Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z naukowego punktu widzenia, ta książka jest niewiele warta - zawiera informacje, które są oczywiste dla większości ludzi, nie podaje też rozbudowanych wskazówek jak zmienić nawyki (w tej kwestii tę książkę można streścić do dwóch rad: sprecyzuj co wyzwala nawyk, a następnie zamień zły nawyk na dobry dając sobie za to jakąś nagrodę), schematy przykładów są powtarzane wielokrotnie w większości rozdziałów; jedynie wyjaśnienie, w której części mózgu siedzą nawyki i dlaczego tam było dla mnie wartościową ciekawostką naukową. Natomiast ta książka jest interesująca dlatego, że autor ma dar opowiadania ciekawych i wciągających historii - to nic, że są bardzo podkoloryzowane, a czasem wyssane z palca - czyta się je bardzo przyjemnie. Zatem: jako książka, z której można się czegoś nauczyć - raczej nie, ale jako rozrywkowe opowieści napisane lekkim piórem - tak.

Z naukowego punktu widzenia, ta książka jest niewiele warta - zawiera informacje, które są oczywiste dla większości ludzi, nie podaje też rozbudowanych wskazówek jak zmienić nawyki (w tej kwestii tę książkę można streścić do dwóch rad: sprecyzuj co wyzwala nawyk, a następnie zamień zły nawyk na dobry dając sobie za to jakąś nagrodę), schematy przykładów są powtarzane...

Dawno nie czytałem tak beznadziejnej książki. Przydatnych informacji jest w niej ze 2-3%, reszta to bełkot, pseudointelektualne wynurzenia, nic nie wnoszące cytaty z innych źródeł i prywatne opinie autorki na poziomie gimnazjum. Czytając podstawowy artykuł nt. Norwegii w Wikipedii czytelnik dowie się 90-100 razy więcej o tym kraju niż z tego gniota i samemu wyciągnie wnioski, jaki to kraj. Jeśli szukasz odpowiedzi dlaczego miałby to być "najlepszy kraj na świecie", skąd tak naprawdę wzięło się ich bogactwo (książka poza oklepaną bzdurą "bo ropa" nic już nie wyjaśnia), dlaczego mają najwyższy poziom HDI na świecie itd. - to z tej książki się tego nie dowiesz. Szkoda czasu i nerwów.

Dawno nie czytałem tak beznadziejnej książki. Przydatnych informacji jest w niej ze 2-3%, reszta to bełkot, pseudointelektualne wynurzenia, nic nie wnoszące cytaty z innych źródeł i prywatne opinie autorki na poziomie gimnazjum. Czytając podstawowy artykuł nt. Norwegii w Wikipedii czytelnik dowie się 90-100 razy więcej o tym kraju niż z tego gniota i samemu wyciągnie...

Reportaże zawarte w książce czyta się z zaciekawieniem, często są bulwersujące. Pokazują też, co może zdziałać 'czwarta władza', czyli wolni dziennikarze - część opisywanych zamkniętych już spraw sądowych ponownie trafiła na wokandę, a niektóre instytucje dokonywały rzeczywistych reform. Widać dobry warsztat pisarski autorki i zaangażowanie w dochodzenie sprawiedliwości. Minusem tej książki jest jednak zbyt jednostronne opisywanie historii - zdecydowana większość przedstawia tylko wersję jednej osoby. Czasem było niemożliwe poznanie wersji strony oskarżanej, gdyż ta odmawiała jej udzielenia (np. siostra Bernadetta), a czasem wydaje się, że autorka celowo pomijała niektóre wyjaśnienia, by nie zepsuły szokującego obrazu historii, tzn. aby reportaże bardziej przyciągały czytelników. Mimo tego, jest to książka warta przeczytania.

Reportaże zawarte w książce czyta się z zaciekawieniem, często są bulwersujące. Pokazują też, co może zdziałać 'czwarta władza', czyli wolni dziennikarze - część opisywanych zamkniętych już spraw sądowych ponownie trafiła na wokandę, a niektóre instytucje dokonywały rzeczywistych reform. Widać dobry warsztat pisarski autorki i zaangażowanie w dochodzenie sprawiedliwości....