Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skupiamy się na klinicznym celu diagnozy i zakładamy, że osoba poszukująca pomocy w jakiś sposób cierpi, ale musimy pamiętać o tym, że problem wymagający rozwiązania może nie tkwić w podstawowym charakterze jednostki. Może na przykład być reakcją na stres, który nadwyrężyłby zasoby każdego człowieka , bez względu na strukturę charakteru. Natomiast to, jak wygląda cierpienie danej osoby, stanowi odzwierciedlenie struktury jej charakteru. Ktoś, kto próbuje jej w tym cierpieniu ulżyć, musi być wrażliwy na różnice osobowościowe. I kaktus, i bluszcz urosną, jeśli zapewnimy im wodę i światło, ale ogrodnik, który nie zna różnic między tymi roślinami, nie doprowadzi ich do pełnego rozkwitu.

Skupiamy się na klinicznym celu diagnozy i zakładamy, że osoba poszukująca pomocy w jakiś sposób cierpi, ale musimy pamiętać o tym, że probl...

Pewnego razu powiedziała: "Wydaję się sobie śmieszna, tak jakbym przemawiała do ściany, oczekując, że mi odpowie; zupełnie jak jakieś głupie dziecko". Zapytałam: "Czy Pani śmiałaby się, widząc dziecko, które musi powierzyć swoje smutki ścianie, gdyż nikt inny nie chce go wysłuchać?". Rozpaczliwy płacz w odpowiedzi na moje pytanie otworzył pacjentce dostęp do fragmentu minionej rzeczywistości, pełnej nieskończonej samotności. Jednocześnie uwolniła się w końcu od męczącego, destrukcyjnego uczucia wstydu.

Pewnego razu powiedziała: "Wydaję się sobie śmieszna, tak jakbym przemawiała do ściany, oczekując, że mi odpowie; zupełnie jak jakieś głupie...

Przede wszystkim trzeba wariata kochać, bo jeśli się go nie kocha, nie wykona się obserwacji, które będą opisywały go naprawdę, nie odkryje się go...

Przede wszystkim trzeba wariata kochać, bo jeśli się go nie kocha, nie wykona się obserwacji, które będą opisywały go naprawdę, nie odkryje ...

Wszyscy się orientują" - powiedziałeś - "że wy, psychiatrzy, jesteście kompletnie stuknięci". Widziałem, jak szczęki im opadły z wrażenia. Nie mieli pojęcia, czy powinni przyjąć to w dobrej wierze, potraktować jako żart i okazać się równymi facetami. Nerwowe parsknięcia nagle ucichły, kiedy dodałeś: "A cudowne jest to, że wam w ogóle nie przeszkadza, iż jesteście stuknięci. Co więcej, wam się to podoba! Pozwala wam bowiem zrozumieć swoich pacjentów, co w efekcie powoduje, że oni mogą zrozumieć siebie. Taka odwaga! Taki altruizm! jak ja to podziwiam!".

Wszyscy się orientują" - powiedziałeś - "że wy, psychiatrzy, jesteście kompletnie stuknięci". Widziałem, jak szczęki im opadły z wrażenia. N...