Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Arcydzieło. Genialna klamra na koniec. Łzy poleciały. Król w mistrzowskiej formie. Stawiam "Dallas '63" wyżej od "Pod Kopułą" - ale obie książki to jego opus magnum.

Arcydzieło. Genialna klamra na koniec. Łzy poleciały. Król w mistrzowskiej formie. Stawiam "Dallas '63" wyżej od "Pod Kopułą" - ale obie książki to jego opus magnum.

Ta książka jest jak mądra dziwka. Przyjemna i daje do myślenia.

(nie to żebym korzystał z usług dziwki, ale tak mi się jakoś napisało i spodobało to porównanie.)

Życie to jest następne pięć minut. Reszta to wyobraźnia.
To cytat cytatu z książki „Brud”. Dlaczego cytat cytatu? Bo te słowa nie należą do Piotra C (Pokolenie Ikea) tylko do kogoś innego (Sławomir Mrożek). Ale czy to ma jakieś znaczenie?

No właśnie. Piotr C, Człowiek-tajemnica, którego pewnie kojarzysz z bloga Pokolenie Ikea karmi nas opowieściami. Opowieściami, które pokazują, że większość rzeczy, którymi się martwimy nie ma znaczenia. Że nic tak naprawdę nie jest ważne, oprócz nas samych i tego co teraz (i za 5 minut).

Po lekturze „Brudu” człowiek zaczyna zastanawiać się nad tym, co w jego życiu jest naprawdę istotne. Oto chyba w dobrej książce chodzi. Aby się po niej zastanawiać.

I ja też zacząłem. Od razu w głowie pojawiła się retrospekcja. Co ostatnio robiłem i co robiłem faktycznie dlatego, że tego chciałem.

"Bo każdy kryje w sobie jakiś brud."

Cały czas szukam własnej tożsamości i boję się tego, że nie będzie ona szczera. To ciągła walka ja vs społeczne zachowanie i oczekiwania. I mimo, że nie jestem skończonym idiotą, czasami łapię się na własnej głupocie.

Zadałem sobie pytanie, jaki jest mój brud. Co powinienem wyczyścić, czego powinienem się pozbyć. Bo lubię jak jest czysto. Mniej się przejmuję, jestem bardziej spokojny i odprężony. Jest mi lżej na duszy.

Bo życie nie jest ciężkie. To my sami dokładamy sobie ciężarów. Coraz więcej i więcej. Aż nie jesteśmy w stanie ich udźwignąć.

Zrozumiałem, że moim brudem jest moja obecność w social media. Zbyt duża, kosztem innych czynności jak np. czytanie dobrej książki czy spędzanie czasu z bliskimi. A czasu mam malutko z uwagi na moją wyczerpującą pracę w restauracji.

Usunąłem Facebooka z telefonu. Wyrzuciłem dziwkę za drzwi. Mam tylko menadżer stron aby móc dodawać nowe wpisy na fanpage. Na pc mam zablokowaną oś czasu dzięki tej wtyczce.

Facebook dla mnie nie istnieje. I jest mi z tym dobrze. Cudownie wręcz.

Messengera też usunąłem. Wróciłem do oldskulowych smsów (i mms-ów). One nie rozpraszają. Wysyłasz raz i koniec. A jak chcesz coś dłużej to po prostu dzwonisz (wiem, dla millenialsów brzmię teraz jak stary dziad).

Ile to razy pisałem elaboraty ze znajomymi na messengerze i myślałem: co my właściwie robimy. Zamiast zadzwonić do siebie, stukamy w te niewygodne dotykowe klawiaturki walcząc z chujowym słownikiem, który non stop źle podpowiada, zastanawiając się jaką emotkę dać na koniec zdania. Wtf.

"Żyjemy na Facebooku, śpimy z telefonem, kochamy się na niby, rozstajemy na zawsze."

Ludzie chcą żyć. Chcą emocji, a Facebook blokuje im dostęp do rzeczywistości.

Smutny paradoks jest taki, że ta książka nie powstałaby bez Facebooka. To tam Pokolenie Ikea rósł w siłę i dziś ma prawie 300 tys. lajków czym głośno chwali się na tylnej okładce „Brudu”.

Dlatego polecam być tam tylko po to, aby głosić światu (cały świat tam jest obecnie) co myślimy/tworzymy, a później szybko stamtąd uciekać.

I to jest mój brud, którego się pozbywam. Czasami trzeba zrobić przegląd, wynieść śmieci za drzwi. I robić to regularnie. Bo później zostaje już tylko zgniły syf, którego nie da się domyć.

Ta książka jest jak mądra dziwka. Przyjemna i daje do myślenia.

(nie to żebym korzystał z usług dziwki, ale tak mi się jakoś napisało i spodobało to porównanie.)

Życie to jest następne pięć minut. Reszta to wyobraźnia.
To cytat cytatu z książki „Brud”. Dlaczego cytat cytatu? Bo te słowa nie należą do Piotra C (Pokolenie Ikea) tylko do kogoś innego (Sławomir Mrożek). Ale...