Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Kuba - Autobiografia" - z jednej strony pozycja obowiązkowa dla każdego kibica i dla każdego kogo Błaszczykowski interesuje jako nie sportowiec. Z drugiej strony lektura pozostawia spory niedosyt i mieszane uczucia. Czego mi tu brakuje? Autorka na początku książki zaznaczyła, że nie będzie tu ani statystyk ani liczb, tego jednak mi brakuje. Nie chodzi o to żeby zapełniać całe strony tabelami i rzędami cyferek sztucznie zwiększając objętość dzieła ale nieco więcej faktów typowo sportowych, podniosłoby wartość tej książki dla mnie jako kibica. Zabrakło również obiektywizmu i całość odebrałem jako swego rodzaju pomnik zbudowany Kubie. Dla mnie KB jest najważniejszym piłkarzem naszej kadry ostatnich lat, walczy za czterech, zostawia i serce i płuca na boisku, ja to wiem, ja to widzę w każdym meczu ale wychwalanie go na każdym kroku, nie ważne co zrobił i jak, to lekka przesada. No i jeszcze sprawa dziennikarskiej "sensacji". W książce nie raz możemy przeczytać że i Pani Domagalik i Kuba grubą kreską odcinają się od tanich dziennikarskich sensacji, które tak świetnie się w czasach obecnych sprzedają. Niestety ta książka również przyciąga przede wszystkim sensacją - "jak to było z mamą Kuby", "czy spotkał się z ojcem?", "opaska kapitańska - Kuba czy Lewy?". Tak, tak gdyby nie te tematy książka na pewno sprzedawałaby się znacznie gorzej.

Pomimo tych wad, książkę warto przeczytać, poznać Kubę z lat szkolnych, prześledzić jak ta kariera się rozpoczęła, jak kształtował się charakter naszego kapitana. Proponuję tylko zachować chłodniejszą głowę niż autorka i ... miłej lektury.

"Kuba - Autobiografia" - z jednej strony pozycja obowiązkowa dla każdego kibica i dla każdego kogo Błaszczykowski interesuje jako nie sportowiec. Z drugiej strony lektura pozostawia spory niedosyt i mieszane uczucia. Czego mi tu brakuje? Autorka na początku książki zaznaczyła, że nie będzie tu ani statystyk ani liczb, tego jednak mi brakuje. Nie chodzi o to żeby zapełniać...