. Nam - i im - tak się wydaje, ale tak nie jest. Uczą się mimiki, replik i kroków. To wszystko. Niektórzy z nich są tak dobrzy, że długo udaje im się nas oszukiwać. Dziwne jest nie to, że im się udaje, lecz że im się chce. Po co takie wysiłki, aby w zamian otrzymać uczucie, jakiego nawet nie znają? Rozumie pan to, panie policjancie? ...

- Jesteś szczęśliwa - powiedział Alex. - Zawsze jestem szczęśliwa, tylko czasem po prostu o tym nie pamiętam.

- Jesteś szczęśliwa - powiedział Alex. - Zawsze jestem szczęśliwa, tylko czasem po prostu o tym nie pamiętam.