Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Równo gwiazdkę lepiej od pierwszej części. I właściwie tyle. Dalej całość sprawia wrażenie fastrygi, która nieodmiennie pozostawia po sobie klasyczną refleksję: To się kupy nie trzyma! Mimo tego czyta się dość gładko i wzbudza zainteresowanie co do zakończenia. Gwoli sprawiedliwości zatem - zupełnie dobry pomysł na lekturę w podróży.

Równo gwiazdkę lepiej od pierwszej części. I właściwie tyle. Dalej całość sprawia wrażenie fastrygi, która nieodmiennie pozostawia po sobie klasyczną refleksję: To się kupy nie trzyma! Mimo tego czyta się dość gładko i wzbudza zainteresowanie co do zakończenia. Gwoli sprawiedliwości zatem - zupełnie dobry pomysł na lekturę w podróży.

Słabo. Sięgnąłem po tę pozycję będąc solidnie już stęsknionym za jakimś nowym, przyzwoitym sf (ileż w końcu razy można czytać Hyperiona?). Nie ma co ukrywać, recenzje nie zachęcały, ale cenię autorkę za cykl Żebracy i naprawdę liczyłem na dobre sf. Dostałem niestety... syf? Może nie aż tak źle, ale ... słabo. Jakieś to wszystko dziurawe, powierzchowne, jakby szkic jedynie. Dałoby się zrozumieć i wybaczyć jako debiut, ale Nancy Kress? Mimo wszystko ciekaw byłem zakończenia, doczytałem i sięgnąłem po kolejną część.

Słabo. Sięgnąłem po tę pozycję będąc solidnie już stęsknionym za jakimś nowym, przyzwoitym sf (ileż w końcu razy można czytać Hyperiona?). Nie ma co ukrywać, recenzje nie zachęcały, ale cenię autorkę za cykl Żebracy i naprawdę liczyłem na dobre sf. Dostałem niestety... syf? Może nie aż tak źle, ale ... słabo. Jakieś to wszystko dziurawe, powierzchowne, jakby szkic jedynie....

Dwie opcje wydają się najbardziej oczywiste: Albo nie dorosłem do tej książki, albo zawiera niewiele ponad niedający się zrozumieć bełkot. Ostro? Dałem sobie sporo czasu zarówno na przebrnięcie przez mielizny treści jak i zbudowanie refleksji i oceny. Niestety - wrażenie jest wciąż niezmiennie złe. Z reguły po kilka razy czytałem wiele fragmentów, z miernym wszakże skutkiem - niewiele bądź nic to nie pomagało w zrozumieniu, o co tam chodzi. Zgoda, może to za mądre, ale czytam teraz Lema i jednak to chyba nie ułomności mojego kojarzenia? Akcji tam nie ma, jedyna scena batalistyczna jest wręcz infantylna, wszystko jakieś takie dziurawe i sztuczne. Właściwie oprócz złości to bardziej odczuwałem przykrość, że ten świetny przecież cykl w tak kiepski sposób jest kończony.

Dwie opcje wydają się najbardziej oczywiste: Albo nie dorosłem do tej książki, albo zawiera niewiele ponad niedający się zrozumieć bełkot. Ostro? Dałem sobie sporo czasu zarówno na przebrnięcie przez mielizny treści jak i zbudowanie refleksji i oceny. Niestety - wrażenie jest wciąż niezmiennie złe. Z reguły po kilka razy czytałem wiele fragmentów, z miernym wszakże skutkiem...